historia i ja: Bärbel Sonntag

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Bärbel Sonntag. Pokaż wszystkie posty

piątek, sierpnia 30, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (51)

- Nie wierzę! Nie wierzę! - Kira Gauss patrzyła, kiwała głową i wciąż powtarzała. - Nie wierzę! Nie wierzę.

Przed nią siedziała kobieta w brytyjskim mundurze.

- Nie wierzę! - powtórzyła raz jeszcze. - Panie majorze... pułkowniku...

Obaj oficerowie delektowali się doskonałą brandy, jaką znaleziono w podziemiach miejscowego Gestapo. Nikt z nich nie miał oporów, aby gasić swe pragnienie trunkiem, który jeszcze kilkanaście dni temu zasilał kantynę zbrodniarzy.

- Bärbel... - Kira dotykała jej policzka, muskała włosy. Bała się, że obraz zaraz się rozmyje i towarzyszka niedoli zniknie, rozpłynie się. - Ja śnię.

środa, sierpnia 21, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (50)

- Fotografujemy każdą zatrzymana osobę - major Hannibal Langhorn położył kilka fotografii. - Proszę się nie spieszyć.

Kira Gauss pochyliła się nad zdjęciami. Było ich osiem. Na trzech kobiety w mundurach, jedno przedstawiało dziewczynę może nastoletnią, cztery kolejne bez wątpienia były cywilami. Nie miała czasu przyglądać się im. Do ręki wzięła jedną fotografię. Ręce zaczęły jej drżeć.

- Coś się stało? - major bacznie śledził reakcje przesłuchiwanej kobiety.

Ta podniosła fotografię:

- Nie wierzę.

niedziela, sierpnia 04, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (49)

Oficer był bardzo znudzony.
Major Hannibal Langhorn miał dość tego ciągłego przesłuchiwania. Kolejna kobieta. Nagle grono uczciwych Niemców uprzejmie donosiła o tym, czy tamtym. Nie mógł pojąć, gdzie niby byli ci praworządni Niemcy przed 7 majem? Rosły stosy papierów, a tłum zatrzymywanych, sprawdzanych, prześwietlanych rósł. Teraz ta kobieta.

Wykręcił papier z maszyny do pisania, zmiął go w ręku i cisnął w kierunku kosza. Po raz kolejny nie trafił. Leżały już tam cztery takie nietrafienia. Sięgnął po papierosa. Nic sobie nie robił z osoby, która siedział przed jego, zawalonym papierzyskami, biurkiem. Czekała na ciąg dalszy. Rozmowy, ale i swego losu. wiedziała jak wiele zależy od decyzji tego Jankesa.

- Fuller zapałki!

Zza szafy wysunął się Fuller. Był to kapral. Poczciwina jakich wiele szwenda się nad Missisipi, łowi tam ryby lub wsiadało na zdezelowany parowiec, który pewnie jeszcze pływał, gdy Samuel Clemens zarabiał na ich pokładzie pierwsze centy, a świat miał go poznać, jako Mark Twaina.
- Fuller!

poniedziałek, maja 27, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (44)

"U Lindego i Glücka, dwie o Breuberga" - do Kiry wracało zdanie, jakie wypowiedziała frau Wilhelmina Gerach. Szła za nią. A właściwie próbowała dotrzymać jej kroku. Ta chłopka robiła wrażenie. Kroczyła energicznie. Szybko. Zdecydowanie. Odburkiwała tylko pod nosem na "dzień dobry", które wypowiadali mijający ją ludzie. Nie zwracała uwagi na nich. Teraz skupiała się na tym, aby obcą zaprowadzić jeszcze do dwóch domów. Wizytę u Glücków mieli za sobą. Logika nakazywała, aby do Lindego pójść na końcu. Niemniej minęli domostwo Breubergów. I szły dalej. To dlatego, że u Lindego miały być jakieś dzieci z nalotu, z tamtego pociągu.

