historia i ja: Wilhelm Hoffabuer

piątek, listopada 08, 2019

Berlin był ruiną.

Jej życie było ruiną.

Udało się jej trafić nad Sprewę. Choć traciła nadzieję, że stanie nad jej brzegiem.

- Jedziemy dalej? - zapytał szofer.

Ale nie odpowiedziała od razu.

Nie poznawała swego miasta. Było wypalonym, zrujnowanym, zbezczeszczonym miejscem. Nie podobnym do żadnego miejsca na ziemi, jakie znała.

Miała na sobie drelichową kurtkę, bez destynacji, męskie wojskowe spodnie i ciężkie buciory.

piątek, lutego 09, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (13)

Kochana Gretchen

Piszę do Ciebie. Ja. Twój Ojciec. Z miasta, które tak cudownie opisywałaś. Z Warszawy!! Obawiam się, że to nasz ostatni adres zamieszkania. Świat zamyka się tu tylko w trzech słowa: "Nur für Juden". Ulica Chłodna naprawdę jest chłodna. I ta kładka nad naszymi głowami. Jak w naszym zoo. Tam nad nami skrawek aryjskiego świata, my tu na dole, jak rzucone w odmęt potępieńcze dusze.

Z Mamą jest już zupełnie źle. Biedna moja Ruth. Odchodzi. To widać w Jej oczach. Kiedyś błyszczące, szlachetne, jak heban, a teraz jakieś blade, nie patrzące. Kompletnie osiwiała. Odwiedził nas wczoraj David Metz. Chodziłaś z jego córką do szkoły. Miała na imię Marta. Umarła w '27. Pamiętasz ją? Taka ruda, piegowata, wszędzie było jej pełno. Chodziła za Tobą wszędzie. Mała Marta. Chyba dobrze, że wtedy umarła. Tutaj tyle dzieci umiera. Nie wyobrażasz sobie nawet ile tu śmierci.

Strony

piątek, listopada 08, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (54)

piątek, lutego 09, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (13)