historia i ja: Platon

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Platon. Pokaż wszystkie posty

wtorek, października 03, 2023

Myśli wygrzebane - 138 - Παρμενίδης

"Tyle jest rodzajów szczęścia, ile ludzkich miar" - nie, to nie jest moje motto życiowe, nie podpieram się na nim, jak robię to np. z Sokratesem czy Cyceronem. W ogóle antyczna Grecja nie należy do najbliższego mi kręgu zainteresowań. Jakieś tam podstawy mam, ale nie odważyłbym się podjąć tematyki nawet na tym blogu. Starczy przewertować jego zawartość, aby się o tym przekonać. Coś tu jest o filozofii. To jednak moja pięta achillesowa. To zatem skąd ten cytat? Z kartki z kalendarza. Takowa też może posłużyć za inspirację do pisania. Szuflada w moim biurku pełna jest takich kartek. Wierzę, że do nich wrócę, ale zdarza się jak teraz, że piszę nieomal od ręki. Z kogo teraz będę uławiał? Z Parmenidesa z Elei (ok. 540 p.n.e.- ok. 470 p.n.e).

wtorek, września 05, 2023

Myśli wygrzebane - 137 - Johnny Thomson (I)

Tak, już z góry zakładam, że odsłaniania myśli Johnny Thomsona będzie kilka, bo kilka być musi. I kropka! Nie czarujmy się: zapewne tylko student filozofii jest zmuszony, przyciśnięty wizją egzaminu lub obroną pracy magisterskiej (lub każdej innej) do przeczytania od deski do deski dzieła profesora Władysława Tatarkiewicza (1886-1980). Kiedyś nawet pewnym snobizmem było móc się pochwalić trzema tomami "Historii filozofii". Prehistoria. Było. Minęło. I nie wróci.

Tylko mnie nie przekonujcie: to pokolenie czyta e-booki. Chciałbym w to wierzyć, ale podglądam, co moi i nie tylko moi uczniowie śledzą wymęczonym wzrokiem w swoich smartfonach na szkolnych przerwach. Tak, jedna dwie w porywie cztery osoby dzierżą książki. i ja to uwieczniam. Mam na swoim książkowym Facebooku niby-cykl "Co uczniowie czytają na szkolnym korytarzu". I pewnie coś o nim napiszę i tutaj, bo - warto. Po co taki wstęp? Insignis Media podsuwa wciągającą, błyskotliwą i mądrą książkę. Napisał ją Johnny Thomson, a dla nas przetłumaczyła Alka Konieczka. Chodzi o "Filozofię dla zabieganych" i jak dopisano pod tytułem: "Mała książeczka o wielkich ideach".

niedziela, stycznia 01, 2023

...na ten Nowy Rok!

No i mamy 2023 rok.

Kolejne życiowe kart rozdanie! Wielka niewiadoma rozłożona na 365 dni. Rok ważny z wielu względów. Ten najbardziej osobisty, to sześćdziesiąte urodziny. Moje własne. Starość już rechocze za rogiem. Wizja emerytury coraz bliższa. Nieuchronność. Szaty drzeć? Na ziemię się rzucać? Rok 2022 - skończony! Przyniósł krwawą wojnę, która kaleczy naszych sąsiadów Ukraińców. Chcę wierzyć, że w 2023 r. rozniesie po wszystkich kątach jedną wieść: Moskal pobity! Prorokować? Spekulacje do niczego nie prowadzą. Rok temu nikt nie mógł wiedzieć, że stanie się 24 lutego 2022. A stał się. Kilka milionów przekroczyło m. in. granice Polski.

piątek, stycznia 01, 2021

...na ten nowy MMXXI rok!

No to mamy AD MMMXXI. Już tłumaczę: 2021 r. Dzień urodzin JKM Zygmunta I Jagiellończyka (1467-1506-1548), zwanego takoż Starym. Bo to za jego panowania stał się fakt niezwykły w naszej historii. "Elekcja Zygmunta Augusta była prawdziwym zamachem stanu, gdyż dokonana została najpierw za życia króla, następnie zaś na sejmie zwyczajnym, a nie na zwołanym na ten cel zgromadzeniem elekcyjnym. Senat i izba poselska zostały zaskoczone przez króla i Tomickiego" - czytam w biografii króla, pióra Zygmunta Wojciechowskiego*.

czwartek, lipca 13, 2017

Uśmiechnięta Klio, czyli łyk historii w anegdocie... (01)

Anegdota pojawiała się już na tym blogu. Jestem zdania, że zbyt rzadko. Dlatego czas wakacji to doskonała pora, aby puścić w ruch nowy cykl. Nie obliczam na ile będzie odcinków. Może stanie go tylko na czas lipcowo-sierpniowy, a może z czasem na dobre rozsiądzie pomiędzy innymi i stanie się wyczekiwaniem każdego Czytelnika i Gościa historii i ja. Doskonale by było, gdyby od "Uśmiechniętej Klio..." zaczynano swą podroż w przeszłość. Jednym mianownikiem tu (i w następnych odcinkach) jest to, że to prawda, tylko prawda i sama prawda. Zwykłem powtarzać, że gdybym coś podobnego wymyślił, to ktoś rzekłby: ten to jest fantasta. Ale to nie ja jestem sprawcą tych historyjek, dygresji, puent. Śmiem twierdzić, że dla wielu z nas życiowe śmiesznostki na dłużej zasadzają się w naszej pamięci. To w jakiej rzece utonął książę-wódz Józef Poniatowski, to z czasem gubi się, ale że w wodzie spadła mu peruka, to już zostaje na dłużej. I niech tak będzie. Ze swej strony mogę tylko dołożyć starań, aby te historyje bawiąc uczyły, ucząc bawiły - i niech nad nami czuwa boska Klio.

Strony