historia i ja: S. Witkiewicz

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą S. Witkiewicz. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, maja 13, 2024

Paleta - LXXV - Teodor Axentowicz

Kolejne spotkanie z tym, co kiedyś stanowiło koloryt Rzeczypospolitej Wielu Narodów! Szczególnie bolesne może być dla tych rasistowskich półgłówków, którzy dociekają ile Polaka w Polaku! Nie dość na tym najchętniej wyrzucaliby nas na margines i odebrali prawo do zwania się Polakami. Na szczęście ta jedynie prawa i jedynie sprawiedliwa opcja szczucia i polaryzacji społeczeństwa runęła 15 października 2023 r. Uczmy się tej daty, bo to naprawdę moment przełomu. Po co tyle o tym piszę? Bo nie wyobrażam sobie, aby to przegrane politycznie towarzystwo mogło uznać Polakiem choćby Teodora Axentowicza (1859-1938), którego 165-te urodziny przypadają właśnie 13 maja. Bo to, że urodził się w Siedmiogrodzie, to jeszcze może owi przełknęliby. W końcu to ojczyzna JKM Stefana Batorego / Báthory István (1576-1586). Ale ojciec: Ormianin! Matka: Węgierka! Gdzie tu... Polak? Na szczęście nikt nie będzie z muzeów wynosił płócien malarza. Doszlibyśmy do absurdu.

Teodor Axentowicz - Autoportret - 1907 - domena publiczna

sobota, lutego 18, 2023

Do przeczytania jeden krok - zachęcenie 38 - Wydawnictwo Iskry

"Do przeczytania jeden krok..." jest pomyślane, jako zachęcenie do wybranych pozycji, które proponują zaprzyjaźnione z blogiem Wydawnictwa. Moja rola ogranicza się tylko do zamieszczania anonsów wydawniczych. Nie odpowiadam za ich treść, formę, skutki odbioru. Jak Państwo nie znam tych książek, nigdy ich na oczy nie widziałem (może przelotnie na księgarskich półkach). Sam zatem ponoszę ryzyko, bo to, co teraz robię przypomina kupowanie kota w worku. Nie ponszę zatem odpowiedzialności za ewentualne rozczarowania lekturą, podniesione ciśnienie z wrażenia przeczytania, zubożenia budżetu kiedy zdecydujecie się Państwo na zakup kolejnego volumenu.

Stawiam na dobre i sprawdzone Wydawnictwa. Wierzę, że nie promuję tandety i miernoty. Liczę na dalszą współpracę z każdym zainteresowanym Wydawnictwem.

Tym razem książki jednego autora, Michała Jagiełły (1941-2016), z wykształcenia polonista, poeta, eseista, publicysta taternik, alpinista, ratownik TOPR-u, przewodnik tatrzański. Widać zatem, że za pióro chwycił człowiek kompetentny.

wtorek, stycznia 03, 2023

Paleta - LXV - zima, zima, zima...

Na całej połaci - śnieg.

W przeróżnej postaci - śnieg.

Na siostry i braci

Zimowy plakacik - śnieg... śnieg.

Przepraszam tych wszystkich, którym moje pisania wprowadza chaos poznawczy, bo ja tu o śniegu, a może akurat za oknem plucha, bardziej godna jesieni niż Królowej Zimy. Trudno. Przyznaję: piszę pod koniec 2022 r. Ze śniegu, lodu, który nas zachwycał, paraliżował, ba! stał się przyczyną kilku śmierci - nie ma śladu. Wierzę jednak, że w 2023 r. sypnie zdrowo i będzie nam śniegowo.

