Krzyk Ukrainy! - strofa 1 - Jaryna Czornohuz

czwartek, lipca 07, 2022

Krzyk Ukrainy! - strofa 1 - Jaryna Czornohuz

Wojna w Ukrainie trwa! Od 24 lutego 2022 r. leje się krew, mordowani są cywile, giną żołnierze, obraca się w ruinę miasta i wsie. Ukraina płonie! Ale widać w czas wojny muzy nie milkną! To moje pisanie jest śladem, że nie milknie zainteresowanie losem pobratymców. Wiem, że historia nasz wspólna jest bardzo trudna i nie do końca rozliczona. W tej jednak chwili nie ma to znaczenia. W każdym bądź razie dla mnie. Istnieje niebezpieczeństwo, że czas wakacji, to taka pora, kiedy łatwo zapomnieć. Nie wolno. Należy sobie powtarzać: WOJNA W UKRAINIE TRWA!

Bohaterki tego pisania znalazłem na Facebooku, na stronie: babiniec literacki. Od czasu do czasu zaglądam do niego. I z niego czerpię natchnienie tego nowego cyklu, który zatytułowałem "Krzyk Ukrainy!". Nie ukrywam, że zrobiło na mnie wrażenie zdjęcie, które tu upubliczniam. Skoro Facebook pozwala na kopiowanie i udostępnianie, to chyba nie naruszam czyichś praw i zamieszczam je tu także. Gdyby było inaczej usunę fotografię.

Pierwszą poetką jest Jaryna CZORNOHUZ. Biogram zaczerpnąłem także z FB: "...ukraińska poetka i tłumaczka z języka angielskiego. Absolwentka Wydziału Humanistycznego Akademii Kijowsko-Mohylańskiej. Aktywna uczestniczka Rewolucji Godności. W latach 2010-2019 zajmowała się działalnością społeczną, m.in. obroną i popularyzacją języka ukraińskiego. W 2019 roku została wolontariuszką medycznego ochotniczego batalionu «Hospitaljery», a od 2020 roku jest sanitariuszką wojskową 140. samodzielnego batalionu rozpoznawczego morskiej piechoty Sił Zbrojnych Ukrainy. Inicjatorka trzymiesięcznego protestu Wiosna_na_granicie (2020). Autorka książki poetyckiej «Jak wyhynajet’sia wojenne koło» (2020)". Kolejne odcinku/strofy w przygotowaniu

 

"Tamten świat"

tu nie będzie mojego zdjęcia

nie będzie moich oczu

w przeddzień nowego ataku wroga

mój marszowy głos znowu

zmienia się w zawodzenie

po poległych

(choć dzisiaj lepiej –

nie liczyć ich)

i nie wiem czy wszyscy z nich są godni

i nie wiem czy witalibyśmy się za życia

kula odłamek mina

zdecydowały za nich

że tak – godni wszyscy

między fotografiami

próbuję wyobrazić sobie

twarze waszych dzieci

ktoś pewnie powinien

nie odpuścić

myślałam że ból ściera się

jak podeszwy butów

ale ból żyje na niebie

i widzi cię przez szkła zawsze

idę na tamten świat

bardzo długo idę na tamten świat

w ogóle nie przyjdę

im dalej tym trudniej znosić jego nieobecność

tylko dalej pachnie tytoniem i życiem

wytarta bielizna termiczna ZSU

wcale nie przyjdę

miłość wczepiła się we mnie obiema rękami

i mówi że ktoś na pewno powinien

nie odpuścić

 

[tłumaczenie Aneta Kamińska] 

Wiersz powstał 17 lutego 2022, zatem tydzień przed napaścią Putina na wolną i niepodległą Ukrainę. Postaram sie przenieść tu część z tych strof. Na naszych oczach dzieje się potworny scenariusz, o jakim normalny świat zapomniał. Ale też świat teraz płaci za to, że przez lata patrzono przez palce na zbrodniczy system, jakie budował W. Putin! 

Należ sobie powtarzać: WOJNA W UKRAINIE TRWA!