historia i ja: K. Obolewicz

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą K. Obolewicz. Pokaż wszystkie posty

poniedziałek, grudnia 04, 2023

Sulejówek - "Milusin" - tam gdzie mieszkał Marszałek... (2)

Tak, tekst/post pod takim tytułem ukazał się przeszło sześć lat temu. To był skutek mojego odwiedzania "Milusina". Niestety, ostatnia moja wizyta w Sulejówku to był marzec 2010 r. Nic z tego, jakim jest to miejsce dziś, nie jest mi znane, poza dworkiem i detalami historycznymi, które stanowiły ówczesną ekspozycję, a dziś są zaaranżowane w zupełnie inny sposób. Po prostu przez te minione lata Sulejówek zmienił się nie do poznania! Ufam, że przyjdzie czas, a sam zweryfikuję swoje odczucia.

sobota, grudnia 02, 2023

Spotkanie z Pegazem - 206 - Jacek Kaczmarski "Napoleon"

2 grudnia, to świetna okazja, aby raz jeszcze w tym roku zostawić kilka akapitów o Cesarzu. Dwa wydarzenia (rok po roku) spięły się w życie tego wyjątkowego człowieka: 1804 i 1805. Jedna sceneria byłaby sakralna i podniosła, druga malowana hukiem dział i rżeniem koni. Tak, chodzi o cesarską koronacją Korsykanina i zwycięstwo pod Austerlitz. Jeszcze wtedy nie było nic wiadomo, jak potoczy się tzw. sprawa polska. Czas Legionów dawno minął, a o tworzeniu Księstwa Warszawskiego nikt w zaciszach gabinetów dyplomatycznych nie zamiarował.

Charles de Steuben "Powrót Napoloena z Elby" - domena publiczna

wtorek, maja 30, 2023

...a w Alejach Ujazdowskich!

"Zawędrowałem dziś na Al. Ujazdowskie. Na płocie Łazienek zobaczyłem taką wystawę. Obfotografowałem i oczywiście przesyłam do ewentualnego spożytkowania" - takiej treści wiadomość czekała na mnie na moim Messengerze. [1] Od kogo? Od niezawodnego Karola Obolewicza (rocznik 1990). Chyba mogę tak napisać: mego stałego korespondenta z Warszawy. Do tego potok zdjęć! Oczywiście zaskoczenie. Nie pierwsze. I zapewne nie ostatnie. "Jeśli mój materiał na coś przyda to bardzo proszę wykorzystać. Nie roszczę sobie stałego miejsca na Pańskim blogu. Ale jest mi bardzo miło, że moje spacery i zdjęcia z nich na coś się przydają" - to odpowiedź Karola na moją sugestię, aby otworzyć cykl na przykład pt. "Podróże z Lolkiem"? Tych zdjęć jest blisko siedemdziesiąt.

Warszawa - wystawa w Al. Ujazdowskich - fotografie K. Obolewicz

wtorek, maja 16, 2023

...der jüdische krieg in Warschau (19 IV - 16 V 1943) - część 2

"Mam mieszane uczucia co do akcji przypinania dzisiaj papierowych żonkili: fajnie, że przypomina o powstaniu wszystkim Polakom (albo w ogóle ich o nim informuje), ale też w łatwy sposób pozwala poprzez przypięcie żółtego symbolu zwolnić się z myślenia i z poczucia dziejowej odpowiedzialności. Przypinamy żonkila, jest gites, bo inkorporujemy żydowskich powstańców do naszej polskiej powstańczej tradycji. To tacy fajni Żydzi walczyli, tacy jak nasi «chłopcy i dziewczęta» z Powstania Warszawskiego, tacy laiccy, mówiący po polsku i nie żydłaczący – żadne tam kresowe «aj, waj!». Wobec nich łatwo jest nie być antysemickim. Ale proporcje są takie, że to większość tych «aj, waj»” zginęła w Zagładzie, tych religijnych Żydów. Ich już ciężej wpisać w «naszą historię» Polski. Powstanie w Getcie już nie miało nikogo wyzwalać. Żeby nie poddawać się tak łatwo gloryfikacji i martyrologii powstaniowej – jakże typowej dla polskiej mentalności – polecam poczytać sobie dzisiaj «Zdążyć przed Panem Bogiem» Hanny Krall i w ten sposób prywatnie uczcić rocznicę wybuchu powstania" - trafiłem na ten cytat na portalu Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce. Postanowiłem niczego nie skracać. Autorką, jak rozumiem, jest pani Anna Maria Żukowska [1].

Pomnik Bohaterów Getta - Warszawa 19 IV 2023 - foto K. Obolewicz.

sobota, czerwca 25, 2022

Posters for Ukraine

Nie po raz pierwszy i zapewne nie po raz ostatni sięgam po zasób prac fotograficznych osobistego i wyjątkowego Autora. Jest nim mój były licealista Karol Obolewicz (rocznik 1990). Mógłbym tutaj skreślić i nakreślić sylwetkę, ale ograniczę się tylko do kilku faktów. Jest absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego. A jakże: kierunek historia. Stały kontakt na Facebooku sprawia, że plik fotograficzny za sprawą Karola pęcznieje niemal za każdym razem. Stąd chyba czas otworzyć nowy cykl, który byłby skutkiem peregrynacji Autora po naszej Stolicy. I tu muszę jednak to dodać: Karol od dzieciństwa porusza się na wózku. I jakkolwiek twierdzi, że podobne wycieczki, to dla niego igraszka, to ja jestem pełen podziwu. Bo dla Niego nie wystarczy wsiąść do metra, autobusu czy samochodu. Każdy rozumny wie o czym teraz myślę. Karolu! - stokrotne dzięki.

Strony