historia i ja: Petersburg

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Petersburg. Pokaż wszystkie posty

piątek, października 13, 2023

Paleta - LXX - Mihály Zichy

"Możliwe, że sięgnę po kolejnego węgierskiego twórcę, jakim był Mihály Zichy / Zichy Mihály József Imre. Możliwe..." - tak zakończyłem LXII odcinek tego cyklu, którego bohaterem był Ádámosi Székely Bertalan. Postanowiłem jednak, aby pokazać, co tworzył Mihály Zichy (1827-1906). Nie wiem czy mam prawo tak napisać, ale to biografia mogłaby w skrócie brzmieć: "Węgier z urodzenia, Rosjanin z wyboru"? No jeśli ktoś w wieku już 20-tu lat związał swój los z Sankt Petersburgiem i domem tam panującym. Nie zmieni tego nawet fakt, że po drodze Węgry spacyfikuje armia Mikołaja I (1825-1855), pod dowództwem I. Paszkiewicza? Nie ujmuję niczego z węgierskości malarza. Znajduję fragmentaryczne wiadomości z jego życia, jak tą, że będąc w 1874 r. w Paryżu został... prezydentem związku Węgrów. Nie wiem, jak pogodzić dwa dzieła: to, na którym uwiecznił zdobycie przez Rosjan Debreczyna oraz portret Sándora Petőfiego? Czy nie ma tu sprzeczności? Rozczaruję dorosłych, ale z pewnych względów pominę kartony z cyklu "Miłość". Cenzura?! - żachnie się ten i ów. Ale też i inne, bo podążymy dość jednostronną ścieżką. Jaką?

Mihály Zichy - fotografia 1881 - domena publiczna

środa, czerwca 23, 2021

Do przeczytania jeden krok - zachęcenie 13 - Prószyński i S-ka

"Do przeczytania jeden krok..." jest pomyślane, jako zachęcenie do wybranych pozycji, które proponują zaprzyjaźnione z blogiem Wydawnictwa. Moja rola ogranicza się tylko do zamieszczania anonsów wydawniczych. Nie odpowiadam za ich treść, formę, skutki odbioru. Jak Państwo nie znam tych książek, nigdy ich na oczy nie widziałem (może przelotnie na księgarskich półkach). Sam zatem ponoszę ryzyko, bo to, co teraz robię przypomina kupowanie kota w worku. Nie ponszę zatem odpowiedzialności za ewentualne rozczarowania lekturą, podniesione ciśnienie z wrażenia przeczytania, zubożenia budżetu kiedy zdecydujecie się Państwo na zakup kolejnego volumenu.

Kolejne czerwcowe zachęcenie. Kolejne tytuły proponuje Wydawnictwo Prószyński i S-ka. Kiedy tekst ukaże się na blogu zostaną godziny do ostatniego dzwonka. Jeszcze w szkołach ruch, bo belfrzy biegają wokół papierologii stosowanej, młodzież już kapituluje i myśli tylko o wypoczynku. Ten dziwny rok szkolny 2020/2021 raczej nie będzie mile wspominany, a przyszłe pokolenia może nawet nie zrozumieją tego czasu? Zatem zachęcam do...

czwartek, marca 25, 2021

Przeczytania... (393) Violetta Wiernicka "Polacy którzy zadziwili Rosję" (Bellona)

"Czy to prawda, że prawdziwy Polak patriota mógł znaleźć się w Rosji tylko jako więzień polityczny lub pozbawiony tronu monarcha? Książka Violetty Wiernickiej udowadnia, że prawdziwa historia naszych rodaków w tym kraju jest znacznie bardziej złożona" - zapewnia nas Wydawca, pisząc taką zachętę na okładce. I wymienia głównych bohaterów: J. Chodźkę, A. Czartoryskiego, S. Kierbedzia, T. Kościuszkę, M. Krzesińską, A. Mickiewicza, W. Niżyńskiego, Stanisława Augusta Poniatowskiego, A. Skąpską. Dziewięć żyć, cztery rozdziały, przeszło trzysta stron pisania. Bez obaw, tych żyć będzie więcej. Też zaniepokoiło mnie, że brak w tej wyliczance choćby generała Józefa Dowbora Muśnickiego. Na pewno zaznaczyłbym, o którego z książąt Czartoryskich chodzi. "Czepia sie się znowu!" - obrusza się pan z parasolem. Nie, po prostu staram sie być ścisły. Adamów było dwóch: Adam Kazimierz i Adam Jerzy. W samym tekście zagnieździła się niekonsekwencja: z uporem podaje się pierwsze imię, ale drugie odnajdujemy pod portretem. Proszę brać pod uwagę, że z książką zainteresuje sie ktoś kto dopiero spotyka się z księciem Adamem Jerzym, niech uczy się prawidłowości.

