Pandemiczne opowieści - odsłona XLVI - Mundek umarł

czwartek, grudnia 29, 2022

Pandemiczne opowieści - odsłona XLVI - Mundek umarł

- Edmund umarł! - oświadczył Król Puszek

- Jaki Edmund? - zaciekawił się Zbieracz Tylko Makulatury.

- Nie wiem jaki! - obruszył się Król Puszek i przybliżył wzrok do kartki przyklejonej do drzwi klatki schodowej tasiemcowego bloku na osiedlu Szczęśliwego Rozwoju. - Tu pisze, że umarł.

- Jest napisane - poprawił Zbieracz Tylko Makulatury. Zawsze tak robił! Naczytał się gazet (ponoć jeszcze czytał "Po Prostu", ale w to nikt nie wierzył) i mądrzył przy każdej okazji.

- Że co? - Król Puszek zabulgotał, jakby na gazie stał dogorywający ostatkiem pary czajnik. - Chcesz w mordę?!

- Zaraz tam w mordę! - Zbieracz Tylko Makulatury zagryzł bułką z przeterminowanej paczki, jaką zdobył w ciężkim boju Z Tym Zza Rogu, pod sklepem "U Stefana Burczymuchy". - Tak się mówi. Poprawnie.

 

 

- A ja z twej gęby zaraz poprawnie marmoladę zrobię, że cię rodzona nie pozna! - warknął nie znający się na wysublimowanych żartych Król Puszek.

- I bez tego mnie nie poznawała. Leży na komunałku od czasów Kani.

- Tego komucha? - upewnił się Król Puszek. - Taki gruby?

- Ten, ten! A to się klepsydra nazywa! - stuknął palcem na naklejenie na klatce. - I zobacz ile tego jest! I tu, i tu...

- I tam, i tam... - niczym echo, ale bez basowego podkładu dodał Król Puszek. Rozejrzał się. Faktycznie na całej długości tasiemcowego bloku były ponalepiane żałobne klepsydry. Czarne obwódki nieomal biły po oczach, choć sąsiadowały z zawiadomieniem o wizycie kominiarza i sprawdzaniu pomierników ciepła.

- Musi jaki znaczy ktoś.

- Pewnie jaki profesór! - Zbieracz Tylko Makulatury zagryzł znowu pieczywem. 

- Skąd wiesz, że...

- Jak mój wuj profesór umarł też było tyle klepsydr i w gazecie nekrolog.

- Ty miałeś wuja profesora? - Król Puszek dźwignął brwi w wymyślny sposób. Wiadomo, co to oznaczało. Zdziwienie. - Takie coś, jak ty?

- Ehe! Bo ja jestem upadły inteligent! - Zbieracz Tylko Makulatury pociągnął nosem, który to zwyczaj musiał być nabytym, chyba, że odzywały się jakieś wiejskie geny spod Mąkowarska czy Dziedna.

- I może herb masz? - Król Puszek splunął za siebie.

- Coś tam było... Jakaś podkowa?  - Zbieracz Tylko Makulatury popatrzył w dal, jakby tam szukał pomocy, a może liczył na opatrzność sił wyższych.

- Mnie się pytasz?

- A coś tam jeszcze jest napisane? Bo nie mam okularów.

- Wyborny jesteś! - Król Puszek klepnął kompaniona od wspólnego upadłego życia dość entuzjastycznie. - Miał 90 lat!

- Wow! To Pan mu dał długie życie!

- Jaki pan? - Król Puszek odpiął najwyższy guzik u kurtki. Piliło go od dłuższego czasu. Teraz poczuł ulgę. - Co za pan?

- No, Pan! Stwórca!

- Mnie stworzył mój stary, żaden pan - warknął Król Puszek. - Tego jeszcze brakowało, aby mamusia...

- Głupi ty jesteś czy wczoraj się urodziłeś? Pan, to Bóg - Zbieracz Tylko Makulatury wytrzeszczył gałki oczne, jakby dopadła go jakaś przypadłość tarczycy. - W Boga nie wierzysz?!

- W kogo?

- Debil!

- Sam jesteś debil! - uruchomiony tą zniewagą Król Puszek już bliski był sięgnięcia po mocniejsze argumenty, ale minął ich ktoś mundurowy i zmitygował się. 

- A nazwisko profesóra jakie?

- Nie ma!

- Jak to nie ma? Każdy ma jakieś nazwisko!

