historia i ja: Gestapo

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Gestapo. Pokaż wszystkie posty

czwartek, czerwca 29, 2023

...na 80-tą rocznicę wydania w ręce Gestapo gen. Stefana Roweckiego - 30 VI 1943 r.

Dekadę temu ukazał się ten post/teks/artykuł. Nadałem mu prosty tytuł: "Grot". Przypominam go teraz. Usunąłem całą ikonografię. Zostawiłem tylko zdjęcie z czasów okupacji. Przypomnienie rocznicy 30 czerwca 1943 r. i tego, co wydarzyło się w Warszawie przy ul. Spiskiej 13 nie jest powodem do dumy. Komendant Główny Armii Krajowej został zdradzony! Przestańmy karmić się mitologią niby-historyczną. Jedność narodowa? Walka? Wierność? - skończmy brnąć w tych opowiastkach.

Gen. S. Rowecki (1895-1944) - domena publiczna

Było ich troje: Eugeniusz Świerczewski, Blanka Kaczorowska, i Ludwik Kalkstein. Wydali w ręce Gestapo generała Stefana Roweckiego! Zdrajcy! Sami Polacy! Nie zapominajmy o tym. Jedynie na Świerczewskim wykonało wyrok śmierci. Został powieszony. I to mimo tego, że pierwotny postronek pękł pod skazanym. Powieszono go ponownie! Pozostali, mimo kilkuletnich wyroków więzienia, zmarli we własnych łóżkach!...

Przypomnijmy sobie sylwetkę Generała przez pryzmat kilku dokumentów z okresu okupacji...

sobota, lutego 16, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (39)

- No... i... - Udo Alsfeld triumfował. Czuł, że rumieniec zadowolenia rozlewa mu się po twarzy. Tak czuł się, gdy 30 stycznia '33 Führer został kanclerzem. Nawet śmierć starego Hindenburga była dlań zadowoleniem, ale z mieszanym uczuciem odbierał rzeź jego kochanej SA. Szybko jednak sobie to wszystko poukładał w swej bauerskiej głowie. "Führer ma zawsze rację!" - stało się jego dewizą. Teraz przyglądał się bacznie twarzy Sturmbannführera Martina Ebracha. Ten przetarł swój monokl. Stroił się na nie wiadomo kogo. "Znalazł się Model od siedmiu boleści" - takie miał o nim mniemanie. Milczące, bo na odwagę wypowiedzenia tego, co go gniotło nie miał dość śmiałości. Do tego ten Lindholtz.

- Taaak - przeciągle odezwał się Ebrach. Odłożył oprawiony tom gazet. - A ty, co myślisz Lindholtz?

Scharführer stał obok, jakby zaskoczony tym pytaniem. Sturmbannführer z rzadka zaciągał opinii od niego. Miał nawet chwilami wrażenie, że ten gardzi nim. Lindholtz miał na piersi Żelazny Krzyż. Nosił go z dumą. W końcu wręczył mu go nie byle kto, a sam von Falkenhayn. Ebrach z powodu swej nawiedzonej matki nie trafił na front wielkiej wojny. Mutter nie dała jedynaka na zmarnowanie we flandryjskim błocie. Stąd opowiadanie o komisji lekarskiej, co to nie chciała Martina Ebracha, który z kolei bardzo chciał być, jak Albrecht Niedźwiedź. Ale mu nie było dane. Drugiej okazji nie zmarnował. III Rzesza przed takimi jak on otworzyła okazję.

środa, marca 28, 2018

"Rudy"

"Każda sekunda podobna jest teraz do niekończącego się czasu. Normalni przechodnie uliczni wydają wielką i groźną masą, w której roi się od agentów. [...] Wreszcie na zakręcie ukazuje się charakterystyczna sylwetka niemieckiego auta więziennego, krytej budy marki Renault. Dłonie zwierają się na butelkach, na granatach i na kolbach pistoletów" - nie uwierzę, że nie znamy tego zapisu. To nieśmiertelne strony "Kamieni na szaniec" Aleksandra Kamińskiego*. Dopiero, co (26 marca) przypadała 75-ta rocznica akcji pod Arsenałem. 30 marca mija tyle samo lat od śmierci "Rudego", Jana Bytnara.

poniedziałek, marca 26, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (17)

Standartenführer Max Sonntag przekładał kolejną kartę akt personalnych. Raz po raz spoglądał na stojącego opodal oficera. Widział relatywnie młodego mężczyznę. Wyczyny wojenne i śledcze opisane w dokumentach robiły wrażenie.

- Był pan w Lidicach?

- A także pod Smoleńskiem, w Warszawie, ostatnio...

- Ostpreußen - standartenführer Sonntag aż cmoknął z wrażenia. - Rekomendacja Kocha by wystarczyła.

Stojący uśmiechnął się znacząco. Jakby obsypana orderami pierś sama za siebie nie mówiła z kim miano do czynienia.

- Imponują mi pana osiągnięcia sturmbannführer Klaus von Leuthen.

- Cieszy mnie to panie standartenführer.

- Chce pan wrócić do policyjnej roboty?

- Jeśli mogę się tak wyrazić... jakaś odmiana...

sobota, marca 10, 2018

Przeczytania (254) Frank McDonough "Gestapo. Mity i prawda o tajnej policji Hitlera" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

Geheime Staatpolizei. W dziejach ilu rodzin wpisane zostało to straszne słowo. "Do dziś termin «gestapo» budzi lęk i odrazę" - chyba nie znalazłbym nikogo, kto nie zgodziłby się z tym zdaniem. Frank McDonough jest autorem książki "Gestapo. Mity i prawda o tajnej policji Hitlera", którą zawdzięczamy tłumaczeniu Tomasza Szlagora (Wydawnictwa Dolnośląskiego). To z niej zaczerpnąłem ten cytat. Nie mamy przed sobą jakiegoś opasłego tomu. To raptem przeszło dwieście stron. Nie stanowi więc zaporowej bariery ilość kartek. To książka, którą powinien poznać każdy kto chce dość swobodnie poruszać w tematyce. Daje nam pewne podstawy, niezbędne dla zrozumienia czym było i jak funkcjonował gestapo. Autor nie zasypuje nas wykazami, tabelami czy innymi danymi statystycznymi. I chwała mu za to. Narracja jest wzbogacana o zapisy źródłowe. I te stanowią dla nas bezcenne dopełnienie. Szkoda, że nie zadbano o bogatszą stronę fotograficzną. Dwadzieścia kilka fotografii, to niewiele.

sobota, kwietnia 29, 2017

Saga rodzinna - cz. XIII - zaginiony...

Wszystko, co wiemy o Piotrze Grzybowskim (1905-?) praktycznie pochodzi z tej jednej fotografii. Nie tylko utrwalony został wizerunek sprzed osiemdziesięciu laty. Osobiście to zdjęcie podpisał. Na odwrocie czytamy: "Piotr Grzybowski Bydgoszcz I Stawowa nr 11 urodzony 24/V 1905 r. Mechanik Szofer Doróżka samochodowa nr 72". I to wszystko. Uzupełnić da się: syn Stanisława (I) i Katarzyny urodzonej Zielonki małżonków Grzybowskich, brat Wacława, Franciszka (Franza), Maksymiliana (Maksa) i Stanisława (II). Róg Stawowej i Lotników mieści się Cmentarz Świętej Trójcy, na którym spoczął w styczniu 1962 r. najmłodszy brat Piotra, a mój Dziadek.

Strony