Pandemiczne opowieści - odsłona XL - krzyżówka

niedziela, maja 29, 2022

Pandemiczne opowieści - odsłona XL - krzyżówka

Weekend u państwa Dundee zawsze wyglądał tak samo. Norman kleił model HMS Dreadnought. Tak, od kilku lat. I wtedy faktycznie zapominał o bożym świecie. "Homer" skomlał żądając kolejnego wyjścia. Nawet nie przeszkadzało, że kocura "Daisy" wylegiwała się na jego ulubionej poduszce. Edda siadała przed telewizorem i choć przez cały tydzień czekała na kolejny program "The Oprah Winfrey Show", to jednak szybko punkt ciężkości i zainteresowania przesuwał się u niej w kierunku krzyżówki. Dla Normana był to kres skupienia, wpływał na prawdziwe pole minowe.

- Harpo grał na harfie?

- Nie, na mandolinie! - rzucił z przekąsem Norman.

- Jak to na mandolinie? - Edda poprawiła okulary. - Na pięć liter!

- Że co? - Norman próbował przykleić drobny element na mostku kapitańskim.

- Nie pasuje! Mandolina! Nie pasuje! - podnoszenie głosu zdawało się Eddzie doskonałym sposobem na wymuszenie odpowiedzi. 

- Przecież wiesz, że harfa! 

- Wiem, wiem! - Edda poprawiła osuwające się okulary. - Muszę iść do doktora...

- Jakiego potwora? Z Loch Ness?

- Doktora! Głuchy jesteś?!

- No... bo...

- Okulary muszę zmienić! - poprawiła je po raz kolejny. Niecierpliwość wdzierała się w drżenie rąk. - A może ja mam perkinsona?

- Perkins grał w...

- Norman! Ja nie o tym...

- No... przecież słyszałem...

- Ręce mi drżą.

- Może masz perkinsona? - Norman stanął w drzwiach z otwartą tubką śmierdzącego kleju.

- Wracaj do swego sklejania.

- To po co wołasz?

- Ja wołam?

- Ty! A kto? Marry  Todd?!  

- Ja dopytuję.

Norman machnął ręką. Wrócił do swego modelu HMS Dreadnought. Cały czas się łudził, że do Święta Dziękczynienia skończy. Tylko, że tak samo myślał już od trzech lat.

- Davy, zginął w obronie Alamo?

- Pytasz? Czy dopytujesz?! 

- Norman, nie bądź bezczelny!

- Wolę wiedzieć.

- Alamo Norman, skup się.

- To dziecko w przedszkolu wie! Crockett! 

- Jak ten w "Kojaku"? - upewniła się Edda.

- W jakim znowu Kojaku?

- No ten... łysy... Grek... Onasis?

- Onasis to był Aristotelis, żoną JFK potem... 

- Co?

- A w Kojaku nie był Crockett, tylko Crocker! Dobson go grał! 

- A on był Żydem? 

- Kto był  Żydem?! - Norman tracił cierpliwość. - Dobson? A skąd ja mam wiedzieć? Nie interesuje mnie.

- Inaczej Ike!...

- Nie załamuj mnie!

- Wiem, że Eisenhower! - rozprysła zjadliwością Edda. - Chciałam cię sprawdzić. 

Przez kilka minut w milczeniu wstawiała w kratki kolejne litery.

- Bohater "Lwa morskiego" J. Londona? 

- Chyba wilka!

- O! masz rację, kochanie: "Wilka morskiego"!

- Chyba... Larsen...

- A nie Bronson? 

- Pytasz o książkę czy film?

- Książkę! Tu napisali...

- To mówię: Larsen.  

- Przyjaciółka Pixi?

- Kogo?

- Pixi! To taka mysz...

- Co ja bajki oglądam? Zadzwoń do Harrego. On na pewno wie.

- Harry nie ogląda takich bajek.

- Co mówisz?!

- Że Harry nie ogląda takich starych bajek. 

Chwila pauzy nie trwała zbyt długo...

- Dixi! - triumfalnie zakrzyknęła Edda, jakby to ona, a nie Schliemann znalazła Troję. 

- Dixi? To chyba nie to pytanie!

- Mysz była Dixi!

- A nie CSA?

- CSA też, ale tu chodzi o przyjaciółkę Pixi!

- A jakieś normalne pytanie? 

- Coś dla ciebie!

- Co?

- Opłynął kulę ziemską na pokładzie HMS Beagle.

- Darwin.

- Przeliteruj!

- Co?

- No to Dar... V czy W?

- Jaja sobie ze mnie robisz?! - Norman przerwał ambitny cel doklejenia szalupy. - D A R W I N ! W - jak Winston!

- Churchill?

- Jaki znowu Churchill?

- No ten gruby, taki pochylony, z cygarem w pysku!

- Cudownie się wyrażasz. Lepiej, żeby Bessy tego nie słyszała.

- A co Bessy ci się na stare lata podoba? Ma hemoroidy! Sama się skarżyła!

