historia i ja: H. Heine

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą H. Heine. Pokaż wszystkie posty

środa, maja 05, 2021

...na 200-tną rocznicę śmierci Cesarza - 5 V 1821 r.

"...będą mnie nazywali pierwszym żołnierzem, wielkim przedstawicielem nowych zasad. Gdy umrę, pozostanę zawsze jeszcze dla ludzi słońcem ich praw, imię moje będzie zawołaniem wojennym ich walki, hasłem ich nadziei!" - gdyby zachował się tylko ten cytat i przyszło nam analizować charakter Autora do jakich doszlibyśmy wniosków? Bufon? Megaloman? Mitoman? - jakiego jeszcze doszukiwać się epitetu, jaki skreślić, jaki dorzucić? Sporo znaków zapytania. 5 maja 1821 r. na odległej od Europy wyspie Świętej Heleny zakończyło się burzliwe życie. Życie, które burzyło, ale też życie, które budowało nowy ład, dawało nadzieję, naprawdę zasiało ziarno, które kiełkowało i rozkwitało po latach. 200. lat temu zmarł Napoleon I, Napoléon le Grand, po prostu NAPOLEON!

poniedziałek, czerwca 04, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (26)

A jednak Kira Gauss została w Breslau.

O wyjeździe Emmy Holzer dowiedziała się przypadkowo. Przejeżdżała samochodem koło tej kamienicy, w której mieszkała, kiedy madame wychodziła i wsiadała do jakiegoś samochodu. Sprawiała wrażenie osoby, która jest zagubiona.

Spacer po rynku nie dawał ukojenia. Była rozpoznawana. Coraz to ktoś mijający ją uśmiechał się do niej życzliwie. Odpowiadała tym obcym ludziom tym samym. Jakieś dziewczyny, nie już podlotki, ale dorastające pannice, chwilę się wahały, aż jedna zrobiła zdecydowany krok:

- Jestem Emma Barsky.

- Miło mi - odparła Kira Gauss. Podała dziewczynie rękę. Ta z radości aż podskoczyła.

- Ta... to... To moja przyjaciółka Dora Schmidt. Ale ona... ona jest głupia, bo boi się podejść.

- Doro, ja nie gryzę.

czwartek, października 26, 2017

500-lecie wystąpienia M. Lutra - 31 X 1517 r. - część II

"Dopóki nie zostanę przekonany przez świadectwo Pisma św. albo przez rozsądne racje - bo trudno, i wierzyć tylko papieżowi czy soborom, przecież ustalono, że wielokrotnie mylili się i sami sobie zaprzeczali - trwam przekonany przez Pismo św., na którym się opieram, słowo Boże pochwyciło moje sumienie. A więc nie mogę i nie chcę odwoływać, bo działanie wbrew sumieniu nie jest ani pewne, ani zbawienne [...] Boże pomóż mi. Amen" - tymi słowy przemówił augustianin Marcin Luter w przytomności cesarza Karola V Habsburga w Wormacji pamiętnego 1521 r. Rok wcześniej odważył się oświadczyć: "Czas milczenia upłynął i nadszedł czas, aby przemówić!". Nawet dziś, po 500-set latach te słowa (a na początku było słowo...) robią cały czas wrażenie.

Strony