środa, maja 01, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (43)

Frau Wilhelmina Gerach zapaliła lampę. Wpatrywała się w twarz tej obcej kobiety. Zachowanie tej Agnes Metz zaintrygowało ją. Bo niby dlaczego tak żywiołowo zareagowała na widok jej wnuka? Klaus był jedynym jej wnukiem, jedynym synem zmarłej córki Ursuli. Kobieta mdlejąc upuściła fotografię, rozbiła szybkę, zdjęcie na tym ucierpiało. Przysłał je z Heidelbergu, w którym studiował. Ale teraz nie miało to żadnego znaczenia. Nigdy nie oprawiła zdjęcia w mundurze. Nawet na mężu wymusiła, aby usunął wszelkie mundurowe zdjęcia: teścia z 1866 i swoje z 1916. Klaus pozostawał jej maleńkim wnuczkiem, który przybiegał do niej po pajdę chleba posmarowaną szmalcem ze skwarkami.

niedziela, marca 24, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (42)

- Agnes Metz... - Fritz Gerach umoczył znowu pióro w kałamarzu. Nie czuł się najlepiej w tej roli. Pisanie, to dobre dla pastora, nauczyciela lub organisty, ale jego ręce przywykły do brony, pługu lub kosy, a nie do pióra. - Geboren?

Kira Gauss spoglądała w okno, jakby tam szukała natchnienie dla swoich łgarstw. Wiedziała, że od tego zależeć może jej życie.

- Mówiłam: Berlin!

- Berlin? - piszący pokręcił się nerwowo na krześle. - Ja pytam o datę.

- 20 kwietnia...

sobota, marca 09, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (41)

Kira Gauss otworzyła oczy. Powieki jednak same domykały się. Docierały do niej jakieś szmery, jakby głosy, byłaby przysięgła, że nieopodal przeciągał się kot. Ból głowy skutecznie uniemożliwiał dłuższe skupienie się. Poduszka pachniała starą szafą, naftaliną. Pomyślała o babce Sarze Hoffabuer. Tak pachniało w jej sypialni.

Tykanie zegara było rytmiczne, równo odmierzone, silne. Po chwili uderzenie. Jedno, drugie, trzecie... Raz jeszcze otworzyła oczy. Ujrzała nad osobą twarz. Twarz porytą głębokimi bruzdami zmarszczek. Zapadnięte usta nagle drgnęły i wygięły się w lekki uśmiech. Mimo woli na jej twarzy też pojawił się minimalny uśmiech. Wszystko ją bolało. Czuła, że nawet włosy.

sobota, lutego 23, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (40)

- Czy to miejsce jest wolne?

Kira Gauss przerwała czytać książkę. Podniosła wzrok. W drzwiach do przedziału stał mężczyzna. Wysoki, szpakowaty, w dobrze skrojonym płaszczu, w kapeluszu, w ręce trzymał brunatną teczkę, z lewej kieszeni wystawała jakaś gazeta.

- Czy to miejsce...

- Rozumiem, co pan mówi - Kira zamknęła książkę. - Dwa miejsca są zajęte. To koło okna i obok. Moja przyjaciółka z córką poszły się przejść.

- Czyli, że mogę się dosiąść?

- Proszę bardzo.

Mężczyzna wszedł. Rozebrał się. Torbę położył na górnej półce. Siadając poprawił marynarkę. Garnitur też widać był od dobrego krawca.

- Joachim Ablaß! - przedstawił się. Wyciągnięta dłoń czekała na odwzajemnienie. Miała wrażenie, że gdyby mógł, to uderzyłby butami.

- Kira Gauss - podała swoją dłoń.

sobota, lutego 16, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (39)

- No... i... - Udo Alsfeld triumfował. Czuł, że rumieniec zadowolenia rozlewa mu się po twarzy. Tak czuł się, gdy 30 stycznia '33 Führer został kanclerzem. Nawet śmierć starego Hindenburga była dlań zadowoleniem, ale z mieszanym uczuciem odbierał rzeź jego kochanej SA. Szybko jednak sobie to wszystko poukładał w swej bauerskiej głowie. "Führer ma zawsze rację!" - stało się jego dewizą. Teraz przyglądał się bacznie twarzy Sturmbannführera Martina Ebracha. Ten przetarł swój monokl. Stroił się na nie wiadomo kogo. "Znalazł się Model od siedmiu boleści" - takie miał o nim mniemanie. Milczące, bo na odwagę wypowiedzenia tego, co go gniotło nie miał dość śmiałości. Do tego ten Lindholtz.