- Jest Angielką! - przerwał jej Norman. - A Churchill to ich premier z czasów wojny.

- A czemu my nie mamy premiera?

- Bo mamy prezydenta! Ile razy muszę ci to powtarzać?! "Homer" by to zapamiętał, gdyby mu powtarzać przez cztery dekady.

- Ale my już jesteśmy pięćdziesiąt trzy lata...

- To tym bardziej! 

Zapadła cisza. Norman mógł wrócić do klejenia masztu.

-  W całej karierze zdobył 714 home runów? Norman!

- Co znowu?!

- Co to są home runy? To coś o Wikingach?

- Wikingach? - Norman chwycił się za szczątkowe pozostałości onegdaj bujnej fryzury. - Czy ciebie na pewno spłodził Amerykanin z Amerykanką?

- A bo co?

- Baseball kobieto! Mówi ci to coś?

- To jak tych kilku kretynów gania w tych kaskach za głupią piłką?

- Jakich kaskach?! Jaka głupia piłka! BASEBALL! Babe Ruth!

- Ruth?

- Tak! Bambino!

- Bambino nie pasuje, ale Ruth - tak. Dzięki! 

Ciśnienie pulsowało. Norman musiał sięgnąć o krople. 

- 20 prezydent!

- Garfield! 

- Nie, nie o kota pytam!

- A ja odpowiadam: 20, to GARFIELD!

- Żartujesz - Edda zrobiła wielkie oczy, jakby odkryła, że to jednak Gagarin poleciał pierwszy w kosmos, a nie Kopernik. 

- Czemu mam żartować? Tak się nazywał! James Abram Garfield.

- Nie krzycz, rozumiem - Edda sięgnęła po uspakajające argumenty.  

- Ja tylko tłumaczę.

- W szkole też tak krzyczałeś na swoje dzieci?! Chyba wiele wpadło w nerwice szkolną.

- Eeeeee! - Norman przystawił do ust lekarstwo. Łyknął raz i drugi. 

- Cesarz Meksyku! Atahualpa?

- Atahualpa? W Meksyku? Kto cię historii uczył kobieto?

- Panna Shaff.

- To się nie dziwię - parsknął Norman. - Stara wariatka! Atahualpa, to Peru, Ekwador.

- To nie wiesz? Ty nie wiesz?!

- Na ile liter?

- Aż... 8... 9... 10... 11... Jedenaście!  

- Maksymilian!

- Pasuje!

- A czemu miałoby nie pasować?

- Bo... nie wiedziałeś...

- Jak to nie wiedziałem? A kto powiedział: Maksymilian? Siedzący Byk?

- Był nim Tokugawa!

- Siogun! 

- Pamiętam! Chamberlain tam grał.

- Nie mieszaj! To był serial! A ty pytasz o Tokugawę!

- Ehe!

- Pisz: siogun.

- S i o g u n - literowała ze starannością ośmiolatki.

- I daj mi święty spokój z tą krzyżówką!

- Czy ja ci go nie daję? Od pięćdziesięciu sześciu lat masz go w nadmiarze. 

- Ilu? Coś dorzuciłaś! - zaprotestowała Norman.

- Ech tak dla ciekawości. O! i tu jeszcze...

- Co znowu?! Ja tego nigdy nie skończę!

- Stoi na kolumnie w Warszawie? To ta w Ilinois czy Missouri?

- Pokaż tę gazetę? - Norman wbił wzrok w wydruk w gazecie. - To w Polsce! Jakie Missouri? 

- Przecież byliśmy tam, na tej przystani... No...

- Jakiej znowu przystani?

- Drake... Drake... No, co Melania wpakowała się do wody ze Scottem Farlanem. Nie pamiętasz?

- Nie, nie pamiętam! Ale to musi być w Polsce.

- Greta Garbo  była Polką!

- Co ty klepiesz?! - irytacji Normana nie udało się już pudrować. - Była Szwedką. To Pola Negri była Polką.

- Muskie był Polakiem! 

- Eddo! - Norman był zaskoczony wiedzą Eddy. Klasnął w dłonie z zachwytu. - Zadziwiasz mnie.

- Ma się tę wiedzę! W końcu kończyłam Washington and Lee University! - duma rozpierała Eddę, jak wtedy, kiedy wydała na świat bliźniaczki Norę i Corę.

- To po co mi głowę zawracasz tymi pytaniami? Już bym dawno skończył ten okręt.

- A tak masz weekendowe pogaduchy bez poduchy. 

- Edda, ale ja naprawdę chcę skończyć to klejenie - i ze smutkiem spojrzał na trzy inne pudła modeli do sklejenia.

- Eeeeee taaaaam! Ostatni film Ward Bonda?

- Pat Wheeler w "Rio Bravo" Howarda Hawksa.

- Rio Bravo! Pasuje!

- Nie ma innej opcji. 

- A wiesz, że Angie Dickinson ma już 90. lat?

- Nam też niewiele brakuje. Odłóż wreszcie tę gazetę! Oprah sobie włącz.

- Właśnie wyłączyłam. A może zjesz ciasto?