Otwieram nowy odcinek "Palety", a zaczynam od cytowanie mistrza Jeremiego Przybory (1915-2004)? Tak mi sie skojarzyło. Dobra poezja obok galerii malarstwa polskiego jakież to cudowne, nieomal magiczne połączenie. Bo przecież można sobie włączyć płytę lub YT i posłuchać, jaką piękną muzyką okrasił te strofy pan Jerzy Wasowski (1913-1984). Zawsze będę powtarzał, że wszelkie reformy dookoła szkolnictwa naszego zamordowały dwa najważniejsze przedmioty: wychowanie muzyczne i wychowanie plastyczne. Młodzież (w ogromnej swej masie) nie potrafi ani śpiewać, ani odróżnić J. Matejkę od S. Wyspiańskiego, W. Kossaka od J. Malczewskiego itd.

Biadolę? Stwierdzam fakt! Zatem biorę się do roboty. I zerkając na portal Polish Masters of Art (Facebook) podbieram tam dzieła Mistrzów i zostawiam je tutaj. Niech nam cykl "Paleta" kwitnie dalszy rok, a 2023 okaże się ciekawszy, bezpieczniejszy i dobry od minionego 2022.

wtorek, września 22, 2020

Spotkanie z Pegazem... (166) Jacek Kaczmarski "Witkacy do kraju wraca"

Mam słabość do Witkiewiczów. Tak do Ojca, jak i Syna. Nie odważę się oceniać, ani wartościować tych Dwóch, jak bardzo odmiennych twórczości, osobowości, żyć. Obaj mają w swój oryginalny wkład w moim dochodzeniu do rozumu, poznawania sztuki (np. architektury, bo choćby duch "Jaszczurówki" jest nawet obecny w tym pokoju, w którym teraz siedzę). Obaj Witkiewiczowie zaznaczyli swą obecność na tym blogu. I na pewno nie po raz ostatni zapraszam ICH do siebie. Tym razem Stanisław Ignacy jest inspiracją. I rocznica, która minęła. Straszna: 17 IX 1939 r.

I na tym koniec zachwytu w tym miejscu nad oboma Witkiewiczami, bo przecież wprawdzie Witkacy zmusza mnie, że teraz tutaj siedzę i piszę miast kłaść się spać, ale z Niego w tym wszystkim nie ma ani słowa. Za to jest twórca wyjątkowy, którego bardzo mi osobiście brak: Jacek Kaczmarski (1957-2004). Może czas, abym stworzył nowy cykl tematyczny: "Mój Kaczmarski"

czwartek, czerwca 25, 2020

Jan Matejko słowami Stanisława Witkiewicza

Trudno wyobrazić sobie myślenie o historii bez Jana Matejki (1838-1893). Kiedyś nie zwracałem uwagi na wiek Mistrza. Zdawał się być taki stary. Każdy chyba znał oblicze tegoż. Dostojne, zwieńczone brodą. Tylko, że wychodzi na to, iż w chwili śmierci tego życia było raptem 55 lat. Pisząc ten blog skończył w maju 57. Wczoraj minęła 182. rocznica urodzin mistrza Jana.

środa, lutego 01, 2017

Przeczytania... (189) - Natacha Henry "Uczone siostry. Rodzinna historia Marii i Broni Skłodowskich" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

"Kiedy tylko Zinowiew, który mieszka w Zakopanem, dowiedział się o aresztowaniu Iljicza, wsiadł na rower i popedałował w ogromnej ulewie aż do doku doktora Dłuskiego. Dłuski natychmiast pojechał swoją kolaską do Zakopanego, skąd zaczął wysyłać telegramy, pisać listy i mobilizować ludzi" - przyznajmy się sami przed sobą: nie spodziewaliśmy się spotkać na kartach tej książki kogoś takiego, jak Zinowiew, Lenin, czy piszącą te słowa tegoż żonę, czyli Nadieżdę Krupską. Bo ja w żadnym wypadku. Nazwisko "Dłuski" nie było mi obce. Ale nie znałem na tyle biografii pana doktora, żeby wiedzieć o jego związkach z politycznymi emigrantami z Rosji. I to tymi, którzy tak krwawo zaciążyli na losach nie tylko Rosji, czy Polski, ale i całego świata. Kazimierz Dłuski był szwagrem Marii Skłodowskiej-Curie!

Strony