- Taaak - przeciągle odezwał się Ebrach. Odłożył oprawiony tom gazet. - A ty, co myślisz Lindholtz?

Scharführer stał obok, jakby zaskoczony tym pytaniem. Sturmbannführer z rzadka zaciągał opinii od niego. Miał nawet chwilami wrażenie, że ten gardzi nim. Lindholtz miał na piersi Żelazny Krzyż. Nosił go z dumą. W końcu wręczył mu go nie byle kto, a sam von Falkenhayn. Ebrach z powodu swej nawiedzonej matki nie trafił na front wielkiej wojny. Mutter nie dała jedynaka na zmarnowanie we flandryjskim błocie. Stąd opowiadanie o komisji lekarskiej, co to nie chciała Martina Ebracha, który z kolei bardzo chciał być, jak Albrecht Niedźwiedź. Ale mu nie było dane. Drugiej okazji nie zmarnował. III Rzesza przed takimi jak on otworzyła okazję.

piątek, listopada 16, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (37)

To były dwie głowy. Nie rozumiała, co do siebie mówiły. Przekrzykiwały się, by nagle zamilknąć i wybuchnąć spazmatycznym lub histerycznym śmiechem. A potem dwoje dziwnych oczu wbiło swój wzrok w nią. Było w tym coś wulgarnego, coś tak obleśnego, że cofnęła się. I wtedy drgnęła. Poczuła za sobą ścianę, mur, cegły. Stawało się jasne, że nie ma możliwości ucieczki. Była na siebie zła! Za co? Za to, że akurat skręciła w ten przeklęty korytarz. Tamta kobieta miała rację, że to labirynt. Przeklęta plątanina korytarzy, jakichś pordzewiałych lub drewnianych drzwi? Zza nich dobywały się piski, krzyki, rechoty i płacz. Choć najbardziej poruszyła nią... kołysanka. Ktoś w tym upiornym przedsionku zagubienia śpiewał kołysankę?

niedziela, października 28, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (36)

Johann Wetter zsiadł z roweru. Ostatni odcinek drogi zawsze pokonywał pchając swe "Tornedo-Orginal". Łańcuch znów niebezpiecznie poluzował się. Od kilku dni, a może tygodni miał odwiedzić zakład Marsberga, ale wciąż brakowało mu czasu. I tak było od '37, kiedy przeszedł na zasłużoną emeryturę. Emerytowany policjant w Glogau był doskonale znany i szanowany. Początkowo miał pewne obiekcje, co do nowych porządków w państwie, ale szybko przekonał się. I to nie bez udziału przyjaciela, który dla SA dał sobie wybić wszystkie zęby, kiedy trzeba było na ulicy ścierać się o swe poglądy z tą komunistyczną czy inną hołotą. Lubił słuchać, co Udo Alsfeld opowiadał, a jeśli do tego czekał na niego kufel dobrego, rodzimego piwa, to czegóż jeszcze trzeba było więcej? Chyba tylko wdzięku jednej z lokatorek, które wynajęły mieszkanie po Rotenschwanzu, którego razem z rodziną wywieziono do Generalnego Gubernatorstwa. Wskoczył jeszcze, choć na krótka chwilę na siodełko. Dojechał do posesji pod numerem "13a". Urokliwe pelargonie wylewały się z donic i skrzynek, jakie zdobiły okna na parterze i kolejnych dwóch piętrach.

poniedziałek, października 22, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (35)

- Będzie padać?
- Na to wygląda.
- Cholerny świat. I czas.
- Czas?
- Tak, że ja bawiłam się w szyfry, a tobie wyrzygano pochodzenie - zadusiła kolejnego papierosa. Nigdy nie dopalonego do sensownego końca.
- Bärbel...
- Miałaś tak do mnie nie mówić - sięgnęła po kolejnego papierosa, ale paczka okazała się pusta. Zmięła ją i rzuciła za siebie. - Masz mówić Birgit. Birgit Laage. Cornelii wbiłam, aby reagowała tylko na imię Edda.

