historia i ja: W. Szymborska

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą W. Szymborska. Pokaż wszystkie posty

piątek, czerwca 21, 2024

Parole, parole, parole - odcinek 1- wiosna! ach to ty!

Pierwsze litery tego pisania stawiam oczywiście 21 marca, w czwartek o godzinie 7 minut 58. Wpadłem na pomysł, aby na koniec pory roku przypomnieć, co wpisywałem do blogowego okna pt. "Parole, parole, parole". Rzecz jasna tytuł może banalny, ale ukłon w kierunku wielkiej muzycznej indywidualności, jaką bez wątpienia była Dalida (de facto Iolanda Cristina Gigliotti). Nie wiem kto w kolejne dni zjawi się tu i zostanie utrwalony. Regularność wpisów podpowiada, że trochę tego będzie? Zatem dokonam podziału na: marzec, kwiecień, maj i czerwiec. Kiedy to nadchodzi lato? 21 czerwca, a więc będzie to ostatni dzień roku szkolnego 2023 na 2024, który pozostał poza moim twórczym zasięgiem, bo zawał z 8 września zdemolował moje pedagogiczne plany, za co przepraszam moich uczniów, których nie ucieszyła moja chorobowa absencja.

Józef Chełmoński - "Wiosna" (1892) - domena publiczna

czwartek, lutego 08, 2024

...na 437-mą rocznicę ścięcia JKM Marii I Stuart - 8 II 1587 r.

Jako się rzekło: zbiór poezji Wisławy Szymborskiej (1923-2012) nie będzie się kurzył. [1] Nie miałem świadomości, że Noblistka szukała inspiracji do swego pisania w historii. I to na taką skalę. Jest zatem, co cytować, aby czynić zadowolonym miłośników historii, a przyciągać też miłośników poezji. Niewykluczone, że jakaś strofa poruszy strunę zainteresowań epoką, wydarzeniem, osobą.

Zaczynam dość mocnym akcentem, bo już sam tytuł stawia nas wobec okoliczności dość dramatycznych, pt. "Ścięcie". Tak, cofamy do Anglii czasów Tudorów i Szkocji czasów Stuartów. Bo to wiersz o tym, co wydarzyło się 8 lutego 1587 r. Nie wnikając w szczegóły historyczne: królowa Szkocji (wcześniej też Francji) Maria I Stuart dała się opleść pajęczyną intryg i prowokacji na tyle skutecznie, aby jej królewska krewna Elżbieta I Tudor skazała ją na śmierć za zdradę stanu. Obie monarchinie były potomkiniami założyciela dynastii, Henryka VII (1485-1509): Maria była jego prawnuczką, Elżbieta wnuczką. Jak widać, więzy krwi wobec racji stanu nie odgrywały żadnej roli. Nie wierzę w szczery żal angielskiej monarchini po ścięciu Marii.

Młoda Maria Stuart - domena publiczna

niedziela, stycznia 21, 2024

...na setną rocznicę śmierci Владимирa Ильичa - 21 I 1924 r.

Że w bój poprowadził krzywdzonych

że trwałość zwycięstwu nadał,

dla nadchodzących epok

stawiając mocny fundament -

grób, w którym leży ten

nowego człowieczeństwa Adam,

wieńczony będzie kwiatami

nieznanych dziś jeszcze planet.

Tak, był już ten wiersz. Może komuś umknął, ktoś nie doczytał, a może zapomniał. Autorka? Pani Wisława Szymborska (1923-2012). Sposobność powtórzeniowa jest istotna: setna rocznica śmierci wodza bolszewickiej rewolty październikowo-listopadowej Włodzimierza Lenina. Napisałem tylko: Владимир Ильич. I każdy z moich lat dorastania (ale i ci ździebko młodsi, że o starszych nie wspomnę) wiedzą, że chodzi o Włodzimierza Uljanowa, który zapisał się na kartach historii krwawymi zgłoskami, jako Lenin. Nie mogę tego zrobić, bo nie mam już PRL-owskiej choćby czterotomowej encyklopedii PWN, aby przypomnieć ile zajmowała nota biograficzna towarzysza Lenina, a ile choćby takiego Tadeusza Kościuszki. Jak dobrze pamiętam tylko przy nazwisku Wołodii stały napisane pełne lata życia onego: 22 IV 1870 - 21 I 1924.

