historia i ja: prymas

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą prymas. Pokaż wszystkie posty

czwartek, maja 02, 2024

...na 233-cią rocznicę ogłoszenia Konstytucji 3 maja - 3 V 1791 r.

"Weźmiesz ślepego przewodnika czy głupiego doradcę - efekt ten sam" - Isokrates (436-338 p.n.e.). A ten, co tu robi?! - z niedowierzaniem spogląda któś na motto ku czci majowej Konstytucji. A mi się od razu skojarzyła myśl wielkiego attyckiego mówcy z tym, co w XVIII w. wieku napisał biskup wśród poetów i poeta wśród biskupów, Ignacy Krasicki (1735-1801). Tak, przy okazji powinniśmy chyba napisać "prymas", bo taką dzierżył w Kościele władzę, kiedy umierał w Berlinie 14 marca 1801 r. Skojarzenie miałem z jedną z bajek Wielkiego Poety: "Kulawy i ślepy". Uważam, że kolejne rocznicowanie 3 maja 1791 r., to słuszna okazja, aby przypomnieć, dać tu, odsłonić kilka rymujących się strof. Nie sądzę, aby ktoś rozsądny obruszał się, że może lepiej byłoby to przesunąć na 1 czerwca, bo wtedy Dzień Dziecka. Wiadoma to, jak mniemam, sprawa, że tych bajek nie drukowano ku ucieszy ówczesnych milusińskich, że były oddźwiękiem na ówczesną rujnującą Rzeczpospolitą Obojga Narodów sytuację.

Per Krafft zw. starszym - portret biskupa I. Krasickiego - domena publiczna

środa, marca 03, 2021

Przeczytania... (388) arcybiskup Grzegorz Ryś "O bliskości. Jak żyć w podzielonym świecie" ("Znak")

"Twarzą Boga jest miłość. Każdy inny Jego portret jest karykaturą" - nie wiem czy to... prawda. Dość ryzykowane w ten czas marcowy sięgać po kolejną książkę arcybiskupa Grzegorza Rysia (rocznik 1964). A jednak to robię. Bo mnie intryguje. Bo to właściwie mój rówieśnik (rocznikowo jestem starszy o kilka miesięcy). I dalej wierzę, że należy do tych hierarchów Kościoła, który wydobędzie go z bagna, w którym tonie za sprawą nieprawości, podłości, zbrodni jakich dopuszczają się ludzie tego samego Kościoła.

To już dwa lata, jak ukazał się odcinek 299 tego cyklu. To wtedy pisałem o książce "Rekolekcje. Modlitwa, post, jałmużna". Takoż Wydawnictwa Znak. Książka jest zbiorem "...wypowiedzi metropolity łódzkiego z 2020 roku", czego dokonała dla nas pani Katarzyna Węglarczyk. Roku wyjątkowego. Ten już na zawsze będzie kojarzony z pandemią, korona wirusem, COVID-19. Trzy rozdziały, trzy podtytuły: "Twarzą Boga jest miłość. Bliski Bóg", "A jeśli brzemię, to niesione razem. Blisko drugiego", "Kościół to jest ciało. Bliskość we wspólnocie".

czwartek, lutego 18, 2021

...na 475-tą rocznicę śmierci Marcina Lutra - 18 II 1546 r.

"Człowiek nie może godnie Boga wzywać, ani się modlić, jeżeli nie chce odstąpić od naumyślnych grzechów, ani się nie chce poprawić. Ku prawej modlitwie należy też szczera pokuta i wystrzeganie się grzechów przeciw sumieniu, tj. żeby człowiek nie dał się złym skłonnościom swoim, przeciw Boskiemu przykazaniu, umyślnie i z wiedzą"- zacytowałem dziś na swoim Facebooku. Tak, Marcina Lutra. Wczoraj był Giordano Bruno i jego nauka: "Kto chce w prawidłowy sposób rozumować powinien umieć się odzwyczaić od przyjmowania czegokolwiek na wiarę. Przyzwyczajenie się do wierzenia jest największą przeszkodą poznania naukowego". Zaczynam się siebie bać? Ewangelizuję? Rekolekcje uprawiam? Nie mam ku temu ani wiedzy, ani praktyki, ani mocy. Jakoś nie wyobrażam sobie, że stoję na rogu Pomorskiej, Gdańskiej i Dworcowej w Bydgoszczy z Pismem i głoszę Słowo. Ja, jako prorokujący mówca? Same mnie zaprzeczenia.

