historia i ja: Duisburg

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Duisburg. Pokaż wszystkie posty

sobota, marca 10, 2018

Przeczytania (254) Frank McDonough "Gestapo. Mity i prawda o tajnej policji Hitlera" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

Geheime Staatpolizei. W dziejach ilu rodzin wpisane zostało to straszne słowo. "Do dziś termin «gestapo» budzi lęk i odrazę" - chyba nie znalazłbym nikogo, kto nie zgodziłby się z tym zdaniem. Frank McDonough jest autorem książki "Gestapo. Mity i prawda o tajnej policji Hitlera", którą zawdzięczamy tłumaczeniu Tomasza Szlagora (Wydawnictwa Dolnośląskiego). To z niej zaczerpnąłem ten cytat. Nie mamy przed sobą jakiegoś opasłego tomu. To raptem przeszło dwieście stron. Nie stanowi więc zaporowej bariery ilość kartek. To książka, którą powinien poznać każdy kto chce dość swobodnie poruszać w tematyce. Daje nam pewne podstawy, niezbędne dla zrozumienia czym było i jak funkcjonował gestapo. Autor nie zasypuje nas wykazami, tabelami czy innymi danymi statystycznymi. I chwała mu za to. Narracja jest wzbogacana o zapisy źródłowe. I te stanowią dla nas bezcenne dopełnienie. Szkoda, że nie zadbano o bogatszą stronę fotograficzną. Dwadzieścia kilka fotografii, to niewiele.

niedziela, lipca 24, 2016

Duisburg - 24 lipca 2010 r. - dwie fale / Duisburg - 24 Juli 2010 - zwei Wellen

24 lipca 2010 r. stało się coś strasznego. Parada Miłości/Love Parada zakończyła się tragedią. Bodaj z nie wyjaśnionych do dziś powodów tłum bawiących się wpadł w panikę. Czytamy na ogólnodostępnej internetowej encyklopedii: "Duży ścisk na placu przed główną sceną spowodował, iż wiele osób chciało go opuścić. W tym samym momencie z drugiej strony tunelu na imprezę próbowali się dostać pozostali widzowie". Śmierć poniosło 21 osób: 14 Niemców, 2 Hiszpanów, po 1 z Australii, Bośni i Hercegowiny, Chin, Holandii i Włoch. Stad flagi tych państw powiewające na miejscu tragedii! Tunel, który był jedyną drogą ewakuacyjni (wejście i wyjście w jednym?) okazał się śmiertelną pułapką. Jedni chcieli dostać się na koncert - drudzy z niego wydostać. Jak dwie fale!

niedziela, czerwca 12, 2016

Yvonne - część 2

Yvonne oparła się o ścianę. To był ułamki sekund! Dopiero, co była pod sceną. A potem? Apotem to już nie wiedziała tak naprawdę, co się stało. Pstrokata czapka Hermanna mignęła mu w tłumie. I ten krzyk. Skąd? Z przodu? Z tyłu? A może spadł z nieba? Tak, w to ostatnie była w stanie uwierzyć. Ten mężczyzna, który całą masą swych przekroczonych kilogramów, teraz przyciskał ją do betonowej ściany? Zaparła się. Ile mogła?!

- Odczep się! - próbowała krzyknąć, ale to jej się nie udało. Pierwszy raz w życiu czuła, że głos ugrzązł jej w gardle! Nie było szans, aby wykrzyczeć teraz ratunek! Ale te przeszło sto kilo żywej wagi na krótkich nóżkach nagle się zsunęło? Yvonne odskoczyła, jakby ściana paliła jej plecy. Usłyszała trzask, jakby gałęzi łamiących się pod naporem wiatru. Ale tu nie było drzew! To był ten cholerny tunel prowadzący na stadion!

