historia i ja: Watykan

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Watykan. Pokaż wszystkie posty

piątek, maja 16, 2025

Myśli wygrzebane - 154 - św. Jan Paweł II

Zaraz, za chwilę ważny dzień: 18 maja! WYBORY! Skorzystamy z prawa (żadnego tam obowiązku, jak słyszymy z prawa i lewa, z boku i tyłu) wybrania Głowy Państwa. Od nas zależeć będzie kto przez kolejne lata będzie rezydować w Pałacu Prezydenckim. Nie zdziwię się, jeśli określona opcja prawicowa przegra, to znów będzie plwać, że to... Pałac Namiestnikowski. Jak będzie? Nie wiem. Wróżem, ani prorokiem nie jestem. Może już rozstrzygnięcie padnie za dni kilka, a może dopiero na Dzień Dziecka?

18 maja to też dzień urodzin św. Jana Pawła II (1978-2005). Sto piąte. Wielu kandydatów odwołuje się do wartości kościelnych, myśli papieskich, dorobku tego pontyfikatu. Są i tacy, którzy chcieliby wyższości praw objawionych nad stanowionymi. Na razie jednak żyjemy w kraju demokracji, w którym cieszymy się korzystając z wielu wolności, m. in. słowa, druku i wyznania.

Coraz bardziej krytycznie spogląda się na przeszło ćwierćwiecze pontyfikatu z przełomu XX i XXI w. Dla wielu Polaków św. Jan Paweł II pozostaje autorytetem etycznym, religijnym czy politycznym. I niech tak zostanie. Pragnę z powodu 18 maja przypomnieć kilkanaście myśli, jakie papież kierował do swoich rodaków. Wszystkie cytowania wygrzebałem z publikacji "Papież do Polaków. Myśli na każdy dzień", jakie opracował ksiądz Mieczysław Brzezinka, a wydało Apostolicum (Ząbki 1997).

sobota, maja 10, 2025

Habemus papam!...

...to znamienne zdanie wygłosił 8 maja kardynał protodiakon Dominique Mamberti z balkonu bazyliki św. Piotra w Rzymie. Na oczach milionów otwierała się nowa karta historii kościoła katolickiego. Konklawe, jakie zwołano po śmierci papieża Franciszka (2013-2025) nie trwało zbyt długo. Zamknięci w Kaplicy Sykstyńskiej kardynałowie (w liczbie 133) nie kazali zbyt długo czekać wiernym i mniej wiernym, i zupełnie nie wiernym na wydanie ostatecznego werdyktu. Natchnienie jednomyślnością w 2/3 (?) głosów zdecydowali, że wszelkie spekulacje należało szybko zweryfikować! Nie padło na Włocha (choć tak bardzo liczono, że po blisko pół wieku wróci papież z Półwyspu Apenińskiego), na Afrykańczyka (i mamrotanie o końcu świata, gdy takiego wybiorą znów... odroczone), czy kogoś z Azji. Po raz drugi papieżem zostaje duchowny spoza Europy! Amerykanin z Chicago! Były generał zakonu Augustianów, którego członkiem był chociażby Marcin Luter (1483-1546), jak na ironię, który uderzył w Kościół za pontyfikatu Leona X (1513-1521), którego 550-ta rocznica urodzin przypadnie w tym roku. Tak, nowym biskupem Rzymu został kardynał Robert F. Prevost i przyjął imię LEONA XIV!

Robert Prevost - obecnie Leon XIV - 2013 - domena publiczna

czwartek, lutego 15, 2024

Księdza Tadeusza Isakowicza-Zeleskiego głos bezcennie stracony

"Dnia 8 października 2005 roku, kiedy po raz pierwszy przekroczyłem próg archiwum IPN w Wieliczce, długo nie zapomnę. Zapoznanie się z zachowanymi materiałami było doświadczeniem porażającym [...]. Najgorsze było odkrycie, że wśród wielu wspaniałych i gorliwych kapłanów archidiecezji krakowskiej, w tym osób, które znałem i ceniłem, znaleźli się w czasach PRL-u także tajni współpracownicy SB" - ośmielił się napisać i opublikować kilkanaście lat temu ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski (1956-2024). [1] Niestety ten ważny głos prawdy, rozsądku, uczciwości i prawości zgasł bezpowrotnie 9 stycznia. Smutne, że ten, który odważył się obnażyć grzech i nieprawości Kościoła był przez ten sam Kościół dyskryminowany. Trafił na beton, którego symbolem stał się m. in. arcybiskup krakowski ksiądz Stanisław Dziwisz (rocznik 1939). Nie zapominajmy, że to ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski był pierwszym, który zdobył się na taki heroizm. Dla wielu stał się synonimem walki o prawdę. Dla wielu stał się synonimem niegodziwca, który kalał własne gniazdo.

