Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Mona. Pokaż wszystkie posty

niedziela, lipca 23, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (13)

Dla Katrine Peterson było jasne, że człowiek, który zostawił swego psa i nie zabrał szmacianej lalki - musi po nie wrócić. Kiedy? Nie mogła wiedzieć. Ale miała pewność. Coraz to spoglądała w kierunku skąd jego sylwetka zniknęła za linią horyzontu. 
Dni mijały. "Dante" jakby wyspokojniał. On też wychodził na próg domostwa. Wieczorami wył. Jakby kogoś przywoływał. Brakowało mu Sary, która ciągała go za uszy. Tęsknił za Molly, która robiła mu kokardki. Z chęcią pobiegłby za Almą i Moną. Chyba nie mógł zrozumieć dlaczego żadna z dziewczynek nie przychodzi się z nim bawić i co on robi w tym obcym domu, z tą obcą kobietą.
"Dante" wracał do zdrowia. Postrzały, jakie przyjął na siebie broniąc swego pana wygoiły się. Tak, jeszcze kuśtykał, ale to była tylko kwestia czasu, kiedy znów będzie ganiał po prerii, zapędzał stado. Na razie leżał na ganku domostwa.Od czasu do czasu unosił swój łeb i rozglądał się.

Read more »
Read more »
on 0
Labels:
, , , , , , ,

niedziela, lipca 23, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (12)

Koń nadciągającego Berta Greena zachwiał się! Nagle stanął i runął łbem w dół. Bert z lotem błyskawicy poderwał się z miejsca. Sylwetka leżącej dziewczynki nawet nie drgnęła. Eddie przeładował szybko broń. Bert rzucił się do przodu. Ostrzeliwał się.
- Mona! Mona!
Już był przy córce. Dziewczynka otworzyła oczy.
- Nic mi... nie jest... tato...
Za ten uśmiech mógłby sprzedać duszę. Jej piegi niemal śmiały się do niego. Bert tylko spostrzegł, że nie ma żadnej poważnej rany, a tylko draśnięcie na wysokości prawego uda. Od chwili strzelało do niego dwoje: Eddie i Peggy. Nie zastanawiając się wiele wycelował w kierunku kobiecej sylwetki.
- Peggy!
To był jak grom. Pocisk jeden za drugim uderzyły w jej pierś. Peggy otworzyła szeroko usta. Ale nic nie powiedziała. Usta wyrzuciły krwawą pianę. Obróciła się na pięcie i przewróciła na plecy.

Read more »
Read more »
on 7
Labels:
, , , , , ,

sobota, lipca 22, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (11)

Eddie Kintner sprawdził popręg. Koń nerwowo uderzył kopytem o podłoże.
- Już dobrze. 
Podszedł do  konia, który przygotował dla Peggy. Ta wyszła ze sztolni:
- Mamy jechać obie na jednym koniu?
- A mam ci tu urodzić mustanga?
- Przecież jest luzak...
- Luzak okulał. Nie ma sensu, aby wlókł się za nami. Tylko opóźni nas. W południe mamy być na miejscu.
- Alejandro nie może tu dogalopować?
- Tchórz!
- Co mówisz?
- Cabrillo, to tchórz - powtórzył z naciskiem Eddie. - Po ostatnim napadzie boi się Rio Grande przekraczać, jakby stado demonów miało spaść na jego meksykański łeb. Wojsko poluje na niego.
- To, co się dziwisz? Z wojskiem nie przelewki.

Read more »
Read more »
on 0
Labels:
, , , , , , ,

poniedziałek, lipca 17, 2017

Wild Bert - cień Hioba ... / Wild Bert - a shadow of Job... (09)

- Ty mała żmijo! - Peggy Holm puściła włosy dziewczyny. Ta ostatkiem sił wyszarpnęła się z jej uścisku. Miejsce, na którym zacisnęła zęby zaczęło krwawić. - Sukaaaaaaaaaa!  
Dziewczyna odskoczyła w bok i skuliła się. Czekała na kolejny cios. Ale ten nie spadł na nią. Zadana rana była dotkliwa.
- Czekaj, no! - Peggy Holm dyszała. Ta szamotanina i jej finał trochę ją zaskoczył. Uderzenie, jakie spadło na nią ze strony tej smarkuli nie było tak dotkliwe, jak to, co zrobiła na końcu. Ugryzła ją. - Niech to szlag! Myślisz, że mnie tym pokonasz? Wiejska pokrako? Może ci jeszcze cycki nie wyrosły, ale Alejandro Cabrillo i tak da za ciebie dobrą cenę. Rozumiesz? Szmato!
Dziewczyna rozejrzała się dookoła. Nie było za co chwycić czym uderzyć lub odparować atak. Taboret, którego tak niefortunnie użyła leżał zbyt daleko od niej. Jak bezużyteczny mebel. 
- Jeśli myślisz, że z ciebie taka sprytna puma, to zaraz zawołam Eddiego, albo jeszcze lepiej kilku jego zbirów. Od razu poznasz, co to rozkosz i ból - roześmiała się. Można było zapomnieć, że to kobieta. Pomieszczenie wypełnił ohydny rechot. 
Read more »
Read more »
on 3
Labels:
, , , , , , ,

poniedziałek, czerwca 19, 2017

Wild Bert - cień Hioba... / Wild Bert - a shadow of Job ... (01)

Bert Green wsadził ostatnią kulę do bębna swego remingtona. Poczuł ciężar broni. Był pewien, że zostawił już to uczucie za sobą. Tyle lat. Spiekota dnia, rola, która nie dawała plonów, kapryśna studnia, która potrafiła wyschnąć nawet w niezbyt upalne lato. Miał jeszcze ich: Dianę, Dolly, Sarę, Almę i Monę.  Miał. Bo wszystko skończyło się... Jak grom. Niczym sędziwy Hiob. "Niech dzień ten zamieni się w ciemność, niech nie dba o niego Bóg w górze. Niechaj nie świeci mu światło..." - myślał słowami zrodzonego w ziemi Us*. Nigdy nie był pobożny. Nigdy nie sięgał po Biblię, którą zostawiła mu na łożu śmierci sędziwa matka. Do tego dnia...
"Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać?" - to było pierwsze zdanie, na jakie natknął się po otwarciu Księgi. To był cios. Jak ciosem była każda wbita w ziemię łopata. Ziemia jest nieczuła? Tak go uczono. Deptał ją buciorami, na grzbiecie koni. Kalał ją swoim grzesznym życiem. I wtedy, kiedy przebijał bagnetem jankeskie kurtki nad Rappahannock, kiedy widział jak ginął generał Th. Rootes Cobb, ale później, kiedy już wojna zgasła, po Appomattox. Określenie "Wild Bert" nie wzięło się z powietrza. Wejść mu w drogę znaczyło rychłe stanięcie przed Najwyższym Boskim Trybunałem. Ale pewnego chmurnego dnia, bez żadnych gromów i wichur, spotkał anioła. Miała na imię Diana.

Read more »
Read more »
on 5
Labels:
, , , , , , , , ,
Subskrybuj: Posty (Atom)