Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Orsi. Pokaż wszystkie posty

środa, marca 26, 2025

My english adventure - odcinek 21 - Kettering pierwsze kroki...

"My english adventure" - powoli zbliża się do końca? Tak jakby. Mamy za sobą Londyn, Cambridge. Corby zostaje naszą bazą wypadową, jakkolwiek brzmi to.  Bo to stąd ruszamy na poznawanie kolejnego (kolejnych) zakątków Wielkiej Brytanii. Odwiedzimy teraz Kettering, stolicy dystryktu o tej nazwie. Nic o mieście nie wiedziałem. Tym bardziej żadnych skojarzeń nie miałem. Po prostu angielskie miasto? Ale i ono ma swoje uroki, klimaty i smaczki. Kilka z nich ułowiłem, choć akurat tu pogoda nas nie rozpieszczała. W końcu byłem w Anglii, a gdzie jak nie tam ma... padać deszcz.


"Znowu kościół? Znowu groby?" - odzywa się jakieś stękadło. Kiedy to dwa pierwsze zdjęcia jakie wykonałem w Kettering! Nic za to nie mogę, że to moje klimaty i wdzięczny temat fotograficznej pasji oraz poznania. 


Moja niezadowolenie budzi fakt, że tak jak w Polsce od czasu do czasu staję przed zamkniętymi na amen wrotami i pozostaje mi tylko kroczenie wokół świątyni, uwiecznianie detali architektonicznych. 






Cudownie jest, kiedy trafi się na... lokalnego patriotę. W tym wypadku starszego pana, którego uwadze nie uszło, że jakieś chodzące wokół kościoła 191 cm robi zdjęcia. Maciej na szczęście był pod ręką i ułatwił konwersację. W zamian była mini-lekcja o Ketteringu i miejscu przed którym byliśmy. I pytanie: czy widzieliśmy tę twarz? Twarz?



Nikt nie wie skąd się wzięła? Czy to autoportret budowniczego? Czy po prostu żart z epoki? Inne gęby to raczej element dekoracyjny. Ale to tu? Magia?



To tylko dwa z czterech kadrów, jakie wykonałem. "No, a groby?" - dopytuje Czytelnik kogo nie nudzi miejsce i detale. Już pokazuję. Że tylko cztery? Pokaże ich więcej, gdy nadejdzie czas listopadowego pisania. 


 



Zainteresowanych doinformowuję: jesteśmy przed kościołem pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Trudno opuścić dziedziniec przykościelny. Tyle tu historii. Jak w wielu angielskich miastach i  tu uczczono ofiar wielkiej wojny (1914-1918). To ten krzyż na placu i treść tablicy na postumencie.



Nie uwolnimy się od historii tak łatwo! Starczy wyjść poza zwiedzany dziedziniec, zostawić za sobą groby i trafiamy na... linę chronologiczną  dziejów miasta Kettering! Rewelacyjny pomysł! - historia zapisana na chodniku! Od pola do pola - poznajemy najważniejsze fakty z dziejów miast nad rzeką Ise.


Czy nie robi się ciekawie? To zerkniemy teraz do pubu, który mieszkańcy potocznie nazywają... bibliotekę? Chyba jednak damy sobie z tym na razie spokój? Deszcz doskwiera. To będzie ciekawy wątek drugiego spotkania z Kettering. Zapewniam.


To do zobaczenia w odcinku 22 tego cyklu. Aha, dodam, że w pisaniu mamy dzień 20 września 2024 r. Piątek. 
Read more »
on 0
Labels:
, , , , , , , ,

sobota, marca 15, 2025

My english adventure - odcinek 20 - Cambridge po raz czwarty!

"My english adventure" - po raz ostatni zerkamy do Cambridge! Docieramy do zaplanowanej dla mnie niespodzianki. Na szczęście gdy robimy zdjęcie zapisuje się również jego czas, a zatem kilka minut przed 16, pamiętnego dla mnie 19 września roku ubiegłego stało się jasne! Stanęliśmy przed: "TASTE FROM HUNGARY RESTAURANT". Mój zachwyt wyraziłem zadowoleniem, które rozśmieszyło Macieja, a potem Orsi. "No, to sobie zjem placek po węgiersku!" - i zatarłem z zachwycenia dłonie. Ale mieli ze mnie ubaw! "Warum?" - zapytałby turysta znad Sprewy. Bo nie ma takiej węgierskiej potrawy! Na Węgrzech nikt o niej nie słyszał, a tym bardziej nie jadł jej! A mimo to czekała mnie prawdziwa uczta! Po węgiersku! Prawdziwie po węgiersku!


Nigdy nie byłem na Węgrzech, ale nagle znalazłem się w świecie ducha madziarskiego na pewno. Mam nadzieję, że ten odcinek nie okaże się nudny, bo zostaniemy tylko w tym jednym miejscu. I pisanie będzie iście kulinarne. Zatem o doznaniach smakowych i estetycznych. Zdjęcia więcej dadzą  niż moje monologowanie?