sobota, czerwca 02, 2018

Przeczytania... (268) Douglas Smith "Rasputin. Wiara, władza i zmierzch dynastii Romanowów" (Wydawnictwo Literackie)

Rasputin. Dla moich rówieśników (tj. 50+) droga do dochodzenia kim był ów raczej zaliczała się do dość pokrętnych. Prędzej do uszu naszych wpadł refren piosenki zespołu "Bony M.". Później było kino (w moim przypadku film "Agonia" w reż. Elema Klimowa z 1981 r., w roli głównej Aleksiej Pietrienko), a dopiero później poważniejsza literatura (w moim przypadku "Obalenie caratu" prof. Ludwika Bazylowa) i ta bardziej podkasana (jak "Święty demon Rasputin i kobiety" René Fülöp Millera). Nie wiem, jak zakwalifikować pracę Andrew Cooka "Zabić Rasputina". Po co ja o tym tak rozciągle dywaguję? Proste: chodzi o to, że sięgam teraz po tom bardzo obszerny, opasły. I nie chodzi o sezonowe zainteresowanie tematem, co starałem się ujawnić. Wydawnictwo Literackie funduje nam ucztę: Douglas Smith "Rasputin. Wiara, władza i zmierzch dynastii Romanowów", w tłumaczeniu Łukasza Müllera i Michała Romanka.

środa, marca 08, 2017

Przeczytania... (199) Michael Farquhar "Sekrety carów. Intrygi, skandale i zbrodnie Romanowów" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

Maria Teodorówna, czyli Dagmara duńska znów na okładce wydanej w Polsce książki. Jeśli napiszę, że znam JCW od wczesnego dzieciństwa, to ktoś dopisze: ten to jest fantasta! konfabuluje! A i jeszcze jedno: mitoman! Spieszę to już wyjaśnić. Mam przed sobą modlitewnik, którego tylko fragment tytułu zacytuję: "Wielkie offcium albo codzienne nabożeństwo ku czci i chwale Boga w Trójcy Świętej Jedynego...". Wydano w Wilnie w 1901 r. "Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego". "I co ma piernik do wiatraka?" - niecierpliwi się pan w ciemnym kaszkiecie. Chwilkę. Zanim dotrzemy do pierwszej modlitwy natrafiamy na "Kalendarz całego roku" i pod dniem 22 lipca czytamy: "Imieniny J. C. M. Ces. Wdowy MARYI TEDORÓWNY". I sprawa jasna? Mam-że prawo pisać, jak powyżej? Owszem, nie wiedziałem po kim było owo wdowieństwo, aliści sama osoba obcą mi nie była. Tu także znajdziemy wpisy o innych członkach carskiej rodziny panującej (uparcie w historiografii nazywanej: Romanowami), ba! kilka stron dalej jest stosowna modlitwa. Ale - to nie ma być pisanie o modlitewniku sprzed stu szesnastu laty, ale o książce, której autorem jest Michael Farquhar pt. "Sekrety carów. Intrygi, skandale i zbrodnie Romanowów", w tłumaczeniu Jacka Szeli, Wydawnictwa Dolnośląskiego.

czwartek, marca 24, 2016

Przysięgi Tadeusza Kościuszki...

Przysięga nr 1 - Kraków - 24 marca 1794 r: „Ja Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie dla ochrony granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże dopomóż i niewinna męka syna Jego”.

Strony