historia i ja: Hollywood

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Hollywood. Pokaż wszystkie posty

sobota, lutego 10, 2024

Do przeczytania jeden krok - zachęcenie 58 - Wydawnictwo Marginesy

"Do przeczytania jeden krok..." jest pomyślane, jako zachęcenie do wybranych pozycji, które proponują zaprzyjaźnione z blogiem Wydawnictwa. Moja rola ogranicza się tylko do zamieszczania anonsów wydawniczych. Nie odpowiadam za ich treść, formę, skutki odbioru. Jak Państwo nie znam tych książek, nigdy ich na oczy nie widziałem (może przelotnie na księgarskich półkach). Sam zatem ponoszę ryzyko, bo to, co teraz robię przypomina kupowanie kota w worku. Nie ponszę zatem odpowiedzialności za ewentualne rozczarowania lekturą, podniesione ciśnienie z wrażenia przeczytania, zubożenia budżetu kiedy zdecydujecie się Państwo na zakup kolejnego volumenu.

Oto propozycje na luty Wydawnictwa Marginesy. Kwestia skorzystania, to już indywidualny wybór każdego z nas. A może i ryzyko?

czwartek, lipca 28, 2022

Przeczytania odcinek 449: Anthony Summers "Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe" (Znak litera nova)

Dla jednych największe objawienie złotej ery Hollywood. Dla drugich sztuczna lalka, produkt oszukany. Jedno jest pewne: starczy napisać M. M. - i każdy ma trafne skojarzenie. Gdyby była tylko wytworem komercji dawno zostałaby zapomniana. Marilyn Monroe (Norma Jeane Mortenson) - żyje! O czym świadczy kolejna książka. Tym razem przeszło sześćset stron tego, co napisał Anthony Summers i mamy volumen pt. "Bogini. Tajemnice życia i śmierci Marilyn Monroe", w tłumaczeniu Grażyny Jagielskiej i Henryka Ziętka (Znak litera nova).

środa, września 15, 2021

Do przeczytania jeden krok... - zachęcenie 23 - Wydawnictwo Marginesy

Po raz kolejny gościmy Wydawnictwo Marginesy. Jest okazja poznać np. debiut pisarski Anny Gacek, której głos pewnie wielu z nas pamięta z poprzedniego medialnego wcielenia Radiowej Trójki.

czwartek, sierpnia 08, 2019

Myśli wygrzebane (101) Marlon Brando

3 kwietnia przypadłaby 95-ta rocznica urodzin Marlona Brando. 1 lipca minęło XV lat od jego śmierci. Hollywood wykreował wiele gwiazd. Do najjaśniej świecących bez wątpienia zaliczał się (i zalicza nadal) Marlon Brando. To nie aktor jednego filmu, podrzędnego serialiku. To KTOŚ. Ale o tym nie trzeba nikogo przekonywać. Mój ranking zachwytu? Chyba nie będę zbyt oryginalny. "Ojciec chrzestny" - i dłuuuugoooo, dłuuuugoooo nic. Potem? "Dziki", "Czas Apokalipsy", "Tramwaj zwany pożądaniem", "Młode lwy", "Ostatnie tango w Paryżu", "Juliusz Cezar". Starczy tej wyliczanki. Robi się z tego cudowna, na wysokim poziomie historia kina. A w samym oku cyklonu - ON!

poniedziałek, czerwca 10, 2019

...na 40-tą rocznicę śmierci Johna Wayne - 11 VI 1979 r.

40-ści lat temu, 11 czerwca 1979 r., kilka dni po swoich 72. urodzinach, zmarł John Wayne. Napisać, że legenda kina, symbol, ikona - to właściwie nic nie napisać. Kilka pokoleń siadających przed ekranem kina, a potem telewizji widzów robiło to tylko dla Niego i przez Niego. Jaki wpływ miał na kształtowanie młodych charakterów? Nie wiem. Ale przecież wielu chłopców chciało być właśnie, jak ich idol z ekranu: John Wayne. Piszący te słowa powiesił w swojej sali lekcyjnej oprawioną fotografię. Dla wielu zaskakujący pewnie wybór. Kościuszko, ks. Pepi, Piłsudski, Anders, a tu nagle On: John Wayne.

sobota, marca 11, 2017

Przeczytania... (200) Peter Ackroyd "Alfred Hitchcock" (Wydawnictwo Zysk i S-ka)

"Dziwny mały człowieczek. Nie lubię go. Nie mam pojęcia, dlaczego wszyscy uważają go za taką wielkość. Film jest marny - może to całe «napięcie» pojawia się na etapie montażu, na pewno jednak nie w trakcie zdjęć" - to opinia nr 1. Teraz opinia nr 2: "Trochę to wyglądało niczym wychodzenie na bokserski ring z zawiązanymi rękami, Hitch był jednak nadzwyczajny. Nigdy nie widziałam, by stracił cierpliwość czy się zdenerwował. To ja za niego dostawałam furii, kiedy widziałam, jak rzeczy, które chciał zrobić, są odrzucane przez techników argumentujących: «Oj, nie, mowy nie ma, przy tej kamerze nie da się zrobić tego czy tamtego»". Na koniec w tym akapicie opinia nr 3: "Nigdy, czy to przed rozpoczęciem sceny, podczas niej, czy po niej, nie odezwał się do mnie ani słowem, więc myślałam, że jest ogromnie mną rozczarowany, co mnie przybiło... Zaczęłam myśleć, że jestem najgorszą aktorką, z jaką miał kiedykolwiek do czynienia". Co łączy te trzy wypowiedzi? Oto wypowiedzi trzech, niezaprzeczalny GWIAZD X muzy, trzech niezwykłych blondynek: Marleny Dietrich (1901-1992), Grace Kelly (1929-1982) oraz Doris Day (ur. 1924) - na jeden temat, jednej osoby. Co ja piszę "osoby"! OSOBOWOŚCI!

piątek, grudnia 09, 2016

K i r k - na 100 rocznicę urodzin!...

