historia i ja: 1 IX 1939

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą 1 IX 1939. Pokaż wszystkie posty

środa, września 07, 2022

Wędrówki z Jerzykiem - cz. 2 pt. "Westerplatte"

Kolejna nieregularność? Czy od czasu ostatniego pisania nigdzie moje i mego starszego wnuka Jerzyka (rocznik 2013) drogi nie splotły się z historią? Czy nie byliśmy w interesujących miejscach? Ależ oczywiście, że TAK! Kolejne moje zaniedbanie. Mogłem ten tu tekst napisać jeszcze w sierpniu, ale czekałem do września. Nie, nie pisałem z wyprzedzeniem, a tekst ten nie przeleżał w zakamarkach "poczekalni", gdzie wiele innych pisań leży i czeka, kurzy się, ba! zapominam o nich. Nasza wspólna tam wizyta zdarzyła się blisko miesiąc temu, w upalny poniedziałek 8 sierpnia.

niedziela, września 01, 2019

Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem... (01)

"Chociaż przejściowo Piłsudski uznawał, ze zagrożenie ze strony ZSRR zmniejszyło się, chorobliwie powracał na odprawach operacyjnych w GISZ do spraw związanych z przygotowaniami do działań wojennych na wschodzie" - tak zaczyna się pewien akapit w książce, która ujrzała światło dzienne równe 40. lat temu: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1979. W wielu domach można było ujrzeć jej charakterystyczny grzbiet. "Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej. Wojna obronna Polski 1939", którą opracował zespół pod redakcją naukową Eugeniusza Kozłowskiego. Otworzyła zresztą cały cykl wydawniczy, na jaki się wtedy porwano. Przy całym steku bzdur, zakłamań, przemilczeń przemycono takie perełki, jak... informacje o konferencji z 12 kwietnia 1934 r. Powiecie zjadliwy komentarz? Prawda. Ale wniknijcie w treść. To dopiero prawda! Każdy myślący nauczyciel, który wtedy (tj. do 1989 r.) dotarł do tego tomu i strony 51 oraz następnych przecierał ze zdziwienia oczy. Mnie do dziś ten cenny zapis wspiera w mojej pracy.

sobota, września 01, 2018

Spotkanie z Pegazem... (128) "Dnia pierwszego września"

"...dzień 1 września 1939 roku, jest żywo zapisany w polskiej pamięci narodowej, bo żyje także bardzo mocno w tradycji i pamięci rodzin. Jest to jedna z tych dat, tych wielkich wydarzeń, które są w pełni zrozumiałe, w pełni aktualne, są ciągle przeżywane w Polsce"* - powiedział prezydent Bronisław Komorowski w 2013 r. na obchodach rocznicy wybuchy II wojny światowej w Mławie. Miał rację Pan Prezydent mówiąc, że pamięć o tamtych wydarzeniach jest przechowywana m. in. w rodzinach. Nie wiem, z jakim natężeniem. Na pewno pokoleniu, do którego ja się zaliczam (50+) było... łatwiej. Z prostej przyczyny: żyli uczestnicy walk, żyli nasi Dziadkowie. Dla nas nie było sensacją spotkanie na szkolnej wieczornicy obrońcy Westerplatte, Helu czy uczestnika walk nad Bzurą. Dziś coraz częściej pozostają nam wspomnienia dzieci tamtych wojennych lat, a więc pokolenia choćby moich rodziców (roczniki 1935 i 1936). Wkrótce dowiemy się, że odszedł ostatni żołnierz '39 roku.

piątek, września 01, 2017

Wrzesień 1939 r. - kilka refleksji świadków i uczestników kampanii polskiej

Jesteśmy skazani na 1 września 1939 r. Od tej rocznicy nigdy nie uciekniemy? Ile musi ubyć pokoleń, aby zobojętniał temat? Kiedyś to nastąpi. Nie mam, co do tego wątpliwości. Kogo dziś porusza 29/30 XI 1830 r. czy 22 stycznia 1863 r.? Nawet jeśli mieliśmy pośród przodków i krewnych (a piszący ten blog dostąpił tego zaszczytu) uczestników tych krwawych wydarzeń. Czas oddalił nas i wymazał emocje. Ile 1 września 1939 r. będzie znaczył dla rówieśników mego wnuka Jerzego, rocznik 2013? Świadomymi uczestnikami czy świadkami II wojny światowej byli dla Niego prapradziadkowie lub pradziadkowie!

Polska we wrześniu 1939 r. miała być zwarta, silna, gotowa. Nie była. Mimo heroizmu żołnierzy i licznych dowódców, ludności cywilnej nie mogła uratować odzyskanej z takim poświęceniem niepodległości. Tym bardziej, że wrogów było dwóch! 1 IX zaatakował Hitler, 17 IX Stalin!

Strony