historia i ja: S. Moniuszko

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą S. Moniuszko. Pokaż wszystkie posty

niedziela, lipca 12, 2020

Smakowanie Bydgoszcz (86) ku przestrodze...

"Są tacy, którzy wygrzebują ile Polaka w Polaku. Najchętniej chcieliby, aby upubliczniać drzewa genealogiczne czy aby tam nie kryje się jakiś... wróg. Są tacy, którzy za bycie innym, niż stanowi jakiś wymyślony przez nich kanon posłaliby rodaka na stos. No to proponuję krótki spacer wokół jednej, zasłużonej bydgoskiej budowli. Jakie wnioski nasuwają się po spotkaniu pięciu panów? W jakie getto upchnęliby Ich zawistni, mali rodacy, którzy niczego nie rozumieją z własnej historii? Z jakim piętnem odesłaliby w kąt? Strach pomyśleć. Bójmy się piewców dogmatycznych prawd. Siłą Rzeczypospolitej była jest wielokulturowość, wielonarodowość, wieloreligijność" - taki wpis zamieściłem 23 czerwca tego roku na moim Facebooku.

poniedziałek, maja 06, 2019

Smakowanie Bydgoszczy (80) pomnik Stanisława Moniuszki

Kiedy pytam "gdzie w Bydgoszczy stoi pomnik Stanisława Moniuszki?" robi się pewne zamieszanie. Takie pomieszanie zdziwienia z niedowierzaniem. Najczęściej ktoś odważny (czytaj: mój uczeń) zapytuje bardzo ostrożnie, jakby stąpał po polu minowym: "A stoi?". Skoro o to zaczepiam, to chyba jednak musi coś być na rzeczy. "Stoi" - pada moja odpowiedź. I następuje wyciskanie ostatnich potów i pojawia się mimika twarzy, że jednak coś... gdzieś... ten i ów widział... ale... Większość jednak kapituluje!

piątek, stycznia 22, 2016

Spotkanie z Pegazem (64) Włodzimierz Wolski "Marsz powstańców".

1863 rok - to był najtragiczniejszy zryw narodowy! Mściwy Moskal wiedział, jak okaleczyć Naród, chciał zniewolić jego ducha. Ciało można było zabić. Ale ten przeklęty lechicki duch buntu i wolności! Za sprawą różnego pokroju Bergów, Murawiowów - najpodlejszej swołoczy, jaką wyhodował JCM Mikołaj I, a z dorobku czerpał umiłowany syn Aleksander II - ziemie wydarte Rzeczypospolitej Obojga Narodów przez ich przodkinię Katarzynę II (na jakąś ironię zakrawa, jeśli Polak pisze przy tym imieniu: "Wielka"?) spłynęły krwią! Najeźdźca kałmucki nie mógł zbagatelizować kolejnego polskiego buntu! Szubienice, knut, tiurmy, zesłania! - oto język, jakim przemówił Petersburg wobec Wilna czy Warszawy! Przed plutonami egzekucyjnymi stawali najlepsi synowie Matki Ojczyzny. Iloma z nich dowodzili również... Polacy? Jakoś wokół tego cicho, jak po śmierci organisty.

Strony