Ks. T. Isakowicz-Zaleski - 2013 - autor Jarosław Roland Kruk Wikipedia, licencja CC

sobota, grudnia 30, 2023

Myśli wygrzebane - 142 - prof. Stanisław Obirek

"Rozmowa, którą przeprowadził Artur Nowak ze Stanisławem Obirkiem, łączy wątki autobiograficzne z głęboką refleksją nad tym, co dzieje się przez ostatnie lata z polskim Kościołem. Czytając tę książkę, miałam wielką przyjemność i radość z obcowania w tych niespokojnych i pełnych chaosu czasach" - tę opinię pani Olgi Tokarczuk już na tym blogu wykorzystałem. Było to przeszło trzy lata temu i otwierało 369. odcinek cyklu "Przeczytania", kiedy to pisałem o książeczce "Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła". [1] Po co wracam do t e j właśnie książki? Bo nadal źle się dzieje w Kościele (w domyśle: katolickim). Coraz, to wypływa albo jakaś afera pedofilska, albo słyszymy o zaniechaniu hierarchów w walce z nią. Oburza fakt, że Watykan nakłada na swoich pasterzy restrykcje, kary, żąda ich przestrzegania, ale to jakoś nikogo tu nad Wisłą, Wartą czy Drwęcą po prostu nie obchodzi! Sprawa nadania przez biskupa polowego Wiesława Lechowicza medalu "Milito Pro Christo" biskupowi Stefanowi Regmunotwi jest tego najjaskrawszym przykładem.[2]

Nie jest moim zamiarem kogo bądź atakować. Chcę tylko przytoczyć kilkanaście opinii eks-jezuity, który miał odwagę powiedzieć prawdę. Reklamacje zatem proszę kierować do pana profesora Stanisława Obirka. Nie wyobrażam sobie dyskusji dookoła, co się dzieje w Kościele (w domyśle: katolickim) bez barania pod uwagę włosów ludzi takich, jak pan Profesor.

sobota, listopada 18, 2023

Przeczytania... (481) Ksiądz Adam Boniecki "Sprawdzian z miłości. Jak kochać w czasach nienawiści" (Wydawnictwo Znak & Tygodnik Powszechny)

Poprosiłem o tę książkę zaprzyjaźnione Wydawnictwo Znak 5 września. Nie mogłem wiedzieć, że trzy dni później świat mój stanie w miejscu: przeszedłem zawał serca i znalazłem się w jednym z bydgoskich szpitali. Uratowano mi życia, ale teraz trwa mozolna praca nad powrotem zdrowia. Po, co o tym piszę tu i teraz? Bo "Sprawdzian z miłości. Jak kochać w czasach nienawiści" dotarł do mnie niemal w miesiąc po operacji, której się tak bardzo bałem. Równie dobrze mogła ta książka (i kilka innych cennych tytułów, które dotarły na mój adres po 8 IX) nie dotrzeć już do mych rąk.

W czasach, kiedy na każdej nieomal linii sypie się autorytet Kościoła katolickiego, w ruinę obraca się autorytet, jaki budowany był przez wieki sięganie po książkę katolickiego księdza, to pewne ryzyko? Cenię księdza Adama Bonieckiego. Uważam, że to jeden z ostatnich zdrowych głosów, jaki pada z ust kapłana. Wierzę, że nikt i nic nie zburzy we mnie tego szacunku i podziwu dla pracy, jaką ksiądz Adam Boniecki (rocznik 1934) zostawia swoim życiem.

wtorek, listopada 17, 2020

Przeczytania (369) Stanisław Obirek i Artur Nowak "Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła" (Wydawnictwo Agora)

