historia i ja: Bärbel/Birgit

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Bärbel/Birgit. Pokaż wszystkie posty

czwartek, stycznia 31, 2019

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (38)

- Emma! Emma!- Erika Böhlen wbiegła na podwórko. Emma akurat wieszała pranie. Zamarła na widok przyjaciółki, a do tego wścibskiej wszechwiedzącej wyroczni na całe Glogau.

- Co się stało? Stalina zobaczyłaś?

- Gorzej! Gorzej! - Erika Böhlen cała trzęsła się.

- Zaparzyć ci ziół? Melisę chyba jeszcze mam z zeszłego roku - Emma Alsfeld nie traciła rezonu, a egzaltacja wszędobylskiej przyjaciółki była znana od lat.

- Twego starego chyba zaaresztowało gestapo!

- Mój Udo aresztowany? Warum? - tu Emma poczuła, że jednak jej pewność siebie lekko topnieje. Jakoś trudno było sobie wyobrazić, żeby jej mąż, stary działacz partii mógł być zatrzymany przez miejscowe gestapo. Bo niby za co? - To niemożliwe!

piątek, listopada 16, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (37)

To były dwie głowy. Nie rozumiała, co do siebie mówiły. Przekrzykiwały się, by nagle zamilknąć i wybuchnąć spazmatycznym lub histerycznym śmiechem. A potem dwoje dziwnych oczu wbiło swój wzrok w nią. Było w tym coś wulgarnego, coś tak obleśnego, że cofnęła się. I wtedy drgnęła. Poczuła za sobą ścianę, mur, cegły. Stawało się jasne, że nie ma możliwości ucieczki. Była na siebie zła! Za co? Za to, że akurat skręciła w ten przeklęty korytarz. Tamta kobieta miała rację, że to labirynt. Przeklęta plątanina korytarzy, jakichś pordzewiałych lub drewnianych drzwi? Zza nich dobywały się piski, krzyki, rechoty i płacz. Choć najbardziej poruszyła nią... kołysanka. Ktoś w tym upiornym przedsionku zagubienia śpiewał kołysankę?

niedziela, października 28, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (36)

Johann Wetter zsiadł z roweru. Ostatni odcinek drogi zawsze pokonywał pchając swe "Tornedo-Orginal". Łańcuch znów niebezpiecznie poluzował się. Od kilku dni, a może tygodni miał odwiedzić zakład Marsberga, ale wciąż brakowało mu czasu. I tak było od '37, kiedy przeszedł na zasłużoną emeryturę. Emerytowany policjant w Glogau był doskonale znany i szanowany. Początkowo miał pewne obiekcje, co do nowych porządków w państwie, ale szybko przekonał się. I to nie bez udziału przyjaciela, który dla SA dał sobie wybić wszystkie zęby, kiedy trzeba było na ulicy ścierać się o swe poglądy z tą komunistyczną czy inną hołotą. Lubił słuchać, co Udo Alsfeld opowiadał, a jeśli do tego czekał na niego kufel dobrego, rodzimego piwa, to czegóż jeszcze trzeba było więcej? Chyba tylko wdzięku jednej z lokatorek, które wynajęły mieszkanie po Rotenschwanzu, którego razem z rodziną wywieziono do Generalnego Gubernatorstwa. Wskoczył jeszcze, choć na krótka chwilę na siodełko. Dojechał do posesji pod numerem "13a". Urokliwe pelargonie wylewały się z donic i skrzynek, jakie zdobiły okna na parterze i kolejnych dwóch piętrach.

poniedziałek, października 22, 2018

Spotkajmy się na Unter den Linden 7 / Treffen wir uns in Unter den Linden 7 (35)

- Będzie padać?
- Na to wygląda.
- Cholerny świat. I czas.
- Czas?
- Tak, że ja bawiłam się w szyfry, a tobie wyrzygano pochodzenie - zadusiła kolejnego papierosa. Nigdy nie dopalonego do sensownego końca.
- Bärbel...
- Miałaś tak do mnie nie mówić - sięgnęła po kolejnego papierosa, ale paczka okazała się pusta. Zmięła ją i rzuciła za siebie. - Masz mówić Birgit. Birgit Laage. Cornelii wbiłam, aby reagowała tylko na imię Edda.

- Jak u grubego marszałka? - zauważyła Kira.
Bärbel/Birgit parsknęła śmiechem. W takich chwilach chyba uwalniała napięcie, które w niej wzbierało.
- Uważasz, że to było sensowne, aby wracać do Grety?

Strony