- Ich bin... Ich bin...

poniedziałek, czerwca 06, 2016

Das Bedrohliche Murmel Des Rheines

Jakżeż ułomnym zdaje się człowiek, który sądzi, że opanował ziemskie żywioły. Że oto poddane mu ostały nie tylko zwierzęta, rośliny, ale i dobrodziejstwa natury, jak rzeki! Zapanował człeczyna nad takim żywiołem, jak woda? Trudno w to uwierzyć tym wszystkim, którzy rok w rok padają ofiarami występowania z koryt rzek wód. Wielu z nas nie tylko z ekranów telewizorów pamięta powódź, jaka zalała Wrocław w 1997 r. Ul. Kołłątaja pływały pontony, Dworzec Główny PKP pod wodą, wały sypano wzdłuż śmiertelnie groźnej Odry. Czemu wracam do tego tematu? Inna europejska rzeka pokazała swe pazury. Ta, która dwa tysiące lat temu dzieliła antyczny świat na ten cywilizowany (czytaj: rzymski) i ten barbarzyński (czytaj: germański) - REN.

niedziela, czerwca 05, 2016

Yvonne - część 1

- Jesteś nienormalny! - Yvonne zeskoczyła z murku. Puszkę po farbie zostawiła. - Jak ja mogłam pomyśleć, że... ty... że... ja...

- Yvonne! Ruda! Gdzie idziesz?!

Zatrzymała się.

- Ani mi się z tobą gadać nie chce! Ani na ciebie patrzeć! I nie mów do mnie "Ruda"!

W tej czarnej kurtce wyglądała jak pantera, która porzuca truchło i ma za nic dookoła łypiący na nią wrogo oczyma świat. Otarła usta. Rozmazany makijaż dodawał jej twarzy jakiegoś dzikiego wyrazu. Można się było jej bać?

- No nie wygłupiaj się!

- Ja się wygłupiam? Ja?!

Doskoczyła do niego. Wpiła palce w jego ramię. Cud, że też miał kurtkę, bo czuł, jak zniewalający uścisk, gdyby tylko mógł, wdarłby się pod jego skórę.

- Ja chodziłam do "Antona"?! Ja łasiłam się do Ingrid?!

- Jakiej... In...
- W całym Duisburgu jest tylko ta jedna knajpa?!
- Kiedy ja...

- Głupiego możesz robić z Hermanna! Bo to taki sam kretyn, jak ty, ale mnie...

- Ingrid, to głupia...

- Teraz "głupia"? Teraz?! - Yvonne wykrzykiwała mu niemal każdą sylabą w twarz. Miażdżyła samogłoskami! - Marcel pokazywał mi, co tam wyprawialiście.

środa, czerwca 01, 2016

Spotkanie z Pegazem... - 76 - Julian Tuwim "Lokomotywa"

Pierwszy czerwca! Dzień Dziecka! Piszący ten blog cały czas jest jeszcze dzieckiem swojej Mamy, której daj Boże zdrowie na kolejne -lecia! Moja prywatność obchodzenia swoich świąt rozłożyła się między 29 maja, a 7 czerwca i po drodze 1 czerwca! Po prostu idealność! Nic tylko przez kilka dni czas do świętowania! Hura! Ale całkiem na poważnie. Serce żal ściska, że dziecinność (ta fizyczna) bezpowrotnie odeszła. Nie ma pokolenia Dziadków - którzy ulepili nasze charaktery, zwierzaków - które koło nas merdały ogonami lub mruczały kołysanki, kur - które ryły ziemię, koni - które radośni rżały. Jak bardzo brakuje mi tych ostatnich. Ciągle noszę w sobie pomysł napisania o nich: konie mego dorastania? I nie byłyby, to jakieś wysublimowane araby czy inne cudne wierzchowce. Nigdy nie przyszło nauczyć się jazdy "pod siodło". To były zwykłe konie pociągowe, robocze: "Warszawianka", "Łyska", "Kuba" czy "Baśka". O każdym można by snuć opowieść... Ech!

Strony