Pandemiczne opowieści - odsłona IV - Außenflügel

środa, czerwca 10, 2020

Pandemiczne opowieści - odsłona IV - Außenflügel

- Kto cię tak skrzywdził?

- Nie... nie rozumiem, panie.

- Nazywasz się Außenflügel?

- Od dawna. Tatuś był Außenflügel. Dziadziuś był  Außenflügel. Tatko dziadziusia również był Außenflügel. I tegoż rodzic był Außenflügel. I...

- Rozumiem. Całe drzewo Außenflügelów!

- Doskonale pan to ujął: drzewo  Außenflügelów!

- A to skąd Bóg prowadzi?

- Z Kilchberger, serdeczny panie.

- A to gdzież znowu?

- W Szwajcarii.

- To jesteś Szwajcarem?

- Chciałbym bardzo, aliści nie.

- No mówisz, że to Kilchberger jest w Szwajcarii.

- Mamusię bóle wzięły i nim dotarli do domu, to... Powiła mnie w  Kilchberger. Do Altötting było jeszcze, ho ho ho.

- Nie lepiej było jej siedzieć w domu i poczekać na szczęśliwe rozwiązanie?

- Może i tak, ale to był czas wojenny.

- A imię jakieś masz?

- Posiadam. Zacne. Chrześcijańskie, panie. Bartholomäus.

- Bartholomäus?

- Tak panie.

- A więc jesteś...

- Bartholomäus Außenflügel, panie.

- I co tam wozisz w tym kuferku?

- Eliksir mądrości, panie.

- Co znowu?!

- Mądrości.

- Rozumiem. Głuchy nie jestem. Dziwne to jednak?

- Warum, panie?

- No bo... no bo... To dziwne. Rzekłbym nienormalne!

- Skoro sprzedają eliksir piękności lub...

- Oto właśnie chodzi. Handlarze zachodzą tu przecudaczni, co i u ojca świętego byli, eliksiry życia sprzedają, na zapiekły stolec i porost włosów. Ale na mądrość? Tego jeszcze nie było. Nie gałganisz ty aby?!

- Jakbym śmiał tak dostojnego pana gałganić!

- Bo wiesz, ja tu o, na dole mam taką piwniczkę. Sczezło tam kilku takich, co mnogością swoich leków nie tylko, że nie pomogli, ale sakwę moją opróżnili. Hubert już wie, jak z nich to podłe życie wydrzeć.

- Hubert?

- Najcenniejszy kowal wśród rzeźników i najlepszy rzeźnik wśród kowali.

- Cenny być musi.

- Nawet cesarz takiego nie ma. Dwa w jednym.

- Oszczędniej. Bardzo dobry. Fachowiec! Kołem łamie, jak ja palcami zapałkę.

- Musi boleć.

- Nie wiem. Gruchnie tu i tu, jęknie chudziaczek i po sprawie. Reszta już to Ruprechta robota.

- A ten Ruprecht to kto?

- Grabarz!

- Kolegialne działanie.

- Skąd znasz łajzo przebrzydła takie słowa?

- Słowa?

- Kole...

- ...gialne? Do szkół mnie rodzice posłali. Księdzem miałem być.

- To czemu nie zostałeś?

- Pomarli tatuś i mamusia. I nie miał kto mnie opłacać.

- To chwyciłeś się tego podejrzanego procederu?

- Dlaczego podejrzanego?! Mam glejty. Od dwóch elektorów, trzech biskupów i króla Czech.

- I papieża? Tego rzymskiego klechy też?

- Wybacz czcigodny panie, ale brak mi zuchwałości, aby stanąć przed takim obliczem, a zresztą kto by mnie tam na te wywoskowane parkiety i marmury wpuścił. Niegodnym. Niegodnym.

- Sypnąłby zawartością mieszka i godność też by się znalazła. Przebrzydli papiści!

- Nie mnie wyrokować.

- Kaznodzieisz mi tu.

- Broń Panie. Usta mam niegodne. Plugawe grzechem i...

- Tu ciebie mam! Zatem oddam do Huberta. On naprostuje ci duszę i oczyści z plugastw niegodność ust twoich.

- Nigdym złego słowa przeciwko bliźniemu nie skierował, o łaskawości.

- Eliksir mądrości? Phi! Też żeś wymyślił. Głupsze od twego nazwiska! Jak to było?

- Außenflügel, miłościwy panie.

- Außenflügel! Wybornie! To ile za tę mądrość?

- To zależy panie.

- Od czego?

- Jakiej chcesz panie mądrości i na jak długo.

- To, co to znaczy?

