historia i ja: groby

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą groby. Pokaż wszystkie posty

wtorek, listopada 01, 2022

Nekropolie - wizyta 41 - Wierzchlas

Niewiele dowiemy się z często wykorzystywanego źródła wsparcia, jakim jest najpopularniejsza internetowa wolna encyklopedia, o osadzie WIERZCHLAS. Nie ukrywam, że miejscowość mi jest zupełnie nieznana. Po raz kolejny chęć pisania pobudza kolega Jacek Jurkiewicz. Serdecznie dziękuję za inspirację w poznaniu kolejnego zapomnianego przez historię cmentarza. Chcę wierzyć, że tymi zdjęciami i opisem przywracamy pamięć po ludziach, którzy tworzyli czas przeszły dokonany. Nie wiemy jaki będzie los naszych mogił za -lecia. Może ktoś inny zasiądzie do jakiegoś nośnika i pośle w świat wiadomość o naszych grobach, na których może czasami przysiądzie sroka, wrona czy inna sikorka?

środa, listopada 04, 2020

Nekropolie - wizyta 39 - Chełmża raz jeszcze...

Tak, byliśmy na chełmżyńskich cmentarzach (bo są dwie nekropolie w mieście). Raz jeden. W odcinku 4 tego cyklu. Tak, w 2013 r. Wracam. Nie, żebym prywatnie był tam po raz pierwszy od lat. Odwiedzam je co najmniej dwa razy w każdym roku. Tu leżą przodkowie mojej Żony, moich Dzieci i Wnuków. To ich korzenie. Najstarsza mogiła pochodzi z 1934 r., kiedy zmarła Marta z Tomczyków Rydlewska, prababka Żony. Najmłodsza z 1994 r., kiedy zmarł Stanisław Stucki, dziadek Żony. Niestety nie istnieją groby rodzin Dejewskich czy babci Śliwińskiej. Ale nie chciałem pisać o rodzinie po kądzieli moich Dzieci.

wtorek, listopada 03, 2020

Nekropolie - wizyta 38 - Cmentarz Nieistniejących Cmentarzy w Gdańsku

"A iż w Rzeczypospolitej naszej jest dissidium niemałe in causa religionis christianae [różność niemała z strony wiary chrześcijańskiej], zabiegając temu, aby się z tej przyczyny miedzy ludźmi sedycja [rozruchy] jaka szkodliwa nie wszczęła, którą po inszych królestwach jaśnie widzimy, obiecujemy to spólnie, pro nobis et successoribus nostris in perpetuum, sub vinculo iuramenti, fide, honore et conscientiis nostris [za nas i następców naszych na wieczne czasy pod obowiązkiem przysięgi, wiarą, honorem i sumieniem naszym], iż którzy jesteśmy dissidentes de religione [różniącymi się w wierze], pokój miedzy sobą zachować, a dla różnej wiary i odmiany w kościelech krwie nie przelewać, ani się penować confiscatione bonorum, poczciwością, carceribus et exilio [więzieniem i wywołaniem/wygnaniem], i zwierzchności żadnej ani urzędowi do takowego progresu [do takowego postępku] żadnym sposobem nie pomagać" - dedykuję ten cytat każdemu rzekomo 100% Polakowi, który wszem i wobec głosi, że każdy nasz rodak, to katolik, a wiary rzymskiej bronił będzie niczym niepodległości! Otóż 100% Polaku nie znasz historii swego kraju. Pewnie nawet nie wiesz skąd biorę ten cytat i co to za dokument. Tak, cytowany już na mym blogu. I wracam po niego zawsze, kiedy widzę hordy nienawistnych twarzy, które skandują podobne brednie. Bardzo groźne brednie, bo tchną ideologią rodem z III Rzeszy. Rzeczpospolita Obojga Narodów była państwem wielu narodów, wielu kultur i wielu wyznań. Co to wszystko ma wspólnego z cyklem Nekropolie?

poniedziałek, listopada 02, 2020

Nekropolie - wizyta 37 - Cmentarz Centralny Srebrzysko Gdańsk

Znów Gdańsk. Jak rok temu. Tym razem Cmentarz Centralny Srebrzysko. Wstaję rano. Zamawiam taksówkę i jadę. Jeden cel: odnaleźć grób wujka Roberta Głębockiego (1940-2005). Wiedziałem tylko jedno, że spoczywa w tzw. kwaterze profesorskiej. Tu bardzo przydatny okazał się zapis w Wikipedii. Wiedziałem też, że chodzi o rejon IX. Nic więcej.

niedziela, listopada 01, 2020

Nekropolie - wizyta 36 - Cmentarz Żydowski w Koronowie

"CMENTARZ LUDNOŚCI ŻYDOWSKIEJ OBIEKT CHRONIONY PRAWNIE" - taka tablica wita nas przy cmentarnej bramie. Kłódka broni dostępu do środka. Można zniechęcić. Na szczęście pomocni w takiej okoliczności zawsze są okoliczni mieszkańcy. Wskazują, że tamta ścieżka, tam jest wyłom, da się przejść. No to korzystam z tego archaicznego GPS-u. Bo jak powiadają "kto pyta, nie błądzi". I ja nie błądzę. Jednego tylko nie przewidziałem. Noc z 20 na 21 VII była deszczowa., a mi przeszło brnąć w trawie wysokiej. Kiedy będę opuszczał to wyjątkowe miejsce moje sandały będą wyglądać, jakbym brodził w jeziorze.