Ale jak tu pisać o... jedzeniu? Oddać zapach? Nie mam talentu Roberta Makłowicza czy ekspresji Magdy Gessler. Oczy chłonęły aranżację wnętrza, a podniebienie jeszcze nie widziało co je czeka.



Orsi mogła czuć się jak w domu. Ten kawałek Węgier w Wielkiej Brytanii dawał Jej możliwość na konwersację w rodzimym języku. Miło się słuchało tej wymiany zdań, składanych zamówień. Podziwiam, że Orsi umie przyswoić sobie kilka zdań, zwrotów polskich. Zapamiętać co bądź w Jej rodzimym języku, z całym szacunkiem, przekracza moje umiejętności. 


No i pojawił się... kociołek, czyli bogracz. Okazuje się, że tak w Polsce określa się potrawę, prawdziwą, a nie to szlachetne naczynie. A w nim prawdziwy węgierski gulasz czyli gulyás [1] Teraz powinna nastąpić salwa zachwytów dla smaku, ukontentowania podniebienia. Zwykłe palce lizać - nie wystarcza! Efekt widać.



Na drugie danie był pörkölt z galuską [2] Nie dałem sobie rady. Skapitulowałem w połowie. Po prostu sama zawartość bogracza wystarczyła, aby nasycić mój słowiański żołądek. Ale żeby nie było - smakowało wybornie, a i ostrość przypraw nie zniechęcała do jedzenia, ba! wręcz zachęcała. 


Miły, kulinarny akcent wieńczący pobyt w Cambridge. Tyle do zapamiętania, opowiadania. Szkoda, że bez mojej Elki u boku. Cambridge urzekłoby Ją tak samo jak mnie. Nie chce się zamykać tego odcinka cyklu. To i owo nie zostało napisane, a zdjęcia pozostaną tylko w zakamarkach folderów. 428. Nie, nie ma pomyłki. Tyle ich zrobiłem. Mój komputer już krztusi się zawartością plików i folderów. Chcąc zarchiwizować to moje advenczerowanie musiałem usunąć wiele starych zdjęć.


Cambrige warte jest naszego tam bycia. Nawet, jeśli ma to być kilka godzin. Trzeba je odwiedzić. Bo angielskie miasta i miasteczka (a jeszcze będzie okazja się o tym przekonać) mają niepowtarzalny urok, klimat, smak. 


Zatem w kolejnym odcinku wybierzemy się do Kettering. Proszę nie zerkać do Internetu. Postaram się odsłonić kilka ciekawych miejsc. Że tylko dla mnie? - ktoś zapyta. A kto wie, może ktoś akurat pakuje się na lot do Wielkiej Brytanii i zechce zweryfikować te moje zachwyty i sprawdzić, jak jest naprawdę? 


PS: Nie wiem dlaczego przesuwa mi wklejone tu zdjęcia. To nie moja niestaranność, to wina albo szablonu, albo nie wiem kogo - moja nie.

Zachęcam do zajrzenia na strony:
[1] Gulyás (étel) – Wikipédia
Read more »
on 0
Labels:
, , , , , , , , , ,

poniedziałek, marca 10, 2025

My english adventure - odcinek 19 - Cambridge po raz trzeci!

"My english adventure" - trwa w najlepsze, ba! dopiero opuściliśmy Pembroke College. Tym razem jednak zaczniemy od czegoś dla ciała. Po raz pierwszy miałem poznać smak angielskich wypieków! Kawa i ciasto marchewkowe, jako swoisty przystanek w czasie zwiedzania Cambridge. No i się przesłodziłem? Ogrom ciasta i ilość lukru przerosły mnie. Tak, nie byłem w stanie zjeść tych słodkości. W końcu nie po to straciłem ostatnio sporo na wadze, żeby teraz wrócić do wyglądu mutanta popromiennego! 


To była kapitulacja. Jak się miało okazać nie ostatnia wobec tego, co serwuje się w cukierniach angielskich miast. Ale, co kraj to obyczaj (czytaj: smak). Do tego cukierniczego wątku wrócę, kiedy odwiedzimy kolejne angielskie miasto. Jakie? - niecierpliwi się niecierpliwy Czytelnik. Proszę o chwilę cierpliwości, jeszcze chwilę zostaniemy w Cambridge.


Moją uwagę skupiało też to,  co mijałem na urokliwych ulicach miasta. Darwin? symbolika komunistyczna, szyldy, to jest ten niezaprzeczalny koloryt, jaki dodaje charakteru miejscu, w którym się znalazłem. Bo miasta żyje! Oddycha. Że turysta nie dostrzega? Staram się jak umiem. A i tak te detale potem giną w powodzi innych zdjęć, ba! zapominam o nich. To pisanie jest doskonałą okazją, aby sobie przypomnieć. W końcu świat turystyki, to nie tylko katedry, wzniosłe pomniki, pochylone ze starości mury. 



