historia i ja: W. Gerach

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą W. Gerach. Pokaż wszystkie posty

sobota, lipca 06, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (47)

Herr Linde kończył śniadanie. Kubek z naparem z mięty był już prawie pusty. Na drewnianej desce leżał jeszcze kawałek swojskiej kiełbasy i mnóstwo okruchów po zjedzonym chlebie. Kiedy w drzwiach stanęła kobieta leniwie podniósł głowę. Sprawiał wrażenie kogoś po kilku dobrych kuflach piwa.

- Czego? - warknął, jakby chodziło o natrętnego psa.

- Pamięta mnie pan, herr Linde?

- A co mam nie pamiętać. Była pani z tą głupią... Wilhelminą... jak jej tam... - machnął ręką, okazując zupełny brak zainteresowania. - Wzięłyście te dwa bachory... choć... choć myślałem, że zdadzą się do gospodarstwa.

- Co? Chciał pan z tych dzieci zrobić parobków na swoim folwarku?!

niedziela, czerwca 02, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (45)

- ...przecież może pani zostać.

- Nie, pani Gerach. Nadużywam pani gościnności, a jeszcze teraz dwójka dzieci.

- Jak sobie pani da teraz radę?

- Nie wiem. Nie mam innego wyjścia. Nie ja pierwsza.

Spojrzała na Cornelię. Patrzyła gdzieś przed siebie. Była nieobecna, jakby nie interesowało jej, co się dookoła niej dzieje, jakby to jej nie obchodziło.

- Może wrócę do domu?

- Do domu? Do Berlina? Gdzie będzie, jak na naszej wsi? Tu pies z kulawą nogą nie zajedzie. A zawsze trochę życia w naszym domu.

poniedziałek, maja 27, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (44)

"U Lindego i Glücka, dwie o Breuberga" - do Kiry wracało zdanie, jakie wypowiedziała frau Wilhelmina Gerach. Szła za nią. A właściwie próbowała dotrzymać jej kroku. Ta chłopka robiła wrażenie. Kroczyła energicznie. Szybko. Zdecydowanie. Odburkiwała tylko pod nosem na "dzień dobry", które wypowiadali mijający ją ludzie. Nie zwracała uwagi na nich. Teraz skupiała się na tym, aby obcą zaprowadzić jeszcze do dwóch domów. Wizytę u Glücków mieli za sobą. Logika nakazywała, aby do Lindego pójść na końcu. Niemniej minęli domostwo Breubergów. I szły dalej. To dlatego, że u Lindego miały być jakieś dzieci z nalotu, z tamtego pociągu.

środa, maja 01, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (43)

Frau Wilhelmina Gerach zapaliła lampę. Wpatrywała się w twarz tej obcej kobiety. Zachowanie tej Agnes Metz zaintrygowało ją. Bo niby dlaczego tak żywiołowo zareagowała na widok jej wnuka? Klaus był jedynym jej wnukiem, jedynym synem zmarłej córki Ursuli. Kobieta mdlejąc upuściła fotografię, rozbiła szybkę, zdjęcie na tym ucierpiało. Przysłał je z Heidelbergu, w którym studiował. Ale teraz nie miało to żadnego znaczenia. Nigdy nie oprawiła zdjęcia w mundurze. Nawet na mężu wymusiła, aby usunął wszelkie mundurowe zdjęcia: teścia z 1866 i swoje z 1916. Klaus pozostawał jej maleńkim wnuczkiem, który przybiegał do niej po pajdę chleba posmarowaną szmalcem ze skwarkami.

Strony