historia i ja: B. Bierut

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą B. Bierut. Pokaż wszystkie posty

piątek, grudnia 03, 2021

Przeczytania - 423 - Leopold Tyrmand "Dziennik 1954" (Wydawnictwo MG)

"Ja chcę zawrzeć w dzienniku siebie samego wmontowanego w moje społeczeństwo i w moją epokę: mimo że samo życie czyni ze mnie antagonistyczny podmiot, wcale nie palę się do wyjątkowości. Potrzebna mi jak gwóźdź w bucie. Więc kiwam ołówkiem wieczorami, ażeby zaprzeczyć temu co jest, mimo że tak bardzi wolałbym być sceptycznie uśmiechniętym profitantem" - pierwszy znalezione i przemawiający do mnie argument, aby wziąć do ręki "Dziennik 1954" Leopolda Tyrmanda (1920-1985).

niedziela, maja 03, 2020

Przeczytania... (346) Ewa K. Czaczkowska "Prymas Wyszyński. Wiara, nadzieja, miłość" (Znak)

Nie znam przepasanego tomu-biografii (700 stron), jaki napisała pani doktor Ewa K. Czaczkowska i jaki ukazał się dzięki Wydawnictwu Znak*. Tym razem dostajemy do ręki trochę więcej jak dwieście stron. Na kilka tygodni przed XXXIX rocznicą śmierci Prymasa Tysiąclecia. Ewa K. Czaczkowska napisała kolejną książkę: "Prymas Wyszyński. Wiara, nadzieja, miłość". Wydawnictwo Znak nie zawiodło. Kiedy odpisałem, że biografia dotarła do mnie dano mi delikatnie do zrozumienia, że to nie ten gatunek literatury. A przecież, będę bronił swego, kroczymy poprzez życie Prymasa. Wielu może inaczej spojrzy na to kim był, co reprezentował, jak czynił dobro i na czym opierał wiarę, nadzieją i miłość.

sobota, lipca 02, 2016

Przeczytania... (145) Piotr Nesterowicz "Każdy został człowiekiem" (Wydawnictwo Czarne)

"Marian nie ma wątpliwości, że selekcja jest niezbędna.

- ZMP ma być organizacją masową, ale nie można dopuszczać do niej elementów niepożądanych - powtarza za przywódcami szkolnej organizacji. - W końcu wykuwamy tu nowego, socjalistycznego człowieka" - podejrzewam, że gdybyśmy trafili na tę książkę "za komuny", to dosuwalibyśmy ją od siebie, jak od zadżumionego? Bo już pierwsze strony, pierwsze pozwane życiorysy, to byłby argument, że to niskich lotów sowietyzujący pedagogizm. Prosty! Prymitywny! Nachalny! "Każdy został człowiekiem" byłby odbierany jako kolejną opowieść, jak cham stawał się panem? Już patrząc na okładkę ja z pokolenia 50+ mam kilka skojarzeń: Służba Polsce! pieśń "To idzie młodość" z głośnego filmowego panegiryku czasów stalinowskich "Przygoda na Mariensztacie" (z niezapomnianymi: L. Korsakówną i T. Schmidtem)! fałsz i obłuda! Trudno nie dostrzec propagandowego wymiaru fotografii na okładce. Dla wielu będzie to powrót do lat dorastania? Dla wielu będzie to przypomnienie historii, którą wypieramy ze swej świadomości. Dla wielu będzie to odkrywanie świata, którego nie znają. Obawiam się, że dla najmłodszego pokolenie (powiedzmy 20+), to zupełny... kosmos? Równie dobrze mogliby zgłębiać poziom zasiewów w czasach Popiela.

czwartek, czerwca 16, 2016

Przeczytania... (143) Boris Sokołow "Rokossowski" (Wydawnictwo Poznańskie)

"Konstantego Rokossowskiego jeszcze stosunkowo niedawno nazywano «marszałkiem dwóch narodów» - radzieckiego i polskiego. Za wschodnią granicą Polski i na całym świecie uznawano go za jednego z najwybitniejszym dowódców drugiej wojny światowej. Obecnie w jego ojczyźnie [...] stosunek do marszałka Rokossowskiego jest, mówiąc delikatnie, chłodny, i wszyscy starają się o nim zapomnieć, tak jak chce się jak najszybciej zapomnieć o czymś nieprzyjemnym" - żali się w "Przedmowie" do swej książki Boris Sokołow / Борис Вадимович Соколов! Bite dwie dekady czekałem (czekaliśmy?) na obszerną biografię Konstantego Rokossowskiego. W 1994 Wydawnictwo Alfa uraczyło nas książką Wiesława Białkowskiego "Rokossowski - na ile Polak?". Teraz mamy dzięki Wydawnictwu Poznańskiemu biografię właśnie autorstwa B. Sokołowa "Rokossowski / Рокоссовский" w tłumaczeniu Andrzeja Palacza. Blisko pięćset stron, do tego kalendarium życia, wiele zdjęć. Na ile książka zmieni nasz obraz o "marszałku dwóch narodów / маршал двух стран"? Nie wiem. Nie przypominam sobie, aby wywołała jakąś dyskusję prasową, że o ogólnonarodowej nie wspomnę. Bez wątpienia B. Sokołow ma rację, że zapominamy o NIM. Ożywa lekkie zainteresowanie osobą, kiedy nadciąga kolejna rocznica wybuchu powstania warszawskiego. Polecam zerknięcie na stronę "Dziennika gajowego Maruchy" (https://marucha.wordpress.com/2014/12/11/najwiekszy-wojownik-po-sobieskim/) - tam portalowa wymiana poglądów, ale i emocji (żeby nie używać określenia: obelg!) na temat Konstantego Rokossowskiego / Константинa Ксаверьевичa (Константиновичa) Рокоссовскoгo.

