historia i ja: konfederaci

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą konfederaci. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, grudnia 28, 2020

Pandemiczne opowieści - odsłona XVII - ostatni rozkaz pułkownika Grega Buxtona

Pułkownik Greg Buxton odstawił butelkę. Kolejną. Pustą. Przypominała mu... klepsydrę. Dlaczego? Bo z każdym opróżnianym łykiem w niwecz odchodziły minuty, godziny, dni. Stracił rachubę czasu. Sierżant Wilmslow przynosił trunek za trunkiem. Wtedy było wiadomo, że przez kolejne dni nikt nie ma przeszkadzać. Stara Juanita, która pewnie pamiętała czasy Santa Anny, na parapecie przymkniętego okna kładła koszyk z jadłem. Nikogo nie dziwiło, że wieczorami znajdowano je nie ruszone. Tylko muchy obsiadały wysuszone skiby chleba obłożone serem lub wołowiną. Pułkownik Greg Buxton po prostu pił.

środa, grudnia 23, 2020

Z Kapitolu usunięto pomnik generała Roberta E. Lee (CSA) / Virginia removes Robert E. Lee statue from U.S. Capitol

Historia dzieli nie tylko tu nad Wisłą. Wprawdzie nie słyszałem, aby ktoś ganiał po ulicach Waszyngtonu czy Atlanty, bo jest miesięcznica bitwy nad Bull Run (konia z rzędem temu, kto znał onegdaj takie sformułowanie), jak w Polsce z powodu katastrofy smoleńskie. Ciągłe rozpalanie nienawiści, szukanie wroga i wskazywanie w jednym kierunku ma coś z Katona! To takie polskie? Stany Zjednoczone też mają swoją Katharsis! To wojna secesyjna/civil war (1861-1865). Już w 2015 r. informowałem Czytelników blogu o usunięciu flagi Skonfederowanych Stanów Ameryki sprzed budynku parlamentu Karoliny Północnej. W 2017 r. informowałem o usuwaniu pomników konfederackich bohaterów w Charlottesville, Nowym Orleanu, Austin i Dallas oraz Duke University. Historia się na tym nie skończyła, nie domknęła. Proces usuwania (a wcześniej profanowania) pomników trwa.

sobota, marca 21, 2020

Sara Lancaster (21)

- To było wtedy, jak wojska Shermana... - Bernard pociągnął łyk z wojskowej manierki. Chciał ją oddać, ale Robert Taylor pokiwał przecząco głową. - Najpierw słyszeliśmy huk wybuchu. To jankeskie żołdactwo dostało się do stacji kolejowej. Podpalili parowozownię. Ktoś mówił, że zerwali most nad strumieniem. Pewnie i prawda - żołnierze, którzy otoczyli kołem mówiącego potaknęli. Ktoś coś burknął, ale Bernard nie zwracał na to uwagi.

wtorek, marca 17, 2020

Sara Lancaster (20)

- Mamo! Mamo! - Margaret Warfield z niedowierzaniem podnosiła rękę w kierunku... Sylwetka jechała pod słońce. Można by było pomylić się, ba! nie rozpoznać brata. Ale Margaret była pewna. To był on. Za nim w kilka koni jacyś jeźdźcy. Mijani ludzie patrzyli na nich, jak na widma. Postrzępiona, konfederacka flaga łopotała nad zmęczonym karkiem jakiegoś umorusanego kaprala. - Mamo!
Pani Warfield stanęła na ganku czegoś, co przed zalewem jankesów było ich rodzinnym domem. Teraz były to wypalone ściany, okna z wytłuczonymi szybami. Nawet nie było drzwi.

- O czym mówisz, kochanie?

Margaret raz jeszcze pokazała w kierunku, z którego nadjeżdżały jakby widma postacie na koniach. I tylko flaga, a właściwie proporzec z gwiazdami skrzyżowanymi na krzyżu św. Andrzeja jakby ich oświetlał.

środa, marca 11, 2020

Sara Lancaster (19)

- Pani Saro! Pani Saro!

Bernard wpadł, jak huragan. Biegł przebierając nogami tak szybko, że zdawało się, iż frunie. Niosła go wieść?

