Kiedy w grudniu 2012 r. siadałem, przed pierwszym na tym blogu pisaniem, to zastanawiałem się, co mam w ogóle pisać. Trochę to zabawnie brzmi, gdy się pomyśli, że od lat żyję z tego, że uczę historii. Nie dość, że lubię o niej mówić (gadać), to jeszcze mi za to płacą. Nie, nie mam problemów z tematami. Mam problem z czasem, możliwościami pisania. A inspiracja? Przychodzi nagle, niespodziewanie, z różnych stron. Jedną jest choćby Facebook. Tak jest z wierszem, z którym teraz się dzielę. Znalazł mnie (bo to on mnie, a nie ja jego) na FB Kresowe Zdjęcia.
