historia i ja: nauka

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą nauka. Pokaż wszystkie posty

czwartek, lutego 01, 2018

Przeczytania... (248) Leonard Mlodinow "Krótka historia rozumu. Od pierwszej myśli człowieka do rozumienia wszechświata" (Wydawnictwo Prószyński i S-ka)

"Dziś jest jasne, że Newton był proroczy. Jego wizja, co to znaczy czy zrozumieć siły między atomami, była bardzo trafna. Jednak zrozumienie tego miało nastąpić za kolejne 250 lat" - mogę się tylko pocieszać, że dla mnie prawa fizyki, jakieś formułki, definicje, ba! obliczenia, to kolejne 250 lat, na które mieć nie starczy czasu. Mój humanistyczny umysł był wyjątkowo oporny wobec ścisłej wiedzy. Tan i kolejne cytaty zapożyczam z niezwykle pasjonującej książki. Rozum, to często deficytowy "towar" w naszych czasach. Bezrozumności dookoła mnóstwo! Tym bardziej obowiązkowo trzeba poznać treść tego, co napisał Leonard Mlodinow. "Krótka historia rozumu. Od pierwszej myśli człowieka do rozumienia wszechświata", w tłumaczeniu Sebastiana Szymańskiego (Wydawnictwa Prószyński i S-ka) pozwala nam przespacerować się po historii właśnie naszych szarych komórek! Gdyby ktoś miał chwilę zawahania, czy warto sięgnąć po blisko .pięćset stron autorstwa doktora fizyki z Berkeley (to tam, gdzie m. in. wykładał nasz noblista, Czesław Miłosz), to niech przekona go ten cytat: "Archimedes powiedział, że gdyby miał wystarczająco długa dźwignię, poruszyłby świat; ja wierzyłem, że dzięki odpowiednim domowym chemikaliom mogę go wysadzić. Taka jest moc, jaką daje zrozumienie substancji, które nas otaczają".

środa, kwietnia 19, 2017

Myśli wygrzebane (75) Charles R. Darwin

Trudno o drugiego uczonego czasów nowożytnych, który wzbudzałby większe kontrowersje niż Charles Robert Darwin (1809-1882). Mimo, że antropologia zajmuje swoją oddzielną półkę w jednym z moich regałów, to jednak nie poświęciłem jej zbyt wiele uwagi na tym blogu. Sam Ch. R. Darwin jest Tu obecny. Byłoby dziwne, gdyby było inaczej. Raptem w 2013 i 2014? I na tym koniec? Niezwykłym zrządzeniem losu zapisał początek swej życiowej drogi w tym samym czasie, co w odległych Stanach Zjednoczonych chłopiec z Hodgenville, czyli Abraham Lincoln. I choć los wyznaczył im dwa odmienne żywoty, to właśnie oni stali się wywrotowcami swoich czasów. Dziś, 19 kwietnia, przypada 135. rocznica śmierci Wielkiego Uczonego. Smutne jest, że kwestionuje się Jego naukowe osiągnięcia. Kreacjonizm coraz to staje do nieomal śmiertelnej rozgrywki z ewolucjonizmem. Aż dziw, że w gmachu na Wiejskiej w Warszawie jeszcze nikt nie wpadł na pomysł, aby podważać teorie Charlesa Roberta Darwina!... Obym nie wymówił w złą godzinę.

środa, lutego 01, 2017

Przeczytania... (189) - Natacha Henry "Uczone siostry. Rodzinna historia Marii i Broni Skłodowskich" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

"Kiedy tylko Zinowiew, który mieszka w Zakopanem, dowiedział się o aresztowaniu Iljicza, wsiadł na rower i popedałował w ogromnej ulewie aż do doku doktora Dłuskiego. Dłuski natychmiast pojechał swoją kolaską do Zakopanego, skąd zaczął wysyłać telegramy, pisać listy i mobilizować ludzi" - przyznajmy się sami przed sobą: nie spodziewaliśmy się spotkać na kartach tej książki kogoś takiego, jak Zinowiew, Lenin, czy piszącą te słowa tegoż żonę, czyli Nadieżdę Krupską. Bo ja w żadnym wypadku. Nazwisko "Dłuski" nie było mi obce. Ale nie znałem na tyle biografii pana doktora, żeby wiedzieć o jego związkach z politycznymi emigrantami z Rosji. I to tymi, którzy tak krwawo zaciążyli na losach nie tylko Rosji, czy Polski, ale i całego świata. Kazimierz Dłuski był szwagrem Marii Skłodowskiej-Curie!

czwartek, sierpnia 18, 2016

Przeczytania... (159) Barbara Goldsmith "Wewnętrzny świat Marii Curie. Geniusz i obsesja" (Wydawnictwo Dolnośląskie)

"Jest dokładnie tym, za kogo ją zawsze uważałem - skończoną idiotką!" - przyznajmy się szczerze (pan w kraciastym kaszkiecie też!) t a k i e j opinii o NASZEJ największej polskiej uczonej nie spodziewaliśmy się. Tak, to o Marii Skłodowskiej Curie (1867-1934). Szybko poprawiam się ŚWIATOWEJ, największej uczonej. Proszę wskazać nam drugą kobietę-uczoną, która dwukrotnie, z dwóch dziedzin otrzymała Nagrodę Nobla: w 1903 z fizyki i w 1911 z chemii. Oto mamy kolejną biografię, tym razem pióra Barbary Goldsmith "Wewnętrzny świat Marii Curie. Geniusz i obsesja" w tłumaczeniu Jarosława Szmodły. O pojawienie się książki zadbało szacowne Wydawnictwo Dolnośląskie. Polskie oko razi brak nazwiska: "Skłodowska"? Chciałbym. może nawet udałbym się z pikietą pod ambasadę francuską? Czemu tam? A jak jest wyryte na grobowcu w paryskim Panteonie? Jeśli się mylę, to proszę mnie sprostować. To nie jest opasłe tomisko. Raptem 238 (razem z przypisami, bez bibliografii, bo ta do strony 242). no chyba, że te dwie setki kogoś miałyby wpędzić w stan omdlenia. Dla kogoś, kto wiedzieć więcej o życiu Marii, to po prostu czytelniczy spacerek. Wielu z nas pokręci głową i powie: "mało!". Pewnie, że tak - zgadzam się. Ale nic to, na razie musi nam starczyć praca pani Barbary Goldsmith, o której czytamy m. in. w "okładkowej mini-biografii" (biogramie?): "...historyk, autorka bestsellerów, laureatka prestiżowych nagród, czterokrotnie otrzymała tytuł doktora honoris causa. [...] Za książkę o Marii Curie, przetłumaczoną na 15 języków, otrzymała w 2007 roku nagrodę amerykańskiego Instytutu Nauk Fizycznych". No to zmierzmy się z tym "biograficznym tworzeniem".

Strony