"Ojciec powiedział mi: «Michael, oglądałem wczoraj wieczorem jeden z moich starszych filmów w telewizji i wiesz, zupełnie nie mogłem go sobie przypomnieć. Zupełnie nie pamiętałem, jak go kręciłem. A potem zdałem sobie sobie sprawę, że to przecież nie ja. To byłeś ty»" - takiem mottem/wspomnieniem otwiera się biografia Michaela Douglasa*. Oto dziś, kolejna wielka Gwiazda Hollywood kończy 100 lat. 100 lat! - to nie żart. Kirk Douglas kończy sto lat! "Kiedy jesteś dzieckiem hollywoodzkiej ikony, może stać się to dla ciebie największym błogosławieństwem lub największym przekleństwem. Dzieci słynnych rodziców, żyjące w ich cieniu, by wypracować własną tożsamość, toczą zmagania, które często niosą z sobą sporą cenę" - to Marc Eliot z Wprowadzanie do biografii Michaela. I przytłacza przykładami dzieci takich herosów filmu, jak Ch. Chaplin, P. Newman, J. Wayne czy G. Peck. Wymieniam tych, którzy byli bohaterami mego dorastania, bez których filmów pewnie nie byłbym sobą. Przekleństwo słynnego rodzica!... Sam Michael przyznał: "Niewielu aktorów drugiej generacji odnosi sukces. To pole minowe pełne nieszczęścia, przerwanych karier i samozniszczenia". Kapelusze z głów za... samokrytykę ojcowską, bo to chyba nie jest takie oczywiste, kiedy z ust pada: "Gdybym wiedział, że Michael będzie takim wielkim artystą, byłbym dla niego milszy, gdy był dzieckiem". Choć nie oszczędzał też go mówiąc: "Posiadanie sławnego ojca było dla niego prawdziwym wrzodem na tyłku... Michael miał najmniej ambicji z moich z czterech synów".

wtorek, października 18, 2016

Przeczytania... (170) Stefan Kanfer "Twardziel bez broni Humphrey Bogart" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

"Obecna wulgarność w amerykańskich dialogach i zachowaniu stały się ulubionym tematem socjologów i historyków. Czasami przywołują gburowatego Bogarta i jego nieodpowiednie zachowanie w barze jako wczesne oznaki dezintegracji, która miała nastąpić. Właściwie to, co o nim wiemy, wskazuje, że byłby przerażony dzisiejszymi produkcjami Hollywood, gwiazdami, które zrobią wszystko, na przykład zniszczą pokój hotelowy, by znaleźć się na pierwszych stronach gazet, gwiazdeczkami, których rynsztokowy język i zachowanie cytują czasopisma, jeszcze zanim wejdzie na ekran ich najnowszy film. Przepaść pomiędzy profesjonalistą a dupkiem była dla Bogarta oczywista" - zbyt długi cytat? Ależ ja bym z chęcią pociągnął GO dalej. To nie przypadek, że sięgam po książkę Stefana Kanfera "Twardziel bez broni Humphrey Bogart" w tłumaczeniu Bożeny Markiewicz , którą Wydawnictwo Dolnośląskie udostępniło nam w rewelacyjnej serii biograficznej "Burzliwe życiorysy, niezwykłe historie". Stali Czytelnicy mego blogu i "Przeczytań..." wiedzą, że to kolejna pozycja tego cyklu. Zapewniam, że nie ostatnia.

niedziela, maja 31, 2015

Po prostu - Clint Eastwood...

"Niektórzy ludzie uważaj, że w starszym wieku powinni zasiąść na kanapie, z puszką piwa w ręku, i oglądać powtórki w telewizji. To nie dla mnie. Ja lubię działać" - tak powiedział o sobie równe 30. lat temu, w 1985 r., Clint Eastwood. Mały drobiazg: miał wtedy 55. lat. Dziś, 31 maja, kończy ich 85. i jakoś nie słyszymy, aby kapitulował przed życiem lub kamerą filmową.

Jeśli napiszę, że to "fenomen" to wywołam uśmieszek politowania? Bo przecież Ameryki nie odkrywam. Pewnie, że każde ma s w e g o Clinta. Mój pierwszy film, jaki utkwił w pamięci (choć założę się, że nie miałem wtedy pojęcia kim jest ten facet o "ponurem obliczu"), to "Tylko dla orłów / Where Eagles Dare". Pamięć nie zakodowała, kiedy po raz pierwszy widziałem westernową trylogię Sergio Leone (a w niej oczywiście "Dobry, zły i brzydki / Buono, il brutto, il cattivo / The Good, the Bad and the Ugly"). To włoski reżyser tak napisał o Jubilacie: "To, co mnie uderzyło najbardziej w Clincie, to jego leniwy sposób poruszania się. Wydał mi się bardzo podobny do kota". Już zdradzałem na Facebooku (i to dwukrotnie), że nad ekranem monitora wisi plakat z tego właśnie filmu. Dla wielu,wielu z nas będzie to rewelacyjne wcielenie Harrego Callahana. "Brudny Harry / Dirty Harry" podbił serca od "pierwszego obejrzenia". I chyba nie pomylę się, że 1971 r. rozpoczął triumfalny pochód Eastwooda przez ekrany kin?

Strony