- Jak u grubego marszałka? - zauważyła Kira.
Bärbel/Birgit parsknęła śmiechem. W takich chwilach chyba uwalniała napięcie, które w niej wzbierało.
- Uważasz, że to było sensowne, aby wracać do Grety?

niedziela, września 16, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (33)

Kira Gaus już postanowiła. Nie, nie miała odwagi powiedzieć to staremu profesorowi. Napisała list: "Mój kochany profesorze Holbein...". Gdyby ktoś dokonał analizy atramentu, to przekonałby się, że od postawienia tych liter do napisania kolejnego zdania minęło trochę czasu. Wcześniej parę kartek zmiętych i podartych znalazło się w koszu na śmieci. Nie wiedziała, jak ubrać w słowa swoje uciekanie, swoje tchórzostwo. Tak, tak to rozumiała. Nie czuła się bezpiecznie w Breslau. Musiała stąd uciec. I to tylko w głąb Rzeszy. "Jestem zmuszona wyjechać. Dokąd? Jeszcze nie wiem. Zawsze chciałam pojechać do Monachium, ukochanego miasta cesarzowej Elżbiety". Znała bardzo dobrze Monachium. "To nagła decyzja. Musisz mi Stary Przyjacielu wybaczyć, to porzucenie. Jak tylko się urządzę, to napiszę". Postawiła dwie litery "Ki...", ale skreśliła je i dopisała "Twoja Gretchen".

Odłożyła pióro. List wsunęła do koperty. Nie myślała go wysyłać. Napisała tylko "profesor HOLBEIN". Wiedziała, że tu przyjdzie, wieczorem i odnajdzie list. Nawet go nie zakleiła. Spojrzała na walizy, które stały na podłodze, jeden kuferek leżał na sofie. Czuła się podle. Po raz kolejny uciekała.

czwartek, sierpnia 23, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (32)

- Coś... coś... ty zrobił?! - głos Bärbel Sonntag łamał się. Widziała przed sobą walkę na śmierć i życie. Ten, który zaatakował ją leżał w jakieś dziwnej pozie na ziemi. Głowa dziwnie opadała mu na bok, jakby straciła pion? Klaus von Leuthen dyszał jak rozwścieczony byk. Otarł pot i krew. Ta sączyła się z wargi.

- Co... teraz? Klaus! Ty go... zabiłeś?!

- Równie dobrze ty mogłaś tu leżeć - wskazał na trupa.

- Ale... dlaczego... Dziecko?

Klaus zawahał się.

wtorek, sierpnia 07, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (31)

- Jak to zniknęła?! Jak?! - standartenführer Max Sonntag rozdarł się w gabinecie doktora Martensa. Ściany odbijały głos. Zdawało się, że nie ma już miejsca na oddech. Atmosfera stała się ciężka, jak przed burzą, choć ta w najlepsze trwała. Twarzy Maxa Sonntaga sprawiała wrażenie, że zaraz rozszarpie ją kolejny atak szału.

- Siostra Winter poszła do pacjentki...

- Do mojej żony? - dopytał, choć doskonale znał odpowiedź.

- Tak. I...

- I?!

wtorek, lipca 24, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (30)

...Bärbel Sonntag usiadła na szpitalnym łóżku. Izolatka była jej domem od blisko dwóch tygodni. Doktor Martens proponował przeniesienie do sali ogólnej. Nie zyskał tym jednak aprobaty męża, którym był standartenführer Max Sonntag. Wchodzenie w spór z tępogłowym SS-manem było bez sensu. Po prostu dość ryzykowne.
Bärbel Sonntag powoli odzyskiwała świadomość świata, do którego mogła już nie wrócić. Kiedy tylko otworzyła oczy i dostrzegła jakieś obce nad sobą twarze i ten dziwne zapach myślała, że zwymiotuje. Jakiś wewnętrzny napad paniki kazał jej poderwać się i spróbować uciec. Miała moc? Poderwała się, ale czyjeś ręce przytrzymały ją. I niemal przyszpiliły do łóżka, które nie było jej:

wtorek, czerwca 12, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (27)

- To jest to?

- Tak jest herr... - Fritz Bruell trzasnął butami.

Standartenführer Max Sonntag spojrzał spode łba na podwładnego.

- To są te materiały? - uderz palcem w teczkę.