niedziela, maja 03, 2020

Przeczytania... (346) Ewa K. Czaczkowska "Prymas Wyszyński. Wiara, nadzieja, miłość" (Znak)

Nie znam przepasanego tomu-biografii (700 stron), jaki napisała pani doktor Ewa K. Czaczkowska i jaki ukazał się dzięki Wydawnictwu Znak*. Tym razem dostajemy do ręki trochę więcej jak dwieście stron. Na kilka tygodni przed XXXIX rocznicą śmierci Prymasa Tysiąclecia. Ewa K. Czaczkowska napisała kolejną książkę: "Prymas Wyszyński. Wiara, nadzieja, miłość". Wydawnictwo Znak nie zawiodło. Kiedy odpisałem, że biografia dotarła do mnie dano mi delikatnie do zrozumienia, że to nie ten gatunek literatury. A przecież, będę bronił swego, kroczymy poprzez życie Prymasa. Wielu może inaczej spojrzy na to kim był, co reprezentował, jak czynił dobro i na czym opierał wiarę, nadzieją i miłość.

poniedziałek, marca 04, 2019

Było to za Kościuszki czasów... - część III

Śmiem twierdzić, że Szczekociny wyparte zostały z narodowej świadomości. Że klęska? To większość z nas wie. Tak, jak to, że ciężko raniony Bartosz Głowacki zmarł kilka dni później. Przełomowy moment insurekcji. A przy okazji rys do biografii Naczelnika, który wierzył, że przyjdzie mu się raz jeszcze zetrzeć z Moskalem sam na sam. 15 000 żołnierza, 33 armaty miały zagwarantować victoryję? Tylko, że przeciw miał 26 500 Moskali i Prusaków oraz 134 ich ziejących ogniem armat. Szkoda, że do potoczności nie przedarły się heroiczne słowa bohaterów: „Dzieci, krok w tył bez rozkazu, a wyrzeknę się was! Pamiętajcie!” lub „Bracia, brońcie ojczyzny! Śmiało brońcie, zwyciężycie!”. Oto, jak nie dbamy o własne cytaty. Gdyby rzecz szła o Austerlitz czy Waterloo – byłoby inaczej. Jak wiemy, nie zwyciężono. Atak kosynierów nie powiódł się. Nie było drugich Racławic. Jeśli wierzyć Prusakom „…oceniali straty polskie na 1250 poległych, 750 rannych i 500 wziętych do niewoli; podawali też, że zdobyli 17 armat”. Dzień po bitwie Jedlicki zanotował: „Więcej niż tysiąc poległych i rannych dogorywających na pobojowisku, pół tysiąca w pruskiej niewoli, osiem armat straconych, najmężniejsi z jenerałów Wodzicki i Grochowski zabici, Madaliński i Poniński ranieni, plac boku nieprzyjacielowi pozostawiony, armia Kościuszki tylko pospieszną rejteradą ocalona przed zupełnym zniszczeniem […]”. Szukał śmierci na polu bitwy. Nie znalazł. Na szczęście dla niego samego, okaleczonej i rozbitej armii król pruski Fryderyk Wilhelm II nie ruszył z pościgiem za ustępującym wojskiem polskim.

poniedziałek, sierpnia 11, 2014

Mrok...

Książę-prymas M. Poniatowski

- Kajetan! Kajetan! - w drzwiach stanął kamerdyner. Był to mężczyzna już nie pierwszej młodości.- Zamknij okiennice!

Kamerdyner bez słowa zbliżył się do okna. Ze zgrozą patrzył przed siebie. Płonąca łuna rozświetlała mrok. Gwar nie milkł. Wręcz przeciwnie - robiło się głośniej i groźniej. Powoli wysunął się w oknie. Huk wystrzału jednak przestraszył go.

- Strzelają? - usłyszał za sobą głos księcia. - Hołota! Przebrzydła hołota! Plugawi... jakobini... Mais c'est monstreux! (tłumaczenie pod tekstem)

Kamerdyner z całej siły docisnął okiennicę i zacisnął hak.

- Podejdź no tu... - powiedział miękko, ale stanowczo.

Strony