historia i ja: Luftwaffe

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Luftwaffe. Pokaż wszystkie posty

środa, kwietnia 30, 2025

Kres...

...kilka spostrzeżeń doktora Josepha Goebbelsa (1897-1945). Po raz kolejny sięgam do "Dziennika", jaki prowadził [1] Niestety, ostatni zapis w nim pochodzi z 9 kwietnia 1945 r. Niewiele dowiadujemy się o ostatnim miesiącu III Rzeszy. Tym bardziej warto poznać kilka spostrzeżeń z marca 1945, aby przyjrzeć się jak piętrzyła się sytuacja polityczna, militarna i społeczna. Naprawdę wierzono w cud domu brandenburskiego i zbawienność imaginowanej wunderwaffe?

Dr J. Goebbels w Lauban (Lubań) - 9 III 1945 - domena publiczna

piątek, maja 24, 2024

Monte Cassino - z tamtej strony...

"Pomysł, że przeciwnik spróbuje zaatakować górzyste odcinki frontu, wydawał mi się równie mało sensowny jak dowództwu grupy armii i dowództwu armii - choć oceniając sytuację, oczywiście i tej możliwości nie wykluczyliśmy" - to wypowiedź General der Panzertruppe Fridolina Rudolfa Theodora Ritter und Edler von Senger und Etterlina (1891-1963) [1] Mamy oto okazję zerknąć na pole bitwy pod Monte Cassino nie byle kogo, bo to on dowodził na linii Gustawa. Nie szukałem wspomnień niemieckich z frontu włoskiego. Nawet, przyznaję szczerze, nie wiedziałem o istnieniu takowych autorstwa tak wysokiej rangi oficera Wehrmachtu. Tym bardziej ochoczo wziąłem się do lektury.

Generał Frido von Senger und Etterlin (1891-1963) - domena publiczna

środa, września 28, 2022

Myśli wygrzebane - 128 - generał Tadeusz Kutrzeba

"Najbardziej ujemnie oddziaływał na nasze wojska brak lotnictwa i bardzo słaba liczebnie obrona przeciwlotnicza. Żołnierz nasz pragnął widzieć naszych lotników w powietrzu, wierzył bowiem, że tylko oni mogą go właściwie osłonić. Gdy lotników nie starczyło, szczególnie gdy ich brakło zupełnie, upadek ducha był widoczny" - gorzka refleksja, boli kiedy przyswajamy sobie pewne oczywistości, które stały się przyczynami klęski w kampanii polskiej we wrześniu i październiku 1939 r. Nikt nie ujmuje waleczności żołnierzy i tych, którzy stanęli do walki najpierw z niemieckim (1 IX 19393 r.), a potem sowieckim (17 IX 1939 r.) agresorem. Ta ocena zaczerpnięta została z artykułu generała dywizji Tadeusza Kutrzeby (1886-1947), dowódcy Armii "Poznań", jednego z obrońców Warszawy. Trzeba to wciąż powtarzać, bo wraca zakłamanie faktu: to ON 28 IX 1939 r. podpisywał przed generałem Johannesem Blaskowitzem (1883-1948) tylko kapitulację Warszawy, a nie Polski! N i k t tak haniebnego aktu w 1939 r. nie podpisywał! A na pewno nie był nim gen. T. Kutrzeba.

środa, września 07, 2022

Wędrówki z Jerzykiem - cz. 2 pt. "Westerplatte"

Kolejna nieregularność? Czy od czasu ostatniego pisania nigdzie moje i mego starszego wnuka Jerzyka (rocznik 2013) drogi nie splotły się z historią? Czy nie byliśmy w interesujących miejscach? Ależ oczywiście, że TAK! Kolejne moje zaniedbanie. Mogłem ten tu tekst napisać jeszcze w sierpniu, ale czekałem do września. Nie, nie pisałem z wyprzedzeniem, a tekst ten nie przeleżał w zakamarkach "poczekalni", gdzie wiele innych pisań leży i czeka, kurzy się, ba! zapominam o nich. Nasza wspólna tam wizyta zdarzyła się blisko miesiąc temu, w upalny poniedziałek 8 sierpnia.

środa, września 01, 2021

Wojenny wrzesień...

"Niedzielny ranek 1 września 1939 roku był piękny. Poranny dziennik radiowy donosił, że Niemcy napadli na Polskę i trwają zaciekłe walki graniczne. Co chwila przerywano audycje radiowe i nadawano specjalne komunikaty: «Uwaga, uwaga, nadchodzi...», a następnie jakieś cyfry. Domyślaliśmy się, że dotyczyło to nieprzyjacielskich nalotów" - wspominał po latach Marian Duryasz, uczestnik kampanii polskiej, francuskiej, uczestnik bitwy o Anglię, dowódca dywizjonu 302*. Tytuł tego postu zapożyczyłem z tych wspomnień. Nie wiem tylko dlaczego Autor pomylił dzień tygodnia wybuchu II wojny światowej, rozpoczęcia tzw. kampanii polskiej. 1 września 1939 r. nie był niedzielą, tylko piątkiem.

wtorek, września 01, 2020

Spotkanie z Pegazem (165) Antoni Słonimski "Alarm"

To była jesień roku 1979. O dziwo nie chodziło o czterdziestolecie agresji niemieckiej (bo o takiej tylko wtedy uczono w polskich szkołach) na Polskę. To była inscenizacja na okoliczność Święta Ludowego Wojska Polskiego, a więc 12 października. Dla zapominalskich krwawej rzezi pod Lenino (wtedy opiewanej, jako chrzest bojowy i zalążek braterskiej współpracy polsko-radzieckiej). Druga klasa szkoły średniej. Moja polonistka, przewspaniała pani profesor Wanda Pinkowska, zaangażowała nas dwóch: Darka Kucharczyka i mnie (z jednej klasy). I to my staliśmy na scenie (domu kultury przy bydgoskiej "Belmie", ul. Grunwaldzka), dwaj rośli, młodzi i deklamowaliśmy wiersz. Nie pomnę czy wtedy objęty podstawą programową: "Alarm" Antoniego Słonimskiego. Powagi naszym słowom dodawał archiwalny film, który równocześnie był odtwarzany. Nawet nie wiem, jakie były te kadry. Tak naprawdę nigdy go nie widziałem.

Strony