historia i ja: M. Urbanek

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą M. Urbanek. Pokaż wszystkie posty

wtorek, grudnia 26, 2023

...na 70-tą rocznicę śmierci Juliana Tuwima - 27 XII 1953 r.

"Tuwima widywałem po wojnie. Nie była to już przyjaźń sprzed dawnych lat, raczej obojętne konstatowanie, żeśmy się ogromnie zmienili" - tak rozpoczynał swoje wspomnienia o Poecie Jarosław Iwaszkiewicz. [1] Byli rówieśnikami, rocznik 1894. To wspominanie będzie za sprawą tego, co napisał autor "Brzeziny". Jednostronne to będzie spojrzenie? Czy ja wiem. Po prostu iwaszkiewiczowskie. Jest rzadka okazja, aby wrócić do tych zapisków i przypomnieć sobie, jakie relacje łączyły obu panów, co ich co dzieliło. Obu już dawno z nami nie ma. Tym bardziej warto sprawdzić, przybliżyć sobie te dwie niezwykłe osobowości literatury polskiej.

czwartek, lipca 21, 2022

...na 78-mą rocznicę Manifestu PKWN - 22 VII 1944 r.

22 lipca 1944 r. Dumna data dla rodzimych sowietystów. Niby-ogłoszenie "Manifestu PKWN". od samego zarania państwa budowanego na kłamstwie! Początek instalowania się władzy komunistycznej na zachód od Bugu. Bo oni tam już wiedzieli, że nie będzie polskiego powrotu do Wilna czy Lwowa. Z czasem dzień 22 VII 1944 r. ogłoszono Narodowym Świętem Odrodzenia Polski. Polskim sowietystom przez gardło nie przechodziła data: 11 XI 1918 r. I robili wszystko, aby spychać w otchłań pamięć o II Rzeczypospolitej. Durnie zapomnieli, że pokolenie z którego i ja pochodzę miało dziadków, którzy skutecznie zadbali, aby ducha nie gasić... W 1989 r. jednym ze znaków odchodzenia od PRL-u było zniesienie 22 lipca, jako święta państwowego. Dziś, to tylko kolejna data do opanowania przez uczniów. Proszę na własny użytek zrobić mini-quiz i zapytać nastolatka XXI w., co oznaczają skróty: PRL, PKWN czy PZPR. Oj! będzie jazda...

sobota, lipca 02, 2022

Cień Wieniawy...

Znowu... omsknięcie? LXXX rocznica śmierci generała dywizji Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego (1881-1942) przypadła wczoraj 1 lipca. Obszernie wspominałem Wieniawę w 82 odcinku cyklu "Spotkanie z Pegazem". I do niego teraz zaglądam, aby przypomnieć to i owo. Lenistwo? Po prostu wakacje i ratowanie się przed zarzutem niepamięci i zaniedbania. Mea culpa! Chcąc jednak pamiętać o każdej przypadającej na przełomie czerwca i lipca rocznicy, musiałbym zamienić pisanie na blogu jedynie we wspominkowanie lub rocznicowanie. Mimo wszystko to ostatnie jednak staje się faktem. Trochę zmieniam tekst, usuwam to i owo nie burząc jednak logiki myśli.

czwartek, maja 04, 2017

Przeczytania... (212) Mariusz Urbanek "Waldorff. Ostatni baron Peerelu" (Wydawnictwo Iskry)

"Isio to jest moja pierwsza miłość w życiu - mówił. - I nie ma co ukrywać, że to była miłość do pięknego chłopca (...). A najtragiczniejsze jest to spotkanie dwóch starych ludzi pod Tatrami, gdzie okazuje się, że to oni - ci, którzy się kiedyś kochali, kiedy mieli po osiemnaście lat. A teraz spotykają się dwie ludzkie ruiny. On nagle zapytał: «Czy pamiętasz Amalfi? Czy pamiętasz młyn?». A ja się nic nie odezwałem, nie nie miałem dopowiedzenia, tylko łzy w oczach i on też. Tak bywa w życiu" - taki cytat zamieszcza Mariusz Urbanek w książce "Waldorff. Ostatni baron Peerelu" (Wydawnictwo Iskry). Każdy, kto pamięta czasy PRL-u raczej kojarzy tę charakterystyczną sylwetkę, tembr głosu, deklamację. Z zamkniętymi oczyma bylibyśmy bezbłędnie rozpoznali, że to mówi do nas Jerzy Waldorff. W mojej pamięci zapadły m. in. opowieści o I. J. Paderewskim, celebracji kąpieli u babki w Warszawie oraz o przodku walczącym pod Grunwaldem z czarnym krzyżem na płaszczu. Aha! był jeszcze jamnik! Nie wiedziałem do pewnego momentu o... preferencjach seksualnych Waldorffa, użyciu nazwy herbu "Waldorff" jako nazwiska Ale i tego, co czytamy w kalendarium życia: "2000 Kuria warszawska nie pozwala na odprawienie mszy żałobnej w żadnym z warszawskich kościołów. Uroczystości pogrzebowe odbywają się w Teatrze wielkim oraz w kaplicy cmentarnej na Powązkach". Aż dziw, że nie storpedowano faktu pogrzebania na cmentarzu katolickim...

sobota, listopada 19, 2016

Mój Broniewski VIII - "Listopady"

Szukałem innego wiersza.

Pisałem do innego cyklu.

Tak, to miał być 85 odcinek "Spotkań z Pegazem", ale...

Zawahałem się.

Skoro na mojej drodze znalazły znowu się strofy Władysława Broniewskiego (1897-1962), to postanawiałem dopisać ciąg dalszy do "Mego Broniewskiego". Bo to rzadka okazja, żeby móc wrócić do Poety i pokazać Go w świetle liryzmu, zadumy, piękna. Po prostu cudownej poezji!...

"Listopady" magicznie wplatają się w miesiąc, który trwa. Banał? Możliwe. Ilu z nas jednak wstrzymało się w życiowym pędzie i... przeczytało t e n wiersz. Nie czarujmy się: dla większości z nas, to p i e r w s z e spotkanie z tym wierszem. Ze swej strony mogę napisać, że na pewno nie ostatni z przebogatej twórczości Poety.

Strony