niedziela, lipca 26, 2015

Przeczytania... (51) Jarosław Molenda "Bierut i Wasilewska. Agent i dewotka" (Wydawnicwto BELLONA)

Mamy za sobą 22 lipca - dzień dawnego komunistycznego świętowania, kiedy przecinano wstęgi na budowach, oddawano przed terminem inwestycji, obsypywano się "chlebowymi" orderami, to chyba dobra okazja, aby zerknąć w "Tajemnice życia prywatnego elit wczesnego PRL"!...
No i mamy kolejną książkę autorstwa Jarosława Molendy, którą Wydawnictwo Bellona wprowadza nas w "zakamarki" historii. Tytuł zdradza nam zawartość, że i głównych bohaterów nie ma co wymieniać: "Bierut i Wasilewska. Agent i dewotka". Wraca do nas postać towarzysza Tomasza, po raz pierwszy od lat mamy namiastkę biografii córki Leona Wasilewskiego. Piszący te słowa należy jeszcze do pokolenia, które w szkole podstawowej miało do przeczytania lekturę "Pokój na poddaszu". Nic z niej już nie pamiętam, choć opisałbym okładkę. Można wrzucić do wyszukiwarki tytuł i zerknąć, to ta brązowawa z przekrzywionym oknem. Część z nas pamięta pewnie serial J. Hoffmana "Do krwi ostatnie". Jeśli się nie mylę, to jedyny polski serial, w którym pojawiła się towarzyszka Wanda? W tej, dość sugestywnej roli Katarzyna Skolimowska. Jak pamiętam, to pada tam pewna nieścisłość biograficzna (o której zresztą nadmienia również J. Molenda) - z ust filmowej Wasilewskiej słyszymy, że była córką chrzestną marszałka Józefa Piłsudskiego. To tylko plotka. Zresztą kwestia religijnego wychowania W.W. jest też przedmiotem książki, która leży przed nami.

środa, lipca 22, 2015

Pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina - 60. rocznica gwałtu na architekturze Warszawy

„Rząd Związku Radzieckiego zobowiązuje się zbudować w Warszawie siłami i środkami Związku Radzieckiego 28-30 piętrowy gmach Pałacu Kultury i Nauki… Koszty, związane z budową bierze na siebie rząd Związku Radzieckiego…” - jak postanowiono, 5 kwietnia 1952 r., tak zaczęto realizację. Budowa ruszyła już 2 maja tego roku, a równe 60. lat temu na tzw. święto ludowe (22 lipca 1955 r.) Pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina stał w całej okazałości! I stoi! Co jakiś czas odżywają pomysły, co z tą bryłą zrobić...

Bije godzina niezapomniana
Zakręt historii - druga zmiana
trzeba zwycięstwu drogę torować,
Marsz rozpoczęty, Partio prowadź!

sobota, czerwca 27, 2015

Przeczytania... (45) Iwona Kienzler "Słynni playboye PRL" (Wydawnictwo BELLONA)

Ostatnimi czasy na rynku księgarskim pojawiają się książki, które pozwalają nam zerknąć przez codzienność w zakamarki wielkiej historii? No i sypią się tytuły o pięknych i zakochanych, wspaniałych i dumnych, śmieją się do nas oczy wielkich gwiazd i polityków? Takie popularne bajdurzenie, do którego już rasowy student historii nie powinien przyznawać się, że czytał. Tak za mego studiowania było choćby z popularną twórczością prof. A. Krawczuka, a wcześniej nawet z P. Jasienicą.
Oto mam przed sobą książkę pani Iwony Kienzler pt. "Słynni playboye PRL". Szacowne Wydawnictwo BELLONA włączyło się w ten bardzo popularny nurt? I dobrze! To chyba dobra droga ku popularyzacji historii.

niedziela, grudnia 30, 2012

Stalinowskie znaczki "mówią"...

Już dość narzekań i gderań.
I tylko chciej, i tylko spójrz
Jak rośnie w krąg:
Muranów, Mirów, Mokotów, Żerań -
Wspólne dzieło naszych rąk!

To jedna z popularniejszych piosenek, jakie towarzyszyły budowie Polskie Rzeczypospolitej Ludowej. Całe społeczeństwo podnosiło z ruin swoją Stolicę! To nic, że kosztem innych miast!... Bito absurdalne rekordy. Przewodnicy pracy socjalistycznej dumnie wypinali piersi z wymalowanymi cyframi przekroczonych norm. Nowa Huta!... Plan 6-letni!... Walka ze stonką ziemniaczaną!... Ciągła czujność przed skradającym się, imperialistycznym wrogiem... I socrealizm! W sztuce, której już nie znamy (!), architekturze, na którą wpadamy. Niespodziewanie wszedłem w posiadanie kopert, kart pocztowych i znaczków z tego okresu. Od wczoraj nic innego nie robię, tylko pochylam się nad tymi bezcennościami.

Przyjaźń polsko-radziecka.

Strony