"Rozmowa, którą przeprowadził Artur Nowak ze Stanisławem Obirkiem, łączy wątki autobiograficzne z głęboką refleksją nad tym, co dzieje się przez ostatnie lata z polskim Kościołem. Czytając tę książkę, miałam wielką przyjemność i radość z obcowania w tych niespokojnych i pełnych chaosu czasach" - to noblistka, Olga Tokarczuk. O książce "Wąska ścieżka. Dlaczego odszedłem z Kościoła" (Wydawnictwa Agora), czy rozmowy Artura Nowaka z eks-jezuitą Stanisławem Obirkiem. To jedna z tych książek AD 2020, która należy bezdyskusyjnie przeczytać. W świetle zdarzeń ostatnich miesięcy (patrz filmy braci Sekielskich) i dni (patrz sprawa m. in. arcybiskupów H. Gulbinowicza i S. Dziwisza). Proszę potraktować to moje pisanie, jako mój głos w dyskusji, jako ślad wobec tych wszystkich strasznych (kiedyś pewnie napisano by: niepokojących zdarzeń) spraw, jakie w koszmarnym świetle stawiają Kościół katolicki w Polsce.

wtorek, października 16, 2018

Karola Wojtyły wybór na papieża, a reakcja KC PZPR w Warszawie, czyli...

"16 października 1978 nadeszła z Watykanu wiadomość o wyborze kardynała Karola Wojtyły na papieża. Dla milionów rodaków był to dzień radości i dumy, a dla Kościoła katolickiego w Polsce najważniejsze wydarzenie w jego tysiącletniej historii, wobec której niespełna czterdziestoletnie wówczas rządy komunistyczne stanowiły zaledwie epizod" - na okoliczność Doniosłej Rocznicy sięgnąłem po książkę, którą sprawił mi mój Syn na Boże Narodzenie 2003 r.* To tu znajdziemy m. in. opis, jak KC PZPR nerwowo zareagowało na wieści znad Tybru. Sięgam po książkę Antoniego Dudka i Ryszarda Gryzy, aby przypomnieć ten zaskakujący czas.

poniedziałek, października 15, 2018

Przeczytania... (280) Jacek Moskwa "Tajemnice konklawe 1978" (Wydawnictwo Znak)

"Annuntio vobis gaudium magnum: Habemus Papam! Eminentissimum ac reverendissimum Dominum, Dominum Carolum Sancta Romanae Cardinalem Wojtyła, qui sibi nomen imposuit Ioannic Pauli".

* * *

Cytat powyższy zamieściłem nim zerknąłem na stronę Wydawnictwa Znak. Tam go też znalazłem, ba! jest też na okładce książki. Uważałem za stosowne podeprzeć to "Przeczytanie..." tym znamienny cytatem. Wielu z nas ma w pamięci tamten październikowy wieczór, kiedy TVP nadała relację z Watykanu. Serca z wrażenia mało nie wyskoczyły z piersi, ponuro zrobiło się zatem nad gmachem KC PZPR w Warszawie.

piątek, września 28, 2018

Myśli wygrzebane... (91) Jan Paweł I

Czterdzieści lat temu, 28 września 1978 r., stało się coś nieprawdopodobnego. 33 dni po obiorze na Stolicę Piotrową zmarł nagle Jan Paweł I. 263 papież swoją śmiercią zaskoczył wielu. Wokół tego faktu narosły spekulacje o... otruciu Ojca Świętego. Nie zapomnę zaskoczenia, kiedy na lekcję wszedł nasz fizyk i oświadczył: "Papież nie żyje". Spojrzeliśmy na niego, jak na... przepała. Bo niby, co to za sensacja. Każdy wiedział, że w wakacje (dokładnie 6 VIII tego roku) zmarł Paweł VI (1963-1978). Ale fizyk pokiwał głową i dodał: "Ale chodzi o Jana Pawła I". I wtedy nas wryło.

