historia i ja: Wild Bert

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Wild Bert. Pokaż wszystkie posty

niedziela, lipca 23, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (13)

Dla Katrine Peterson było jasne, że człowiek, który zostawił swego psa i nie zabrał szmacianej lalki - musi po nie wrócić. Kiedy? Nie mogła wiedzieć. Ale miała pewność. Coraz to spoglądała w kierunku skąd jego sylwetka zniknęła za linią horyzontu.

Dni mijały. "Dante" jakby wyspokojniał. On też wychodził na próg domostwa. Wieczorami wył. Jakby kogoś przywoływał. Brakowało mu Sary, która ciągała go za uszy. Tęsknił za Molly, która robiła mu kokardki. Z chęcią pobiegłby za Almą i Moną. Chyba nie mógł zrozumieć dlaczego żadna z dziewczynek nie przychodzi się z nim bawić i co on robi w tym obcym domu, z tą obcą kobietą.

"Dante" wracał do zdrowia. Postrzały, jakie przyjął na siebie broniąc swego pana wygoiły się. Tak, jeszcze kuśtykał, ale to była tylko kwestia czasu, kiedy znów będzie ganiał po prerii, zapędzał stado. Na razie leżał na ganku domostwa.Od czasu do czasu unosił swój łeb i rozglądał się.

niedziela, lipca 23, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (12)

Koń nadciągającego Berta Greena zachwiał się! Nagle stanął i runął łbem w dół. Bert z lotem błyskawicy poderwał się z miejsca. Sylwetka leżącej dziewczynki nawet nie drgnęła. Eddie przeładował szybko broń. Bert rzucił się do przodu. Ostrzeliwał się.

- Mona! Mona!

Już był przy córce. Dziewczynka otworzyła oczy.

- Nic mi... nie jest... tato...

Za ten uśmiech mógłby sprzedać duszę. Jej piegi niemal śmiały się do niego. Bert tylko spostrzegł, że nie ma żadnej poważnej rany, a tylko draśnięcie na wysokości prawego uda. Od chwili strzelało do niego dwoje: Eddie i Peggy. Nie zastanawiając się wiele wycelował w kierunku kobiecej sylwetki.

- Peggy!

To był jak grom. Pocisk jeden za drugim uderzyły w jej pierś. Peggy otworzyła szeroko usta. Ale nic nie powiedziała. Usta wyrzuciły krwawą pianę. Obróciła się na pięcie i przewróciła na plecy.

sobota, lipca 22, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (11)

Eddie Kintner sprawdził popręg. Koń nerwowo uderzył kopytem o podłoże.

- Już dobrze.

Podszedł do konia, który przygotował dla Peggy. Ta wyszła ze sztolni:

- Mamy jechać obie na jednym koniu?

- A mam ci tu urodzić mustanga?

- Przecież jest luzak...

- Luzak okulał. Nie ma sensu, aby wlókł się za nami. Tylko opóźni nas. W południe mamy być na miejscu.

- Alejandro nie może tu dogalopować?

- Tchórz!

- Co mówisz?

- Cabrillo, to tchórz - powtórzył z naciskiem Eddie. - Po ostatnim napadzie boi się Rio Grande przekraczać, jakby stado demonów miało spaść na jego meksykański łeb. Wojsko poluje na niego.

- To, co się dziwisz? Z wojskiem nie przelewki.

wtorek, lipca 18, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (10)

Bill wił się jeszcze w przedśmiertnej konwulsji. Will oddał kolejny strzał. Ale teraz znów chybił. Nie panował nad sobą. Szybko przeładował winchester. Ale wtedy dostał postrzał w lewy bark. Raz i drugi. Szarpnięcia były bardzo mocne. Strzelający miał satysfakcję obezwładniać go każdym strzałem?

- Ty... ty...

Niemal czuł, jak pocisk leciał w jego kierunku. Kolana same ugięły się pod nim. Zachwiał się. Teraz winchester posłużył, jako laska. Ostatni ratunek przed upadkiem. Ale strzelający nie przerywał. Dwa ognie bryzgające z luf nie pozwalały wierzyć, że następny dzień obudzi go świtem.

- Ty... ty... bydlaku! Zabiłeś Billa!

poniedziałek, lipca 17, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (09)

- Ty mała żmijo! - Peggy Holm puściła włosy dziewczyny. Ta ostatkiem sił wyszarpnęła się z jej uścisku. Miejsce, na którym zacisnęła zęby zaczęło krwawić. - Sukaaaaaaaaaa!