Владимир Ленин в июле 1920 года - domena publiczna

piątek, listopada 24, 2023

Przeczytania... (482) Wisława Szymborska "Zabawy literackie" (Wydawnictwo Znak)

"Pisywała je w różnych miejscach – w Domu Literatów na Krupniczej, w podróży samochodem lub pociągiem, podczas wakacyjnego odpoczynku w Lubomierzu. Część z nich miała już od dawna swoje nazwy – jak limeryki czy epitafia, część zyskała je nieco później – jak lepieje, moskaliki czy odwódki, część zaś pod nowymi nazwami czytelnicy poznają dopiero teraz – jak kiziostychy czy jaroszady. To, czy utwór warto zostawić, poetka sprawdzała na znajomych – jeśli się nie śmiali, lądował w koszu. Na szczęście wiele z nich przetrwało" - czytamy na wklejce. To swoisty wstęp do przeszło dwustu stron "Zabaw literackich" Wisławy Szymborskiej (1923-2012), jakie Wydawnictwo Znak wydało na okoliczność 100-nych urodzin Noblistki.

poniedziałek, listopada 06, 2023

Spotkanie z Pegazem - 205 - Wisława Szymborska "Listy umarłych"

Ech, ten listopad. Czas wspominania tych, którzy nas zostawili. Umarli. Poszli sobie do swoich trumien, do swoich urn, legli w mogiłach i tyle nas mają... Dawno wyschły łzy, którymi ich opłakiwaliśmy. Zostały nam wspomnienia i kilka (-naście) rocznic, które z nim wiążemy. I z sobą. Bo kim byśmy byli bez nich? W wielu procentach jesteśmy skutkiem ich bycia. I nie chodzi o badania DNA, które można zlecić np. MyHeritage. Wiele z tego kim jesteśmy, jak czujemy, reagujemy, odbieramy świat, to przecież ONI, ten tłum, który był, odcisnął swe piętno na nas, a potem zostaliśmy sami.

piątek, października 30, 2020

Spotkanie z Pegazem (168) Wisława Szymborska "Rehabiltacja"

[...] Ziemia wre - a to oni, którzy są już ziemią,
wstają grudka po grudce, garstka obok garstki,
wychodzą z przemilczenia, wracają do imion,
do pamięci narodu, do wieńców i braw. [...]

To było 7 lipca tego roku. W Gdańsku. Nie wiedziałem o istnieniu tak niezwykłej nekropolii. CMENTARZ NIEISTNIEJĄCYCH CMENTARZY. Nie chcę zaprosić między tę potłuczoną i cudem uchronioną historię-strzępy. Zrobię to w innym cyklu. Tak, opowiem, co widziałem i co przeżyłem w cyklu "Nekropolie". Dziś zaledwie staniemy przed stalowa bramą.

poniedziałek, lutego 19, 2018

Spotkanie z Pegazem (115) - Kornel Filipowicz "Niewola"

Żadnego rozumnego i czującego człowieka 10 kwietnia 2010 r. nie pozostawił obojętnym. To był dramat Narodu, Suwerena, a nie wybrańców, wyselekcjonowanych 100% pewnych i 100% oddanych jednej ideologii. Na śmierci 96 ludzi zbudowano całą spirale nienawiści! Jeden poseł drze się w Sejmie i lży innych posłów. Inwektywy wypełniają usta, umysł i dusze wiernych pretorian, mini-ludków, którzy daliby się pokroić za insynuację, kryją swe frustracje za tarczą żałoby, która umiejętnie podsycana nie może wygasnąć... Krok po kroku, krok po kroczku dorasta na naszych oczach groźny demon: TOTALITARYZM! KULT JEDNOSTKI! KULT JEDNOSTEK!...

Strony