Sara siedziała w salonie. Tępo patrzyła w przysłonięte do polowy kotarą okno. Bernard zatrzymał się w progu. Ciężko chwytał powietrze.

- Sherman ruszył z Atlanty!

- To co?!

- Jak to? - Bernard chwytał się za głowę, machał rękoma, zdawało się, że stoi na rozpalonych głowniach. - Jankesi!

poniedziałek, lutego 24, 2020

Sara Lancaster (16)

- Mat!

Dama, wespół z wieżą i laufrem faktycznie skutecznie uniemożliwiły ucieczkę królowi. Partia była przegrana. Clark Terri mógł tylko pokiwać znacząco głową. Tym bardziej, że to kolejne stracie na szachownicy, które przegrał z Robertem Taylorem.

- Nie masz kuzyn litości... - niemal jęknął z żalu.

- Ciesz się, że to nie był szewski mat.

- Żadne pocieszenie Rob...

- To się nazywa: taktyka - Robert był z siebie kontent, choć doskonale zdawał sobie sprawę, że Clark nie jest dla niego równorzędnym partnerem. Przecież to nieledwo młokos. Kiedy dwa lata temu szedł na wojnę zaledwie zwracał na niego uwagę. Teraz, to dorastający mężczyzna. - Zagramy jeszcze jedna partię?

środa, lutego 19, 2020

Sara Lancaster (15)

Sara bezszelestnie weszła do sypialni ojca. Matka podniosła wzrok. Mimo słabego światła lampy jej oczy wyrażały wszystko. Poprawiła chustkę, którą dopiero co umoczyła w wodzie i położyła na rozpalonym czole męża.

- Co mówił lekarz?

- Stan jest poważny...

- To widzę, ale... - Sara wskazała wzrokiem na ojca.

- Wszystko w rękach Boga - westchnęła matka. - Wszystko w rękach... Na razie... gorączka... gorączka utrzymuje się... A Emilii? Jak mała?

- Lepiej. Panna Hoop została przy niej. Czytała jej bajkę, kiedy wychodziłam. Pójdź do niej. Ja zostanę z ojcem.

- Tak?

sobota, lutego 15, 2020

Sara Lancaster (14)

Pułkownik William Greene otarł usta serwetą. Kolejny, soczysty kęs steku łechtał jego podniebienie. Umoczył usta w kuflu piwa, jakie przyniósł Evans. Pod nogami leżał jego poczciwy bloodhound "Cooper". Leniwie zerkał czy coś nie skapnie z talerza jego pana. Tym razem łaska człowieka nie obejmowała go?

Drzwi otworzyły się. Ze swej wysokości "Cooper" tylko dostrzegł parę niezbyt czystych i nowych butów. Znoszone buciory szurały o drewnianą podłogę wzbijając drobiny kurzu. Widać stara Greta nie przyłożyła się tego dnia do roboty...

"Cooper" rozdziawił pysk.

- Pani pułkowniku?

"Cooper" zwrócił uwagę, że stojący żołnierz trzyma jakąś niewielką karteczkę.

poniedziałek, grudnia 30, 2019

Sara Lancaster (06)

W Door to Hell śmierć nie próżnowała. O świcie zmarło kilku następnych więźniów. To był jeden z tych dni, kiedy hałas z pobliskiej stolarni unosił się jednostajnym stukotem młotków. Nie, nie stawiano szubienicy. Jej nawet dla postrachu nie postawiono. Tu za niesubordynację czekała kara chłosty, odosobnienie w ciemnicy, ograniczenie i tak skromnej racji żywności. Dla śmiały, zdesperowanych lub szalonych przewidziano pluton egzekucyjny. "Wybijcie sobie ze swych parszywych łbów, że ujrzycie jeszcze swoje pola bawełny i czarnolice niewolnice!" - tak witał jeńców obecny komendant tego miejsca major Jonathan Pirs. Powiadali, że Door to Hell należało onegdaj do wielebnego Cordena Gravesa. Przekazał swój majątek pod obóz dla konfederatów, których uparcie nazywał "szubrawcami" i wbił w głowę pierwszego komendanta, kapitana Matta Yorcka, aby zbawił dusze pojmanych "buntowników". Ostatni akt mógł wydrzeć się z gardła sierżanta Bascomba: "Ognia!". I salwa! Jeden huk! I jedno życie uginało się pod własnym ciężarem! Stada ptaszysk podrywały się wtedy ku górze, jakby chciały ponieść światu wieść, że kolejny wyrok został usankcjonowany krótkim "ognia!". Martin Bold, Steve Ascott, Paul Carey, Bryan Fill... - tylko Stwórca i grabarz, który w swoim kajecie notował skrupulatnie kogo dusza uchodziła z ciała, potrafił odtworzyć kim byli nieszczęśnicy, jakich stracono.

