historia i ja: W. Shakespeare

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą W. Shakespeare. Pokaż wszystkie posty

niedziela, lipca 20, 2025

My english adventure - odcinek 26 - Leicester duch Ryszarda III

"My english adventure" - nie zatrzasnęło się na odcinku 24, choć taki był mój zamiar i naprawdę chciałem wtedy postawić kropkę ostateczności. Nie udało się. Leicester by mi tego nie wybaczyło. Duch Ryszarda III gnębiłby mnie chyba srodze i okrutnie! A ja nie chcę takiego z historią obcowania. O ile kogoś ten temat nudzi, to albo szuka innych moich zapisków, albo zmienia blog, bo ma dość i kropka. Zapewniam: ja jej tu jednak jeszcze nie postawię! Tyle jest jeszcze do pokazania. No i musimy poznać Jerrego!

czwartek, lutego 01, 2024

...na 12-tą rocznicę śmierci Wisławy Szymborskiej - 1 II 2012 r.

Nie chce się wierzyć, że pani Wisława Szymborska (de facto: Maria Wisława Szymborska-Włodek) nie żyje od 1 lutego 2012 r. to przecież już dwanaście lat! Inspiracją do tego pisania jest wykorzystanie fragmentu wiersza "Rehabilitacja" w nekrologu, jaki ukazał się po śmierci utytułowanego lekkoatlety Andrzeja Szajny (1949-2024). Sportowiec zmarł kilka dni temu, 22 stycznia. Był wychowankiem i zawodnikiem WKS Zawiszy-Bydgoszcz. Jaki to był cytat? Ten: "Umarłym wieczność dotąd trwa, / dokąd pamięcią się im płaci". Zawsze powtarzam swoim uczniom: tak długo będziemy istnieć, dopóki ostatni osoba będzie o nas wspominać. Nie czarujmy się: za sto lat prawnuk czy syn lub córka tegoż, co najwyżej zapisze nasze personalia na drzewie genealogicznym. Wiem coś na ten temat, bo latami odbudowywałem poszargane gałęzie takiego drzewa. I dalej to robię.

piątek, października 30, 2020

Spotkanie z Pegazem (168) Wisława Szymborska "Rehabiltacja"

[...] Ziemia wre - a to oni, którzy są już ziemią,
wstają grudka po grudce, garstka obok garstki,
wychodzą z przemilczenia, wracają do imion,
do pamięci narodu, do wieńców i braw. [...]

To było 7 lipca tego roku. W Gdańsku. Nie wiedziałem o istnieniu tak niezwykłej nekropolii. CMENTARZ NIEISTNIEJĄCYCH CMENTARZY. Nie chcę zaprosić między tę potłuczoną i cudem uchronioną historię-strzępy. Zrobię to w innym cyklu. Tak, opowiem, co widziałem i co przeżyłem w cyklu "Nekropolie". Dziś zaledwie staniemy przed stalowa bramą.

Strony