- Jakie ciasto, Edda?!

- Nora przysłała.

- Nora? Przypomniała sobie, że ma matkę i ojca, czy znowu jakiś zbzikowany interes tego jej... Jak on ma na imię?

- Gene! Nauczyłbyś się.

- Jakoś nie nadążam za tymi jej... Rok temu był Paul?

- Peter!

- Wcześniej Sam czy Justin?

- A mi się podobał Tiberius!

- Jak można tak dziecko skrzywdzić?

- To chcesz to ciasto czy nie?

- O tej porze? Mam potem gnać do Nowzaradana?! Wykluczone! Dieta!

- Przypomnę ci ją przy kolejnym steku! Dieciarz się znalazł. Dziecko przysyła, a on gardzi.

- Co tam mruczysz?

- Gardzisz ciastem młodszej córki!

- Zawsze mówiłaś, że Cora jest młodsza! A temu Tiberiusowi z gęby waliło! Czosnkiem! 

- Ale te oczy... - Edda rozmarzyła się.

- Miał zeza.

- Nie znasz się. Istny szmaragd!

- Szmaragd? Skąd ty to bierzesz?

- Jak to?!

- Miał piwne, wyłupiaste gały, jak ropucha lub Sven.

- Sven? Te jego szparki?! Zazdrościsz Tiberiusowi. I to belcanto! 

- O! On był  Żydem!

- A mówiłeś, że cię to nie obchodzi.

- Bo nie obchodzi, ale tak powiedziałaś, jakby Pavarottim był. 

- Przecież jego matka była Włoszką!

- Szwajcarką!

- Ale włoską!

- Eeeeee, daj mi święty spokój! Bo naprawdę nigdy tego modelu...

- To co z tą Warszawą?

- Jaką Warszawą do cholery?!

- No, że stoi na kolumnie.

- Pewnie Chopin!

- Czemu Chopin?

- Bo to Polak!

- Chopin? - Edda mimo zdobytego wykształcenia w Washington and Lee University jednak miała takie i inne braki, ze wskazaniem na Europę trochę dalszą niż Paryż czy Berlin. - Myślałam, że to Francuz lub ten... no... jak... no wiesz...

- Właśnie, że nie wiem.

- Ten detektyw... Hercules... 

- Poirot? Ja oszaleję.

- Zawsze tak mówisz. No, ten Poirot.

- Poirot był Belgiem! Ale to fikcja!

- Fikcja?

- Tak, literacka! - Norman docierał do muru wytrzymałości, za którym już kryło się już tylko morderstwo. - Jak Sherlock Holmes czy Columbo i Kojak.

- Ale Chopin nie pasuje! 

- To może... Paderewski lub Kościuszko.

- Za długie! Cztery litery.

- Ile?

- Cztery!

- Znam tylko jedno słowo polskie na cztery litery.

- Tak?

- Ale ci się nie spodoba i pewnie...

- Może jednak? - Edda chwyciła się tej zapowiedzi niczym koła ratunkowego.

- Na twoją odpowiedzialność: dupa!

- D u p a ? Ale pasuje tylko jedna litera. A, co to znaczy?

- Asshole!

- Co?

- Ostrzegałem, że ci się nie spodoba.

- Ale niby... że... ta... dupa... Dupa?

- Yes!

- Na kolumnie? Sprawdź w internecie.  

- Ja mam sprawdzić?! Odbiło ci?!

- Normanie, obrażasz moją kobiecość!

- Obrażam? Kleję! Gdzie ja ci będę szukał? Sama poszukaj! 

Przez dobre dwa kwadransy było spokojnie, bo Edda musiała odpalić komputer, wrzucić hasło i znaleźć.  Triumfalne "mam!" było zwieńczeniem poszukiwań.

- I co to było?

- Waza! Taki król. I nie Belg, tylko ze Szwecji był. Gripsholm to Szwecja?

- A co to ja jestem atlas geograficzny?! Skoro tak napisali, to pewnie tak. 

- Zamek tam mają. Nie uwierzysz...

- Że co?

- Ten Waza urodził się w więzieniu.

- Straszne czasy! Dzieci w więzieniach.

- Urodził się tam, a potem został królem polskim i księdzem litewskim.

- Księdzem? - Norman wrócił do Eddy. Zerknął w internet. - Chyba księciem! - z wściekłości, że oderwano go od ulubionej czynności postukał w ekran monitora. - Księciem był, a nie księdzem! Skończyłaś już?

- Ehe.

- I jakie hasło ci wyszło?

- Muszę pozbierać litery, ułożyć.

Zaczęła pisać, układać o dochodzeń do sedna swej weekendowej męki.

- Mam! 

- No, to czytaj!

- "Jeśli mieszkasz w szklanym domu, nie rzucaj kamieniami". 

- Super! A jaka nagroda?

- Roczna prenumerata "Krzyżówek Brooklyn Wenlock".

- Coooooo?!

Kurtyna!

PS: Dedykuję... sobie. W dniu 59-tych urodzin