historia i ja: Spotkajmy się na Unter den Linden 7

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Spotkajmy się na Unter den Linden 7. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, października 22, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (35)

- Będzie padać?
- Na to wygląda.
- Cholerny świat. I czas.
- Czas?
- Tak, że ja bawiłam się w szyfry, a tobie wyrzygano pochodzenie - zadusiła kolejnego papierosa. Nigdy nie dopalonego do sensownego końca.
- Bärbel...
- Miałaś tak do mnie nie mówić - sięgnęła po kolejnego papierosa, ale paczka okazała się pusta. Zmięła ją i rzuciła za siebie. - Masz mówić Birgit. Birgit Laage. Cornelii wbiłam, aby reagowała tylko na imię Edda.

- Jak u grubego marszałka? - zauważyła Kira.
Bärbel/Birgit parsknęła śmiechem. W takich chwilach chyba uwalniała napięcie, które w niej wzbierało.
- Uważasz, że to było sensowne, aby wracać do Grety?

poniedziałek, marca 26, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (17)

Standartenführer Max Sonntag przekładał kolejną kartę akt personalnych. Raz po raz spoglądał na stojącego opodal oficera. Widział relatywnie młodego mężczyznę. Wyczyny wojenne i śledcze opisane w dokumentach robiły wrażenie.

- Był pan w Lidicach?

- A także pod Smoleńskiem, w Warszawie, ostatnio...

- Ostpreußen - standartenführer Sonntag aż cmoknął z wrażenia. - Rekomendacja Kocha by wystarczyła.

Stojący uśmiechnął się znacząco. Jakby obsypana orderami pierś sama za siebie nie mówiła z kim miano do czynienia.

- Imponują mi pana osiągnięcia sturmbannführer Klaus von Leuthen.

- Cieszy mnie to panie standartenführer.

- Chce pan wrócić do policyjnej roboty?

- Jeśli mogę się tak wyrazić... jakaś odmiana...

piątek, marca 02, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (15)

Gretchen niemal bezszelestnie weszła do gabinetu profesora Holbeina. Bywała tu bardzo rzadko. Prawie w ogóle. To on przychodził do jej pokoiku, który robił za garderobę. W pokoju panował półmrok. Nad kominkiem wisiał portret. Nie miała wątpliwości:

- Lenbach?

- Brawo, frau Kira - spojrzał w tym samym kierunku. Odpowiedź była smętna, ciężka, zawiesista, jak gęsta ciecz. - Znasz się moje dziecko na sztuce?

- Trochę. W końcu to pan pamięta kanclerza...

piątek, grudnia 01, 2017

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 - Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (07)

Greta Hoffbauer odsunęła filiżankę z herbatą. Kawy już dawno nie piła. Jej brak tłumaczono wojenną potrzebą. Zresztą mogła się bez niej obyć. Jednej przyjemności nie mogła sobie odmówić. Wyciągnęła papierosa. Zaczęła nerwowo szukać w torebce zapałek. Tyle innych drobiazgów muskała palcami, ale tego jednego nie mogła wyczuć.

- Pani pozwoli?

Podniosła wzrok.

Ujrzała wyciągniętą ku sobie dłoń z zapalniczką. Niebieski ogieniek płonął jednostajnie.

- Pani pozwoli? - mężczyzna ponowił pytanie. Miał na sobie mundur. Sturmbannführera.

Czuła, że traci kontrolę nad swoimi rękoma. Niemniej podsunęła koniec papierosa w kierunku płomyka. Zaciągnęła się.

niedziela, listopada 12, 2017

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 - Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (06)

Nigdy nie czuła tak mocnego uścisku dłoni.

Spojrzała na matkę. Miała oczy pełne łez.

- Mamo... proszę... ja nie jadę na koniec świata, tylko do Drezna. Otrzyj te łzy.

- Dobrze córuś, dobrze... - sięgnęła do torebki. - Ja tylko tak... Wiesz... że... matki zawsze płaczą...

- Ale ja nie jadę na wojnę, tylko do Drezna - z naciskiem powtórzyła nazwę saksońskiej stolicy. - Zaraz, gdy przyjadę napiszę.

- Napiszesz?! - zdziwienie ryło się po obliczu matki - A tam telefonów nie ma? Nie możesz zadzwonić?

- Dobrze, mamo. Zadzwonię.Ale wiesz, jak to teraz jest.

- Jak? - zdziwiła się matka.

- Przecież wojna. Linia może być przeciążona lub w ogóle nie działać.

- Parszywa wojna! - starsza kobieta zdobyła się na przekleństwo. Sama łapała się na tym, że jej język stawał się coraz to bardziej szorstki.

Ostatnie osoby dobiegały do składu pociągu. Greta cały czas stała na stopniach swego wagonu.

- Powiedz tacie...

środa, października 04, 2017

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 - Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (04)

- Surzyński! Surzyński! Nieee!...

- Panie kapitanie! Panie kapitanie! - chorąży Odrowąż próbował obudzić oficera leżącego obok na pryczy. Zroszony potem wił się na swym posłani, raz po raz wykrzykiwał... - Panie kapitanie! Niech się pan obudzi!

- Kto tam do cholery drze tą mordę?! - to był głos oficera dyżurnego.

- To... ten... nowy...

- To wy Odrowąż?

- Ja... panie poruczniku!

- Sukinsyn! - warknął oficer dyżurny. - Obudzi wszystkich. Całego "Koczkodana" postawi na nogi!

- My i tak nie śpimy - odezwał się z boku czyjś głos. Burczenie kilku innych głosów było potwierdzeniem nocnej normy.

Les Polonais à Coëtquidan

Strony