sobota, października 31, 2020

Nekropolie - wizyta 35 - Września

Moja Wielkopolskość tkwi we mnie od dawna. Bo od dawna (pacholęciem będąc) raz po raz przebijało do mej świadomości zdanie Ojca, rzucane mimochodem przy jakieś ożywionej dyskusji: my z Poznańskiego. W takiej formie i treści: MY Z POZNAŃSKIEGO. Historia mojej rodziny dopiero od 1907 r. pisana jest nad Brdą, w Bydgoszczy. Wcześniej była Wielka Polska. Od co najmniej XV w., odkąd Kresław z Kurozwęk osiadł w Grzybowie i skąd wywiódł się ród Porajem się piszący zwany Grzybowskimi. A gdzie owoż Grzybowo? A nieopodal Wrześni. Tak, tej słynnej, znamienitej Wrześni, w której w 1901 r. dzieciaki powiedziały "nie!" germanizacji. Nie dość na tym. W 1895 r., kiedy pradziad mój Stanisław Grzybowski z Targowej Górki (1870-1934) brał ślub z chłopską półsierotą Katarzyną Zielonkówną z pobliskiego Gierłatowa (1876-1951), to mieszkał właśnie we Wrześni. Historia zatem zatoczyła koło!

piątek, listopada 02, 2018

Nekropolie - wizyta 25 - cmentarz przy parafii św. Józefa

Kiedy mówię komuś, że to... jedna z najstarszych bydgoskich nekropolii, to każdy robi wielki oczy. Powstawała na początku XIX w. Te rubieże nie przynależały wtedy do Bydgoszczy. Wiem. Małe Bartodzieje! Tak, to dawny wiejski cmentarzyk. Jak to w historii bywa miast pogranicznych zmieniał... przynależność wyznaniową. Kościół przy którym teraz znajduje się dawny zbór ewangelicki po II wojnie światowej katolicka parafia pw. św. Józefa. Parafia, do której przynależało kiedyś i przeze mnie zamieszkiwane osiedle, ba! sięgała aż do Glinek?

niedziela, listopada 05, 2017

Nekropolie - wizyta 22 - Łomnica koło Piły

Nigdy nie byłem w Łomnicy.

Wszystkie wykorzystane tu zdjęcia zawdzięczam koleżance Renacie Wądołowskiej. Serdecznie w tym miejscu dziękuję za możliwość wykorzystania tych bezcennych dla mnie kadrów. To nie pierwszy i ostatni odcinek tego cyklu, który może być kontynuowany dzięki pomocy moich drogocennych znajomych.

Nie ja chodziłem pośród tych mogił. Powiecie: "podobne kadry już znamy z innych miejsc". To prawda. Bo każdy taki opuszczony cmentarz wygląda tak samo. Ostatnia wojna zniszczyła świat ludzkich relacji, jakie budowały stulecia. Wyroki historii dosięgnęły tych, którzy niczemu nie byli winni. Konferencje Wielkie Trójki, a wcześniej paniczny strach przed nadciągająca armia sowiecką, sprawiły, że okoliczni Niemcy pozostawiali swoją ojcowiznę i uciekali za oddającym się frontem.

sobota, listopada 04, 2017

Nekropolie - wizyta 21 - Małe Łąkie

"Będąc pod wrażeniem Twojej fantastycznej prelekcji na Cmentarzu Nowofarnym oraz Twojej fascynacji tematem nekropolii pozwalam sobie przesłać Tobie rezultat mojego dzisiejszego odkrycia we wsi Małe Łąkie. Ostatnio dowiedziałem się, że przy drodze, którą jeździłem przez całe swoje dotychczasowe życie w moje rodzinne strony (a obecnie miejsce mojego zamieszkania) - na niewielkiej skarpie znajdują się pozostałości po małym cmentarzyku. W załączniku efekty mojej porannej wizyty w tym miejscu" - rzadko ujawniam prywatną korespondencję mailową. Nie ukrywam, taka ocena, to dla mnie miód na moje serce. Wyraził je mój kolega Jacek Jurkiewicz. Uważnie Czytelnicy tego blogu spotkali się z Nim już tutaj.

poniedziałek, sierpnia 07, 2017

Smakowanie Bydgoszczy... (60) Park Sztywnych

Hm...

Dziwne nazwanie? Nie moje.