- Mam mądrość na dwie noce, ta najtańsza. Zaskakuje cię panie adwersarz, chcesz mu się odciąć, wysypać na niego choćby grad łacińskich sentencji i wierz mi Cycero byłby zakłopotany twą nagłą elokwencją.

- Ile to kosztuje?

- ...

- Ile?

- ...

- Oszalałeś?

- ...

- Tyle dałem za parę koni!

- Mądrość jest bezcenna. Musi kosztować, o panie.

- A taka na rok?

- ...

- Zdurniałeś? Piołunówki żeś się nażłopał u jakiego parszywego Żydowiny?!

- Nic na to nie poradzę.

- No, a taka dożywotnia dawka. To pewnie ta wielka butla z korkiem?

- Już zaklepana.

- Że co?

- Specjalne zamówienie.

- Dla kogo?

-Tajemnica handlowa.

- Ja ci zaraz dam tajemnicę handlową, to ci Hubert zaraz ten plugawy jęzor obcęgami wydrze! Mów!...

- Ale!

- Mów!...

- ...

- No... no... no... Wiele daje?

- ....

- Za to można pułk wystawić! Z 200 chłopa?

- 250!

- Nie stać mnie. A pół butelki? 125 chłopa?

- Nie wolno dzielić miarki.

- A to czemu.

- Zaburzy się proporcja i efekt może być uboczny.

- Jaki?

- Biegunka, padaczka, paraliż, skręt kiszek, wypadanie zębów, zapadanie się oczu, zidiocenie, a nawet zgon.

- Fuj!

Nie wiadomo, w jakim kierunku zmierzałby ten dialog, gdyby nagle drzwi do salonu nie otworzyły się z hukiem. Stał w nich mąż słusznej postury, a szaty zdradzały, że to ktoś znaczny.

- Ki diabeł?

- To on!

- Co za on?!

- No on!

- Kto pyta?

- Graf Fulko von Moritzburg und Immenhausen IV!

- Graf... A co to za wizyta? Ja pana nie znam, czego pan ode mnie chcesz i drzesz się?! Długów karcianych nie posiadam!

- Ale pan posiadasz coś, co mnie niezbędne.

- Ja? Pan raczysz dworować ze mnie. Pierwszy raz grafa widzę na oczy. 

- Ale ja o tym nędzniku mówię! O nim!

- Außenflügel znasz tego... grafa...?

- Co ma nie znać?! Łotr!

- Graf był mi cennym klientem.

- Aaaaa...

- Nie żadne tam "aaaaa"! Żądam głowy tego drania!

- Mojej?

- Jego?

- Za co?

- Za co?

- Sprzedał mi miksturę na wiedzę!

- Wiedziałem, że za tym kryć się musi grubsze szalbierstwo! Drogo?

- ...

- Fakt, drogo.

- Ale, że graf chce reklamować specyfik?  

- Reklamować? Ja cię każę obwiesić na najbliższym drzewie! Będziesz tam dyndał, aż ostatni kruk nasyci się twoimi wnętrznościami!

- Co ja zrobiłem?! Jestem niewinny.

- O! jest niewinny.

- Niewinny? Tyle pieniędzy i sama nieszczęścia.  

- Jakie?

- Jakie?

- Konstancja, moja małżonka, opiła się tego płynu i...

- Na Boga!

- A widzisz gagatku!  Opiła się i zupełnie jej rozum pomieszało! Mówi do mnie po aramejsku, starogrecku, gocku i starocerkiewnosłowiańsku! 

- To źle?

- Źle?! Wolne żarty! To tragiczne! Dogadać się z babą nie można. Trajkocze w tych wszystkich językach, jak opętana.

- A czemu jaśnie graf opił grafinię eliksirem? Mówiłem, że to dla jaśnie pana.  Kobieta oleum w głowie nie ma. Z żebra Adama jest. Doszło do przegrzania mózgu.

- Zaraz ja cię przygrzeję na ruszcie łachmyto!

I rzucił się z pięściami na Außenflügel. Chcąc maluczkim oszczędzić brutalnego finału tej historii dodam tylko, że dopiero przy trzecim puszczaniu krwi wróciło doń życie. Morał z tej opowieści: chroń mikstury przed łakomstwem domowników, niewiast w szczególności. Na szczęście Bartholomäus  Außenflügel I zachował cenne napary. I ukradkiem z nich skorzystałem. Efektów ubocznych, tych widowiskowych, nie osiągnąłem. Za to mądrość moja stała się znana po całej Rzeszy. Czego dowód daję, że przytoczyłem rozmowę z każdym słownym detalem. 

F I N