historia i ja: Stańczyk

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Stańczyk. Pokaż wszystkie posty

sobota, czerwca 14, 2025

Matejko wiecznie żywy?

Wychodzi na to, że... N - I - E !

Nie chcę się nad nikim znęcać lub wykazywać, jaki to ja jestem mądrala, bo mam mgr po studiach historycznych, obcuję z malarstwem od dziesiątków lat - i takie tam. A! mam jeszcze puzzle sprzed wielu lat z "Bitwą pod Grunwaldem", a także na ścianach wieszałem kalendarze z reprodukcjami mistrza Jana. O dziwo, w moim miejscu pracy żadnego lanszafcika? Żadnego! Trochę też na tym blogu o Matejce napisałem (niestety, zarzuciłem myśl kontunuowania cyklu, pt. "Potęga Matejki").

Zacznijmy od podstaw. Oto Jan Matejko (1838-1893), na fotografii wykonanej kilka lat przed śmiercią [1]:

środa, sierpnia 09, 2017

Spotkanie z Pegazem (106) Jacek Kaczmarski "Stańczyk"

Nie przypuszczałem, że tekst o Stańczyku będzie miał swój... ciąg dalszy. Czytelniczka podpisująca się, jako "Mona" kilka dni temu zacytowała, jako komentarz, fragment wiersza Jacka Kaczmarskiego (1957-2004), pt. "Stańczyk". Dziwnie plecie się historia. Doświadczenie podpowiada mi, że J. K. jest przez nastolatków coraz słabiej znany, nie kojarzą, kiedy wyświetlam na ekranie Jego zdjęcie. Nie generalizuję. Ale tu bardziej chodzi o Stańczyka, niż dzielenie się moim belferski doświadczeniem.

wtorek, lipca 04, 2017

Stańczyk - błazen Króla Jegomościa...

W XVI wieku na dworach królewskich można było spotkać oprócz dostojników, zagranicznych gości, damy dworu, także karłów i karlice oraz błaznów. Błazen był wyjątkową osobą. Na starych obrazach widzimy jakiegoś człowieczka w dziwnym stroju, często z naszytymi na kubraku lub czapce dzwoneczkami. I tak go sobie wyobrażamy. Myśląc „błazen” kojarzymy go z „błazenadą”, „błazeńskimi wygłupami”, „błazeńskimi minami”. „A, to taki dworski głupek” – powiedziałaby większość z nas. Moglibyśmy bardzo się pomylić.

wtorek, grudnia 27, 2016

Leon Wyczółkowski - 80. rocznica śmierci - 27 XII 1936 r.

"Dawno już nie widziałem rzeczy tak niezwykłej, jak wystawa obrazów Wyczółkowskiego przy Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych"* - okazuje się, jak bardzo w podobnych okolicznościach jest niezawodnie potrzebne wsparcie Bolesława Prusa! Tak, po raz kolejny (i zapewne nie ostatni) zerkam do książki: Bolesław Prus "«Obrazy wszystkiego» o literaturze i sztuce wybór z Kronik" wybór i wprowadzenie Samuel Sandler, Warszawa 2008, s. 498-499. Trudno jednak, żebym zapomniał o Malarzu, którego reprodukcja "Autoportretu" (z 1912 r.) patrzy na mnie z półki nad komputerem. Zresztą starczy pogrzebać na tym blogu i znaleźć odcinek 21 "Smakowania Bydgoszczy", by móc się przekonać, jak bardzo Bydgoszcz czci pamięć wielkiego Malarza. A mi ona nie jest obojętną.

Strony