- Jawohl! - usłyszał w odpowiedzi. Nic więcej innego po prostu nie spodziewał się.

Fritz Bruell był bodaj Holendrem, który już w '28 zrozumiał, że swoją przyszłość warto związać z rodzącym się ruchem narodowosocjalistycznym. Mówił nienagannie po niemiecku. Trzeba było bardzo sprawnego ucha, aby wychwycić minimalny holenderski akcent.

Sonntag otworzył teczkę. Na samej górze leżało kilka fotografii. Małżeńska para, młoda kobieta, spięte spinaczem artykuły prasowe o sukcesie w "Carmen". Jedno zdanie wryło się od razu: "Kira Gauss rzuciła na kolana Byreuth!".

piątek, czerwca 01, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (25)

- Co pan chce ode mnie?! - standartenführer Max Sonntag nie był przyzwyczajony do takiego tonu. To on miał prawo żądać, narzucać, ale nie ktoś inny. Do tego niższy stopniem. Sturmbannführer Klaus von Leuthen okazał się dla niego zupełnym zaskoczeniem.

- Co?! - powtórzył z naciskiem.

- Po co wynajął pan tego Venzla Krügera? Pytam, po co?! Brakowało posługacza od Krüger & Eichingger! - pieklił się von Leuthen.

- Moja sprawa! - odciął się Sonntag.

- Tym razem ja pozwolę się z panem, herr standartenführer, nie zgodzić! Bo to godzi we mnie!

- Pan przesadza von Leuthen! - lekceważące machnięcie ręką było, jak dolanie oliwy do ognia.

- Nie, nie przesadzam! - głos podnosił się za każdym razem o ton wyżej. - Najpierw zleca mi pan zbadanie tej sprawy, ale równocześnie daje zlecenie tym tam... detektywom?! To dowód zaufania? Kpi pan sobie ze mnie, standartenführer?!

niedziela, maja 20, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (23)

Sturmbannführer Klaus von Leuthen mimo wszystko czuł się niezręcznie. Jakby nie było sam znalazł się w jądrze zdarzenia, które go teraz przerosło. Miał iść po swoich śladach. Rozkaz standartenführer Maxa Sonntaga, aby zbadał mieszkanie swej żony i udowodnił z kim erfrau gruchała pośród czterech ścian - był ponad jego poziom. Nie był pospolitym śledczym, aby ganiać za niewiernością szefowej. Sam przecież nie był bez winy. Ostatni wyjazd poza Breslau był tego koronnym dowodem.

Bärbel Sonntag nie odzyskała jeszcze przytomności. Nie wierzył, aby w chwili rozpaczliwej obrony zechciała oskarżyć go o gwałt. Chyba, że...

Cieć na widok munduru niemal stanął na baczność.

- Nr 3?

- To... to... na drugim piętrze! - brzmiało jak złożenie meldunku. Brakowało, aby trzasnął butami, a miotłą oddał honory.

- Drugie, powiadasz?

- Tak, herr sturmbannführer.

- I zapewne wiesz kto tam mieszka.

- Po prawdzie herr... - zająknął się.

poniedziałek, kwietnia 23, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (20)

Szpitalnym korytarzem szło trzech mężczyzn. Dwóch było w mundurach SS, trzeci w doskonale skrojonym garniturze i kapeluszu. Utykał lekko na lewą nogą. Akurat ze swego gabinetu wyszedł lekarz. Na widok tej trójki przystanął.

- Panowie, tutaj nie ma wizyt - poinformował.

- To właśnie doktor Martens - odezwał się układnie cywil.

Standartenführer Max Sonntag, bo to on był, oszacował lekarza swym przenikliwym wzrokiem.

- Dla mnie nie ma? Pan sobie kpi?! - warknął, jak brytan, który chwycił trop. - Pan nie wie, kim jestem!

- Widząc po randze... chyba dość dużo standartenführer - lekarz nieznacznie cofnął się. Znał tego typu typy. Starczyło jedno spojrzenie, a spod munduru wychodził rzeźnik, piwowar, bauer, zwykły cham. - Kogo pan szuka?

- Bärbel Sonntag - uprzedził cywil. - Żona pan...

- Rozumiem.

Strony