Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (12)

niedziela, lipca 23, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (12)

Koń nadciągającego Berta Greena zachwiał się! Nagle stanął i runął łbem w dół. Bert z lotem błyskawicy poderwał się z miejsca. Sylwetka leżącej dziewczynki nawet nie drgnęła. Eddie przeładował szybko broń. Bert rzucił się do przodu. Ostrzeliwał się.

- Mona! Mona!

Już był przy córce. Dziewczynka otworzyła oczy.

- Nic mi... nie jest... tato...

Za ten uśmiech mógłby sprzedać duszę. Jej piegi niemal śmiały się do niego. Bert tylko spostrzegł, że nie ma żadnej poważnej rany, a tylko draśnięcie na wysokości prawego uda. Od chwili strzelało do niego dwoje: Eddie i Peggy. Nie zastanawiając się wiele wycelował w kierunku kobiecej sylwetki.

- Peggy!

To był jak grom. Pocisk jeden za drugim uderzyły w jej pierś. Peggy otworzyła szeroko usta. Ale nic nie powiedziała. Usta wyrzuciły krwawą pianę. Obróciła się na pięcie i przewróciła na plecy.

- Peggy!

Eddie Kintner przez chwilę był zdezorientowany. Obok leżała drgająca w konwulsjach dziewczyna, a od czoła napierał rozjuszony ten...

- Czego chcesz?! - krzyknął. - Kim jesteś?!

Kolejne kule zaświstały mu nad głową.

Przybysz był już kilkanaście kroków przed nim.

Eddie pociągnął za spust swojej broni. Zdawało mu się, że trafił. Nie mógł nie trafić z takiej odległości. A jednak to monstrum szło wprost na niego. Widział już wyraźnie bryzgi krwi na jego ciele. A więc jednak go trafił.

Ten kolejny strzał powalił jednak Eddiego. Pocisk rozerwał mu część kolana... Eddie upadł. Już nie zdążył się podnieść. Zresztą ból był nie do zniesienia. A na domiar tego poczuł miażdżący ucisk na klatce piersiowej. Poczuł też... ostrogę. Tak, to był but.

- Kim jestem? - Bert Green wyjął drugi rewolwer. - Nazywa się to różnie. Najczęściej: śmierć!

- Nie znam... ciebie! Nic do ciebie... nie mam! - Eddie wysilał się, aby krzyknąć, ale to był jakiś dziwny skrzek, jakby ktoś palcem ciągnął po szkle.

- Ale ja do takiego bydlaka, jak ty mam! Nazywam się Green! Bert Green! Słyszysz?

- Ja...

- Mam ci przypomnieć, co za rzeźnię zrobiłeś ty i twoja banda na mojej farmie?

- A... aha... to... ty... Jak mnie znalazłeś?

- Świat pełen jest dobrych ludzi. Nie tylko takich śmieci, jak ty.

Wsunął mu lufę swego remingtona w usta.

- Teraz wiesz już wszystko.

Ale Eddie Kintner nie mógł odpowiedzieć. Coś tam niezrozumiale gulgotał.

- Mów wyraźniej!

Ale odpowiedź przyszła z najmniej spodziewanej strony. Było nim ukłucie w bark. Zerknął za siebie kątem oka. Nie było wątpliwości stał za nim ktoś i mierzył prosto w jego plecy. W oczach Eddiego zapłonęła iskierka nadziei. Ten ktoś z tyłu zza plecami Berta Greena miał gwiazdę. Stalową, ciężką oznakę.

- Opuść broń Green.

- Kto żąda?

- Mc Louis. Szeryf Mc Louis. Masz wątpliwości?

- On jest mój!

- Chcesz się targować o to ścierwo?!

- On jest mój! - z naciskiem wycedził Bert Green. Z nie mniejszym naciskiem zaczęła wpijać się w jego plecy lufa karabinu szeryfa.

- Jeśli go teraz zastrzelisz, to wsadzę ci kulę w plecy i każdy sąd mnie uniewinni.