Kto je wymyślił? Nie ja. Trudno mi nawet odtworzyć, kiedy po raz pierwszy je usłyszałem. Niestety, Bydgoszcz (jak wiele miast) dawnego zaboru pruskiego (1772-1920) padła po II wojnie światowej ofiarą barbarzyńskich decyzji administracyjnych: postanowiono zniszczyć niemiecki cmentarz ewangelicki przy ul. Jagiellońskiej/Markwarta. "Ale już wcześniej starano się o jego likwidację" - usłyszymy osamotniony głos obrońcy PRL-u. Fakt.

czwartek, listopada 03, 2016

Nekropolie - wizyta 15 - Breda - Polski Honorowy Cmentarz Wojskowy

Jeanne Mu nie przywiązuje wagi czy oznaczam Jej zdjęcia? Dostałem je na dniach. Wspaniały ślad, że miałem przyjemność uczyć wyjątkową Młodzież. Chyba jednak coś po moim historycznym gadulstwie pozostało, skoro spotykają mnie takie dowody pamięci. Jeanne Mu (stawiam tu pseudonim, pod którym kryje się Ż. M.) przysłała kilka zdjęć. Że nie jest ich Autorką? Trudno. Ale Ona jest sprawczynią, że teraz piszę.

wtorek, listopada 01, 2016

Nekropolie - wizyta 14 - Osielsko - wokół kościół pw. Narodzenia NMP

...i znów zapraszam do Osielska.

Tym razem zatrzymujemy się przy kościele pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny. On jest obiektem naszej uwagi. A tyle znalazłem na jego temat w najniepoważniej traktowanej i cytowanej wolnej encyklopedii internetowej: "...w miejscu wcześniejszego drewnianego zbudowano obecny ceglany kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Na początku XX wieku dobudowano 34-metrową wieżę, kruchtę, nową zakrystię i dwie duże kaplice boczne przy głównej nawie; z poprzedniego budynku pozostało prezbiterium i część murów głównej nawy. W latach 70. w związku ze zmianami soborowymi przebudowano prezbiterium, do którego przeniesiono stół ołtarzowy z kościoła św. Mikołaja z Fordonu. Drewniany ołtarz główny pochodzi z bydgoskiego kościoła ss. Klarysek, skąd został przekazany po kasacie zakonu. Spośród wyposażenia wyróżnia się barokowy krzyż z XVII wieku oraz ołtarz boczny św. Walentego z tego samego okresu". Proszę się nie obawiać zerkniemy, przez kratę, do wnętrza kościoła. Nie on jednak jest przedmiotem mej adoracji i zainteresowania.

poniedziałek, października 31, 2016

Nekropolie - wizyta 13 - Osielsko - Hier ruth in Gott...

Niech mi rzucają w twarz, że uprawiam... germanofilstwo historyczne. Nie mogę udawać, że nie było polsko-niemieckiej, niemiecko-polskiej historii pisanej wspólnie. Bynajmniej nie chodzi tylko o okres zaborów (1772-1920). Osadnictwo niemieckie na ziemi kujawskiej, ziemi bydgoskiej, jej okolicach sięgało głębokiego średniowiecza. To tak, jakbym zapierał się... w ł a s n e j historii rodzinnej. W pobliskim Mąkowarsku (niem. Monkowarsk) gospodarzył na przełomie XVIII i XIX w. mój niemiecki przodek. Oprócz nazwiska (Müller) i tego, że był bardzo zamożnym bauerem - nic o Nim nie wiem. Jego córka Magdalena wyszła za Polaka i katolika, Pawła Kuczkowskiego. To byli moi praprapradziadkowie. Teraz jest jasne moje zainteresowanie opuszczonymi, zaniedbanymi, ograbionymi cmentarzami niemieckimi?

Dzisiejsza peregrynacja zaprowadziła nas do OSIELSKA, pod bydgoskiej miejscowości. Nie byłoby tych zdjęć bez informacji, jakie udzieliły mi moja uczennica Marta i jej mama, pani Katarzyna Marchlewska. Sto lat temu, w czasach cesarskich, miejscowość nazywała się ÖSELN.

czwartek, listopada 05, 2015

Memento mori - tryptyk śmierci - akt III

...i następuje zapomnienie.

Nie ma nikogo kto by pamiętał, zapalił znicz, położył kwiat.

Przeszło? Minęło? Nikogo nie nęci pamięć przeszłości. Świat kroczy dalej - bez zbędnych wzruszeń. Gna! Nie zatrzyma się - nigdy. Bo nie da się odpocząć.

wtorek, listopada 03, 2015

Nekropolie - wizyta 12 - Paryż - cz. II - Cimetière du Père-Lachaise

...raz jeszcze Père-Lachaise? Wychodzi na to, że tak.

Historia zaklęta w cmentarnych alejach jest bardzo pouczająca? Chociażby jego nazwa. Zaskakuje nas, że wzięła się od... księdza jezuity François d'Aix de La Chaise, spowiednika JKM Ludwika XIV. Nazywano go Père Lachaise, czyli ojciec Lachaise! I to jego ogrody stały się w czasach Konsulatu (w 1804 r.) zaczynkiem jednego z najsłynniejszych cmentarzy Europy!

niedziela, listopada 01, 2015

Nekropolie - wizyta 12 - Paryż - cz. I - Cimetière du Père-Lachaise

Nie byłem na Père-Lachaise. Wszystkie prezentowane tu zdjęcia, to plon pracy mego syna, Macieja. Odwiedził stolicę Francji kilka lat temu. Efekt widzimy w części I wizyty 12 wznawianego po roku cyklu pt. "Nekropolie".

Strony