Dziewczyna odskoczyła w bok i skuliła się. Czekała na kolejny cios. Ale ten nie spadł na nią. Zadana rana była dotkliwa.

- Czekaj, no! - Peggy Holm dyszała. Ta szamotanina i jej finał trochę ją zaskoczył. Uderzenie, jakie spadło na nią ze strony tej smarkuli nie było tak dotkliwe, jak to, co zrobiła na końcu. Ugryzła ją. - Niech to szlag! Myślisz, że mnie tym pokonasz? Wiejska pokrako? Może ci jeszcze cycki nie wyrosły, ale Alejandro Cabrillo i tak da za ciebie dobrą cenę. Rozumiesz? Szmato!

Dziewczyna rozejrzała się dookoła. Nie było za co chwycić czym uderzyć lub odparować atak. Taboret, którego tak niefortunnie użyła leżał zbyt daleko od niej. Jak bezużyteczny mebel.

- Jeśli myślisz, że z ciebie taka sprytna puma, to zaraz zawołam Eddiego, albo jeszcze lepiej kilku jego zbirów. Od razu poznasz, co to rozkosz i ból - roześmiała się. Można było zapomnieć, że to kobieta. Pomieszczenie wypełnił ohydny rechot.

niedziela, lipca 09, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (08)

Piasek na sicie zachrzęścił. Aaron Dankworth nie dowierzał. Ten lśniący... To nie mogło być... Zgrubiałe od wysiłku palce zaczęły przebierać w grudach, kamykach... Spojrzał w niebo:

- Ustrzeże cię od drogi występku,
od ludzi mówiących przewrotnie,

co opuścili ścieżki prawości,
by chodzić mrocznymi drogami****

Dalej jednak nie wierzył.

Zszedł z mrocznej drogi już dawno. Miałby-że teraz wreszcie za swe prawomyślne życie otrzymać upragnioną nagrodę?

sobota, lipca 08, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (07)

Eddie Kintner ściskał w dłoni 10$ w złocie. Obracał monetę na różne strony.

- I mówisz, że znalazł się ktoś, kto znikąd płaci złotymi dolarówkami? - wykrzywił usta w kwaśnym grymasie. Zniszczone zęby tkwiły, jak spróchniałe kołki w przewracającym się płocie. - Kto to taki?

Mężczyzna w zielonej kamizelce pokiwał potakująco głową.

- Może to ktoś od Pincertona? - podsunął rozwiązanie.

- Wątpię! - Eddie Kintner coś cały czas przeżuwał. Jego szczęka nerwowo się zatrzęsła. - Co by człowiek od Pincertona miał robić w tej okolicy?

Splunął pod nogi.

- A ten moczymorda?

- Tani gracz. Spłukał się przy drugim rozdaniu.

- Spłukał - Eddie Kintner wycedził. Cały czas skupiona twarz wyrażała jednak niepokój.

sobota, lipca 01, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (06)

Bert Green odstawił pustą szklankę. Barman chciał mu jeszcze nalać. Ale kiwnął przecząco głową. Zapłacił. Obok przy stoliku czterech mężczyzn rozgrywało kolejną partię pokera. Mężczyzna w zielonej kamizelce i popielatym surducie znowu wygrał. Nie powitano tego z entuzjazmem. Stos pieniędzy przed nim rósł. Oczywiście wraz z utratą gotówki przez pozostałych graczy.

- Masz chyba diabła za koszulą? - sapnął młody o powierzchowności wiejskiego nauczyciela lub lekarza.

Zwycięzca tylko szelmowsko wykrzywił usta. Pod ciężkimi, obwisłymi wąsami nie widać ich było zupełnie.

- Gdzie idziesz? - to ten trzeci z piegowatą i przekrwioną twarzą zareagował, że kompan o fizjonomii pospolitego bandyty wstał od stołu.

- Muszę się napić! - warknął przez zęby.

Mężczyzna w zielonej kamizelce i popielatym surducie rzucił dolara temu, który trzymał bank.

Strony

niedziela, lipca 23, 2017

niedziela, lipca 23, 2017

sobota, lipca 22, 2017

wtorek, lipca 18, 2017

poniedziałek, lipca 17, 2017

niedziela, lipca 09, 2017

sobota, lipca 08, 2017

sobota, lipca 01, 2017