Sara Lancaster (08)

wtorek, stycznia 07, 2020

Sara Lancaster (08)

Chris nie był zadowolony z pomysłu panienki. Trochę się w nim gotowało, ale przecież nie mógł odmówić. Jak? Stanąć w poprzek wejścia do powozowni, stajni? Absurd.

- Najlepsze, Chris! - niecierpliwiła się Sara. Uderzenie parasolką o boks miało podkreślić jej udawane zdenerwowanie i irytację.

- A, co ja robię, proszę panienki?

I dla niego cały czas wdowa Lancaster pozostawała tylko panienką? Z jednej strony drażniło to ją, ale z drugiej było miłe, że dookoła postrzegano ją, jako młodą dziewczynę, którą kaprysi nad talerzem i nie chce jechać do babki na wieczorny pudding.

- Chris, co ty mi tu dajesz?!

- No, przecież Alix...

- To chabeta! Chcesz mnie zabić? Ona chyba pamięta Independence Day!

Chris podrapał się po niedogolonej twarzy. Trzydniowy zarost był tylko oznaką lenistwa. Odkąd pan Tennyson chorował i z rzadka wyjeżdżali, trochę przestał o siebie dbać.

- Zgubiłeś brzytwę? - zainteresowała się Sara, której jak widać też nie uszła uwadze przemiana w wyglądzie stangreta wuja. - Mam po mężu... to ci mogę... ofiarować.

- Nie, dziękuję - Chris nie lubił, kiedy ktoś wnikał w jego codzienność. A już zainteresowania pani Sary Lancaster szukał najmniej. - Mam swoją.

- To się doprowadź do cywilizowanego wyglądu. Jak wuj zobaczy twoją gębę...

- Pan Tennyson nie interesuje się...

- A powinien, a powinien, mój Chris.

Chris sapnął i ruszył do kolejnego boksu.

- Chris?

- Co znowu? - burknął bardziej do siebie. A do Sary, już głośniej: Co panienka uważa?

Sara podeszła do boksu, w którym stała ciemno gniada klacz. Uśmiechnęły się jej oczy. Klacz nerwowo zaczęła przebierać nogami.

- Tą mi zaprzężesz do karykielki.

- Ależ panienko!... - Chris zrobił minę takiej dezaprobaty, jakby kazano mu do berlinki zaprząc muła. - To "Tess", narowista, jak huragan i wściekła, jak Jankes po przegranej w pokera! Pod siodło, to jeszcze, a i to, trzeba ją mocno ścisnąć, bo może fiknąć i będzie po jeździe!...

- Pod siodło powiadasz?

- Pamięta panienka "Huzara"? To po nim! A do tego "Penelopa"! Ze świecą szukać dwóch bardziej narowistych koni w okolicach. To i córka jest nieobliczalna!

- Biorę! - zawyrokowała Sara, a w głosie jej można było usłyszeć zdecydowanie, które nie przyjmuje do siebie żadnych sprzeciwów.

- Pan sędzia obedrze mnie ze skóry!

Sara poklepała "Tess" po karku. Klacz przyjaźnie zarżała.

- Widzisz, Chris? - triumf zagościł na twarzy Sary. - Już jesteśmy za pan brat...

Ledwo dopowiedziała ostatnie słowo, a "Tss" szarpnęła łbem i złowieszczo zarżała. Sara aż odskoczyła od boksu. Chris niemal prychnął śmiechem. Powstrzymał się w ostatnim momencie.

- Mówiłem? Mówiłem?! - teraz on triumfował. - Ale kto słucha starego Chrisa?!

- Co mówisz?

- Powiedziałem... że... panienka powinna wziąć do zaprzęgu "Boya".

- Chyba do pługu! Wystawisz mnie na pośmiewisko całego Południa!

- Skoro sam Napoleon jeździł na mule...

- Ale ja, zauważ, nie jestem Napoleonem. Równie dobrze mógłbyś osiodłać mi świnię! Wuj powiedział: najlepszego!

- Tak, ale "Tess" nie nadaje się do bryczki.

Sara zbliżyła się do niego. Parasolka posłużyła za niebezpieczny wskaźnik, którego czubek utkwił na mostku Chrisa:

- "Tess" i żadna inna! - na "żadna" położyła taki nacisk, że miękł opór wprawnego masztalerza.  Wzruszył ramionami.

- Ja panienkę ostrzegałem. A, co będzie dalej, to już nie moja sprawa...

- O! i tak powinieneś Chris do tego podejść: to nie twoja sprawa. Dobrze?!

- Dobrze, dobrze.

Wszedł do boksu, w który stała "Tess". Klacz obróciła się. Chris poklepał ją po grzbiecie. 

- Przed wojną wygrała bieg Waszyngtona.

- Pamiętam, Savannah 1860?

- 59, proszę panienki w 59. Myślałem, że tylko ja...

- Byłam tam. Z Xavierem... moim mężem... Stawialiśmy na "Athenę", ale o dwie długości wygrała "Tess".

- To była gonitwa! - Chris westchnął. - Dziś stajnie prawie puste. Najpierw swoje wziął Johnston, później Stuart. Był Forrest...

- Jak "Tess" uchowała się? - Sara też weszła do boksu. Spojrzała głęboko w oczy klaczy. Jej ciemne, ogromne oczy budziły jednak zaufanie. 

- Pan sędzia kazał ją schować. Stała z innymi w chlewie. Jak świnia! Gorzej, gdyby Forrest chciał szynki.

- Zawdzięcza wolność świniom?

- Tak jakby. 

Chris założył klaczy uzdę i chwytając za nią wyprowadził z boksu.

- Piękna - oczy Sary zaszkliły się.

- Siodło panienka ma?

- Mam, mam.

Wyprowadzili klacz ze stajni. Powóz stał nieopodal. Chris zaprzągł "Tess". Nie opierała się, jakby można było sądzić. Sara wsiadła do karykieli.

- Niech panienka uważa...

- Będę, będę...

Sara smagnęła batem. I ruszyła przed siebie.

Chris chwilę jeszcze patrzył za oddającym się powozem. Kątem oka dostrzegł, że pan Tennyson stoi w oknie. Zastukał w szybę. Chris podszedł do okna. Sędzia otworzył je. 

- Czy ja dobrze widziałem? Panienka Sara wzięła "Tess"?

- Tak, panie sędzio. Tłumaczyłem, prosiłem. Ale nie. Panienka "Tess" i choć ją wołami ciągnij.

- Szalona dziewucha! Szalona!

- Mam nadzieję, że do Savannah dojedzie bez kłopotów.

- Mój drogi, nie do Savannah, tylko do... Waszyngtonu!

- Gdzie?!

Pan sędzia zniżył głos, jakby obawiając się, że ktoś go usłyszy i powtórzył:

- Do Waszyngtonu...

cdn