poniedziałek, sierpnia 01, 2016

Papież Pius XII, a powstanie warszawskie

Papież Pius XII (1939-1958) stanął na czele Kościoła w bardzo dramatycznym okresie historii. 10 lutego 1939 r. zmarł Jego poprzednik, Pius XI (1922-1939). Przylepiono nowemu Suwerenowi Państwa Miasta Watykan łatę "niemieckiego papieża" lub wręcz "papieża Hitlera". Smutne. Starczy sięgnąć do książki Johna Cornwella "Papież Hitlera. Sekretna historia Piusa XII", w tłumaczeniu A. Grabowskiego, Warszawa 2006 (miała kilka wydań i kilku wydawców w Polsce, proszę wrzucić do wyszukiwarki frazę, żeby samemu przekonać się). Nadużyciem historycznym, manipulacją nastawioną na swoisty historycyzm antywatykański zakrawa publikowanie zdjęcia z okresu, kiedy arcybiskup Eugenio Maria Giuseppe Giovanni Pacelli został nuncjuszem Stolicy Apostolskiej w Monachium. Warta w hełmach wz. 16 nie ma nic wspólnego z Wehrmachtem A. Hitlera! Zdjęcie pochodzi z początku lat 20-tych XX w. Na tej zasadzie należałoby o nazizm oskarżyć niektóre polskie formacje w 1939 r., bo też używały ten charakterystyczny niemiecki hełm. Nawet blog "Tenete Traditiones", który zamieszcza ten słynny kadr pozostawia go bez komentarza. Błąd.

"Na pewno niewiele osób wie ile posadzono w Yad Vashem drzew ku czci Piusa XII. To są tysiące uratowanych ludzkich istnień. Papież może nie ocalił ich osobiście, ale nakazywał, pokazywał drogi, możliwości, którymi można się posługiwać – mówił ojciec Stanisław Tasiemski, wiceprezes Katolickiej Agencji Informacyjnej" - czytamy na stronie Polskiego Radia (2 marca 2014 r.). Odsyłam do tej "lektury". Nie wolno nam powielać stereotypowych opinii, rzucać kalumnie, uczestniczyć w kolejnym historycznym fałszerstwie.

niedziela, maja 15, 2016

Rerum novarum - wielka myśl społeczna papieża Leona XIII - część 2

No i mamy - MAJ! Matury w najlepsze. Pocą się roczniki 1996 i 1997 r. (+ ci, którym kiedyś tam nie wyszło lub chcą podnieść swoją wcześniejszą punktację?). Obiecałem wrócić do wielkiej encykliki papieża Leona XIII (1878-1903). Cieszy mnie, że tak wielu Czytelników odwiedziło wcześniejszy post, ten z lutego tego roku.

Wiadomo, że nie mogłem (i tym razem też tego nie zrobię) przepisać całego dokumentu, którego 125. rocznica ogłoszenia przypada właśnie dziś - 15 maja! Nie będę odsyłał raz jeszcze do Internetu. Każdy kto chciał, miał potrzebę zrobić to bez mego pisania i podpowiadania. Na pewno znajdziemy portale o blogi, które traktują "Rerum novarum" z nabożną czcią. Nie muszę tego robić. Chcę tylko przypomnieć, że Kościół pod koniec XIX w. nie był głuchy na to, co działo się dookoła. To, że od czasów Piusa IX (1846-1878) kolejni papieże stawali się "więźniami Watykanu" jeszcze nie wynika, że zamykali się w szczelnym słoiku! Gdyby Leon XIII nie dostrzegał zmian wykazałby się nie tylko krótkowzrocznością, ale wręcz głupotą polityczną.

poniedziałek, marca 07, 2016

Rerum novarum - wielka myśl społeczna papieża Leona XIII - część 1

"Gorączkowa żądza nowości, która od dawna powoduje wstrząśnienia w państwach, z biegiem czasu musiała przedostać się z dziedziny polityki i na sąsiednie pole ekonomii społecznej" - postawcie to zdanie w formie pytania i zgadnijcie bliźniego swego o autorstwo tych słów. Jaka będzie odpowiedź? Marks (Marx)? Engels? Lenin? Nie obruszajmy się ignorancji. Skąd biedak ma wiedzieć? Smutne, bo rzecz dotyczy Kościoła, z którym utożsamia się przeszło 90 % naszych Rodaków! Takie jest nasze kształcenie wiedzy z historii tegoż Kościoła! Nie doszukujcie się we mnie wysłannika Szatana lub, co nie daj Boże, sprośnego lewaka. Ja po prostu boleję, jak miałka jest niby-wiedza. A właściwie jej brak. Za kilka miesięcy przypadnie 125. rocznica wydania tegoż dokumentu. Encyklika RERUM NOVARUM! Papieża Leona XIII (1878-1903). Proszę przy okazji poprosić bliźniego, aby wymienił nam pięciu Ojców Świętych XX w. (wykluczając trzech ostatnich). Efekt? Chyba wynik już znam. Smutne! Tragiczne! Pozostawiam do przemyśleń tym, którzy nauczają...

Strony