- Wydarte! - Król Puszek stuknął palcem po klepsydrze. - Dzieciaki pewnie udarły.

- Albo zawistna konkurencja! - z miną znawcy oświadczył Zbieracz Tylko Makulatury. - U wujka też tak było.

- Czyli jak?

- Ci z prawicy... Zdzierali.

- Wujaszek był komuch?

- Tam, zaraz komuch. Zapisał się, żeby córka Albina mogła jeździć na kolonie.

- Albina? Chyba Balbina!

- Albina! - poprawił Zbieracz Tylko Makulatury. - To w końcu moja kuzynka, a nie twoja.

- Też profesor?

- Doktórka! Od jelita grubego czy cienkiego. Nie pamiętam.

- Fju, fju! - Król Puszek przeciągle zagwizdał. - To ci się rodzinka udała. Tylko ty łachudra? Czy może masz jakiego upadłego brata czy siostrę ladacznicę?

- Albina jest gastroenterologiem! Przypomniałem sobie!

- Czego się drzesz?! Kogo to obchodzi?

- No... no.. ten...

- Gastro...

-...entrologiem.

- Trudne!

- Medycyna jest trudna!

- Szukanie puszek też do najłatwiejszych nie należy! W okolicy ostatnio chyba wszyscy przerzucili się na szkło. Zero puszek!

- Ekolodzy!

- Że co?

- Ekolodzy!

- Coś ty ostatnio encyklopedię jakąś znalazł, czy jak? Pysk ci się mądrzy od każdego słowa.

- Ja już tak mam.

- Czyli jak?

- Jestem inteligentny od urodzenia. 

- Łachudra! - zęby Króla Puszek zazgrzytały metalicznie.

- Upadły inteligent! - poprawił go Zbieracz Tylko Makulatury.

- Już to mówiłeś! Przechwalca!

- To... neologizm!

- Co?!

- Przechwalca! Nie ma takiego słowa. Sam je stworzyłeś!

- Zaraz cię kopnę! I wuj profesor ci nie pomoże, ani kuzynka Balbina!

- Albina! Albina - poprawił Zbieracz Tylko Makulatury. - A my nie znamy jakiegoś Mundka?

- Że co? - zmiana toru myślenia dla Króla Puszek była zaskoczeniem.

- No Mundka! Czy ten z Tamtej Ulicy, to nie Mundek?

- Nie, to Edek. 

- A Garbaty Żul?

- Gucio!

- Nie wygląda na Gucia - strapił się Zbieracz Tylko Makulatury.

- A jak się wygląda na... Gucia...?

- No... tak... jak... Holoubek!  

- Ale żeś ty wymyślił - Król Puszek otarł usta. Ta paplania trochę ususzyła jego wargi. A do popitki nic nie mieli. - Taki niby inteligentny, a gupi!

- Głupi! Mówi się: gŁupi!

- Dla mnie to ty jesteś: G U P I ! I szlus!

- To germanizm!

- Co znowu?!

- Germanizm! Słowo zapożyczone z języka niemieckiego, np. szlus! 

- Naprawdę zaraz ci łomot zwalę! Geniusz z Koziej Wólki! 

- Mój belfer od mechaniki był Mundek!

- Co?

- Od mechaniki!

- I, co z tego?!

- Też musiałem do niego mówić: profesor! A uczył tylko w technikum! Mechanicznym.

- Na F. Iłowskiego 8a?

- Skąd wiesz?

- Każdy wie, gdzie jest "mechanik 1"! A zresztą... to... chodziłem... tam...

- Kiedy?

- Sredy! Odczep się ty od mego życia! - Król Puszek tracił cierpliwość. - Wylali mnie w trzeciej klasie

- Też działałeś?

- Działałem?

- Katyń! Piłsudski! 17 IX? - zapalił się Zbieracz Tylko Makulatury. Krew żywiej w nim popłynęła. - Bo ja miałem problemy z...

- Gupi jesteś! - przerwał mu Król Puszek. - Wylali, bo nie chodziłem do budy! Takie nudy!

- Aaaa... - przeciągle i z zawodem nieomal zawył Zbieracz Tylko Makulatury. Zgasł w nim entuzjazm, dla zdawało się kolegi niedoli lat 80-tych tamtego wieku. - Myślałem, że za działalność...

- A ty... co? Fikałeś komunie? - Król Puszek spojrzał na Zbieracza Tylko Makulatury z pewnym dystansem, nawet nieznacznie odsunął się. 