czwartek, stycznia 11, 2018

Przeczytania... (245) Samuel C. Gwynne "Wrzask rebeliantów. Historia geniusza wojny secesyjnej" (Wydawnictwo Czarne)

Zapewne na regałach wielu z nas stoi trylogia autorstwa ojca i syna, czyli Michaela i Jeffa Shaara. Literackie ujęcie wojny secesyjnej / civil war stało się jedną z nielicznych okazji, aby poznać dzieje tej najokrutniejszej w dziejach Stanów Zjednoczonych wojny*. Bratobójczej wojny. Opracowań rzetelnych i naukowych prawie nie ma. Starczy zerknąć do bibliografii. robi wrażenie. Nie rozumiem dlaczego wydawnictwa zamykają swe drzwi przed publikacją tej tematyki. Amerykańskie półki uginają się od tomów jej dotyczących. Kilka bitewnych monografii pewnego szacownego polskiego wydawnictwa nie może wypełnić próżni. I oto - JEST! Jest książka, na której pojawienie się wielu z nas bez wątpienia czekało, kiedy tylko rozeszło się, że Wydawnictwo Czarne szykuje się do publikacji! Seria amerykańska ostatnio dotyka na różne sposoby, warianty, okresy jednego wspólnego tematu: Południe (Dixi). Niech mi będzie darowane cytowanie tu każdej cennej publikacji. Dla przejrzystości zapisu umieszczam je w przypisie**. Leży przede mną tom, który napisał Samuel C. Gwynne "Wrzask rebeliantów. Historia geniusza wojny secesyjnej", a dla nas przetłumaczył go Jan Dzierzgowski.

niedziela, października 22, 2017

Robert E. Lee Statue Removed From... - for the sins of its past

Historia dzieli.

Nie tylko nad Wisłą.

Stany Zjednoczone postanowiły rozstać się z apoteozą tych, którzy 156. lat temu stanęli do walki przeciwko istnieniu tego państwa. Zbuntowane stany Południa ogłosiły secesję! Powstały Skonfederowane Stany Ameryki (CSA)! Wybuchła najkrwawsza wojna w historii USA: wojna secesyjna / civil war.

sobota, maja 20, 2017

Paleta (XXXI) Mort Künstler

Śmiem twierdzić, że k a ż d y , komu bliska jest tematyka wojny secesyjnej (civil war) zna kreskę Morta Künstlera. Reprodukcje Jego obrazów pewnie zapełniają foldery nie jednego miłośnika tego tragicznego wydarzenia. Piszący ten blog nie jest wyjątkiem. Gdyby było inaczej raczej nie zajmowałbym się osoba tego właśnie malarza, grafika, ilustratora.

Pobieżnie nawet śledząc, co można znaleźć w Internecie nabieramy przekonania, że dl Amerykanów to jeden z najbardziej rozpoznawalnych artystów. Przede mną leży książka, której autorem był J. M. McPherson pt. "Gettysburg" (Turner Publishing, Inc. Atlanta 1993), której oprawą graficzną zajął się właśnie Mort Künstler. Jeśli o mnie chodzi : trudno oderwać się od szaty ilustracyjnej. Nie, żebym nie znał tych obrazów. I właśnie dlatego. Traktuję tę książkę (tu serdeczne podziękowania należą się memu Synowi - za znalezienie tej pozycji, jej zakup i przysłanie do Polski) jako... album. Niestety nigdy nie uczono mnie języka Shakespeare'a. Pozostaję w tej materii na poziomie nieczytatego dzieciątka. Trudno. Pozostaje mi oglądanie barwnych ilustracji Morta Künstlera.

Strony