Niesamowite są te zderzenia: powagi zamierzchłej przeszłości z tym, co dopiero paraliżowało świat. Tak, myślę o COVID-19. W pogoni za obejrzenie kolejnego zabytku depczemy to, co jeszcze kilka lat temu rujnowało porządek świata, zabijało na potęgę. Za jakiś czas te wymalowania na chodniku znikną, a takie zdjęcia będą jedynymi śladami tego koszmaru.


Docieramy do Quenns' College. Tu też tylko przedsionek, tylko widok z daleka. I sklepik, gdzie znajduję fotografie obrazów królowej-matki Elżbiety i JKM Elżbiety II. Jak zerknąłem na listę alumnów tej kolejnej szacownej uczelni, to odjęło mi mowę. To lista tak długa, że cytowanie jej byłoby bardzo długim procesem. Szukam nazwisk, które naprawdę coś mi mówią, a nie są podporą narracji na czas tego tu odcinka. I kogo znajduję? Erazma z Rotterdamu? [1]




Trzeba iść dalej. A czeka nie byle jaka atrakcja: Mathematical Bridge! Przypisywano wykonanie tego zabytku samemu Izaakowi Newtonowi, aliści jak czytamy na stosownym portalu: "Newton nie mógł być bezpośrednio zaangażowany, ponieważ  zmarł w 1727 r., dwadzieścia dwa lata przed zbudowaniem mostu" [2] Nic nie zmienia faktu, że MB zbudowano bez jednego gwoździa, ani innego żelastwa! Tylko drewno. I stoi po dzień dziś. Na przejażdżkę gondolą nie porwaliśmy się. 



Nie porwaliśmy się ze względu na koszt takiej przejażdżki! 20 funtów! Dziecko płaciłoby połowę tej kwoty. Nie rozpaczałem nad stratą tego przeżycia. Starczył mi widok i chwila westchnienia przy moście. Dziękuję Orsi za uwiecznienie. Zresztą Jej zdjęcia mają swój klimat


Cały czas słyszałem o... niespodziance. Cały czas byłem przed jej poznaniem. Musiałem zadzierać głowę, aby nie uszły mej uwadze bieżące atrakcje. Cambridge po porostu raz po raz przypominało o tym: patrz! widź! uważaj! Dla kogoś kto prawdopodobnie nigdy więcej tam się już nie zjawi, to naprawdę łowienie wrażeń.



I kolejne kościoły? "WELCOME TO ST. BENE'T'S" - witało przed wejściem. Zerkałem na wyrozumiałość moich gospodarzy i zaraz znikałem w czeluściach napotkanej świątyni. Ciekawe, że w każdej, jaka odwiedziłem znajdowałem... ikony. 
 




A na zewnątrz - groby! Czas ostatecznie dokonany. Tak bardzo skupiający mą uwagę. Nie, nie potrafię obojętnie odejść. Musiałem je wszystkie widzieć, większość sfotografować. Nie udało mi się w cyklu "Nekropolie" zamieścić każdego kadru i zaprawdę wrócę do tych miejsc w najbliższym czasie, tj.  listopadzie tego roku.





Idziemy dalej. Niespodzianka czeka. Cały czas nie wiedziałem czym jest. Ani Orsi, ani Maciej (oboje na zdjęciu poniżej) nie są skorzy do minimalnego zdradzenia. Wiadomo, wtedy nie byłoby niespodzianką. Widać jednak było, że wyczerpywałem limit ich cierpliwości, a deklaracje, że tylko dwa zdjęcia nie przekonywały ich, bo z góry wiedzieli, że będzie ich wielokrotność. I była...




Jeszcze tylko park. Czy to był Parker's Piece? [3] Nie wiem. Rozległy.  Przestrzenny. Jakbym znalazł się w innym świecie. Nie dość na tym, kiedy przeszliśmy go wyszliśmy na drogę i... wryło mnie. Czemu? Bo oto po jej drugiej stronie była polana, łąka, a na nim bydło, krowy! Nie uwieczniłem go, bo tu już wzrok syna wymownie podpowiadał: ojciec, nie przesadzaj!  No i nie przesadziłem.



Jeszcze tylko kilkaset metrów. Mostek kolejny, mijane sklepy i miałem przekonać się czym była dla mnie planowana niespodzianka. Ale o tym w odcinku 20 mego advenczerowania.



A swoją drogą, to trudno nie zakochać się w Cambridge, mieście wielu klimatów. Niestety, nie mogę zanudzać narracją, choć i tak zdaję sobie sprawę, że nadwyrężam cierpliwość wielu Czytelników. A do końca tego cyklu tyle jeszcze do zobaczenia, zwiedzenia. Jak rozumiem dopiero w odcinku 21 zabiorę Was do Keterring, a dopiero później do Leicester. 


Read more »
on 0
Labels:
, , , , , , ,
Subskrybuj: Posty (Atom)