- Tak trochę, na ile mogłem. Tu jakiś  napisik lub kotwiczkę szmyrgnęło się na ścianie, tam jakiś plakacik z Marszałkiem się przykleiło, orłowi koronę doprawiło się w auli... - widać było, że wspomnienie tamtych dni malowało na obliczu Zbieracza Tylko Makulatury stan błogiego samozadowolenia.

- Mnie tam żadne takie fikołki nie pociągały - sapnął Król Puszek.

- A ja nie mam do ciebie o to pretensji! - pocieszył go wiadomo kto.

- Tego byt jeszcze brakowało! Weteran się znalazł!

- Ja nic takiego nie mówiłem.

- Spróbowałbyś! - i Król Puszek pomachał przed obliczem upadłego inteligenta zaciśniętą pięścią, która nie jedno zajście miała za sobą. Ostatnio na Skutecznej w "Warszawiance". Trzech niebieskich odrywało go od tego żula Zza Krakowskiej.

- W sumie szkoda człowieka - odparł ni z gruszki, ni z pietruszki Zbieracz Tylko Makulatury.

- Jakiego znów człowieka?!

- No tego Edmunda... jakiegoś tam... bez nazwiska... bo zdarte...

- A, co ciebie on obchodzi?! Znałeś dziada?!

- Nie. 

- To po co...

- Sam zacząłeś!

- Zacząłem, bo myślałem, że to komunikat o tych szpargałach, co to wystawiają w środy.

- Ale dziś jest piątek!

- Co z tego, że piątek?!

- To czemu myślałeś, że jest środa?

- Bo... mi... się... No, pokrzaniło! Ty już taki eigen?!

- Znowu germanizm!  

- Jeszcze raz mi tu o tym, to strzelę ci takiego, że limo będziesz miał przez dwa tygodnie! 

- Drażliwy się stałeś na stare lata! 

- Tylko nie stare, tylko nie stare! - Król Puszek teraz postąpił bliżej wiadomo kogo. - Jestem w wieku dojrzałym.

- Kiedyś mówiło się: słusznym.

- Idziemy, bo nam znowu pralkę zmiotą sprzed nosa. Kto wie czy Szpotawy z Lewym już nie zwąchali się!

- Oj! Nie!

- A tak! - Król Puszek splunął. Kulturalnie! Na trawnik. - I tyle będziesz widział zysku, co świnia niebo! 

I mijali kolejne drzwi wiodące na klatkę schodową tasiemcowego bloku, a na każdych naklejona była klepsydra informująca, że w nieutulonym żalu Edmund...

- Jest! - krzyknął Król Puszek.

- Co?! - Zbieracz Tylko Makulatury chwycił się za serce. 

- Nazwisko! - i palcem wskazał na klepsydrę przy szesnastej klatce schodowej.

- Ale to tylko... - Zbieracz Tylko Makulatury zmrużył oczy. - To tylko litera! N!

- To już jakiś ślad!

- Ślad?! Dykta ci mózg wypłukała! Co "N" znaczy?

- Może... Nowak?

- Albo Nowakowski! Idźmy już po tę lodówkę!

- Pralkę! To jest pralka!

I poszli, ale z miny Króla Puszek wynikało, że mocują się w nim jakieś siły, wątpliwości czy kto wie, co tam jeszcze. Litera "N" nie dawała mu spokoju. Nawet widok pralki nie zmył z niego tego stanu.

- A może Norkowski?- głos Króla Puszek zadrżał?

- Skąd ci Norkowski przypłynął do łba?! Może Glücklich?

- Glücklich jest na "N", baranie?! Upadły inteligent! 

- Ale Norkowski zmarł z dziesięć lat temu! Chwytaj się tego...

Ale Król Puszek nie słuchał.

- Gdzie ty idziesz?! Wracaj!

Ale Król Puszek ani myślał zawrócić z raz obranej drogi.

- Przecież sam tego nie dźwignę! Moja przepuklina...

I Zbieracz Tylko Makulatury został sam. Samiutki. Z pralką, która swoje lata dawno już miała za sobą. Wyjął sprzęt do demontażu, czyli śrubokręt i jął wykręcać śrubę po śrubie. A Król Puszek? Oddalał się, jakby wiedziony dziwną siłą ku nie wiedzieć czemu.

 

K O N I E C