Ciężkie sapanie doskonale wpisywało się w tę chwilę, kiedy Bert Green ważył wszelkie za i przeciw. Na twarzy Eddiego Kintnera zjawiła się błoga ulga.

- Oddajesz mi tego sukinsyna, a ja ci obiecuję, że zawiśnie, ale z wyroku sądu.

Bert Green jeszcze wahał się. To przecież miały być cztery strzały: za Dianę, za Sarę, za Molly, za Almę. Szeryf szarpnął go za ramię. Bert spuścił palec z cyngla swego remingtona.

- Wiedziałem, że jesteś rozsądny Green.

Dla Berta, to była jednak klęska. Gdyby szeryf nadjechał kilka minut później, to Eddie podzieliłby los swojej dziwki. A tak? Musiał ulegać naciskom... Poderwał się na równe nogi.

Szeryf John Mc Louis podniósł Eddiego.

- Wstawaj! 

- Wybawco! - rozpaczliwość aż wylewała się z jego drgających ust. Dopiero teraz dostrzegł, że parę metrów dalej stoi koń, na którym siedział Will, a obok stał ten z przewieszonym ciałem Billa.

- Nie jestem twoim wybawcą, śmieciu! - szeryf warknął, jakby te słowa dopiekły mu do żywego. - Powieszę ciebie z przyjemnością, ale w majestacie prawa. Twoi kumple czekają...

- Nie znam.

- Nie?! Will! Poznajesz tego typa?

- Tak, sir - przyznał wylękniony Will. - To  Eddie Kintner.

- Kolega cię rozpoznał. Chodź tu!

Will zsunął się z siodła. Minął Berta Greena, który wstępnie opatrzył krwawiące udo Mony. Will podszedł do szeryfa.

- Poznajesz tą kobietę? - wskazał na trupa.

- Tak, to Peggy Holm - przyznał Will.

- Ty szczurze! Ty szmatooo! - Eddie zapomniał, w jakim jest położeniu, bo rzucił się z pięściami na dawnego kompana.  Ale cios jego nie doszedł celu, bo potężne uderzenie kolbą karabinu zamroczyło go i znów upadł. 

- Bo zaraz zawołam Greena i odwrócę się na ten czas... - usłyszał ostrzeżenie, o którym nie można było powiedzieć, że to żart.

Eddiemu pozostało tylko piorunujące spojrzenie. Zrobił z niego użytek i zmierzył wzrokiem kompana niedoli. I zdrajcę. Bo, co do tego nie miał wątpliwości, że ten wydał go w ręce szeryfa Mc Louisa. Tylko, że pierwszy raz Will nie bał się go. 

- Idziemy. Will skuj go! - szeryf rzucił mu kajdanki. Will bez szmerania wykonał zadanie. Chyba nawet robił to z niejaką satysfakcją. 

- Weź tego konia! - szeryf wskazał na konia Eddiego. Ruszyli w kierunku swoich wierzchowców.

Kiedy szeryf chwytał za przedni łęk siodła stało się coś zaskakującego... 

Mona! Mona wyszarpnęła z kabury ojca jego remingtona. 

Pierwszy strzał poszybował w powietrze.

Mc Louis mechanicznie odskoczył na bok i już miał broń w swoich rękach, aby...

Druga kula ugrzęzła w siodle. Ale trzecia uderzyła w plecy Eddiego Kintnera. Ten odwrócił się. Chciał widać zobaczyć kto się ważył...

Na wprost biegła dziewczynka. I trzymając oburącz rewolwer naciskała na cyngiel:

- Za mamę! Za Molly! Za Almę!  Za Sarę!...

Eddie chwycił się za twarz. 

Nim szeryf dobiegł do strzelającej dziewczynki ta dopadła słaniającego się Eddiego i zaczęła okładać go kolbą rewolweru:

- Za mamę!... za Molly!...

Bert Green próbował wyrwać z rąk córki okrwawioną broń. Ale... Nie spodziewał się w tych drobnych dłoniach takiej zawziętości i siły:

- Za mamę!... za Almę!...

- Kochanie!

- Za Sarę!... 

I raz jeszcze wypaliła w ciało Eddiego Kintnera...

(cdn)