piątek, listopada 01, 2013
Nekropolie - wizyta 2 - Toruń Cmentarz Komunalny nr 1 - medaliony...
Potem przyszła moda na portrety trumienne. Iście polski twór kultury sarmackiej. Unikat w skali świata. Aż wreszcie pojawiła się fotografia. Nie wiem, kiedy po raz pierwszy na porcelanie. Sam zamówiłem na mogiłę moich wileńskich dziadków takową.
Cmentarz Komunalny nr 1 w Toruniu nie jest jakąś potężną nekropolią. Tym większy w niej... urok? Spotykają się tu całe epoki! Zachował się głaz i groby żołnierzy z Wielkiej Wojny (1914-1918), są mogiły bohaterów walczących o wolną i niepodległą II Rzeczpospolitą, ci co padli w 1945 r. oraz ludzi, którzy tu nad Wisłą znaleźli swój drugi dom. Stąd inskrypcje pisane cyrylicą i prawosławne krzyże.
Cmentarz Komunalny nr 1 w Toruniu nie jest jakąś potężną nekropolią. Tym większy w niej... urok? Spotykają się tu całe epoki! Zachował się głaz i groby żołnierzy z Wielkiej Wojny (1914-1918), są mogiły bohaterów walczących o wolną i niepodległą II Rzeczpospolitą, ci co padli w 1945 r. oraz ludzi, którzy tu nad Wisłą znaleźli swój drugi dom. Stąd inskrypcje pisane cyrylicą i prawosławne krzyże.
Fotografowanie porcelanowych zdjęć, to jak zaglądanie do oczu Zmarłych. A może i próba odczytywania ducha minionej epoki? Chyba nie ma co się boczyć na plemiona, które... boją się, że fotografia zagraża ich duszy.
Chodzę między grobami. Nie było moim głównym celem li tylko fotografowanie pośmiertnych fotografii. Nasza cywilizacja odeszła już chyba daleko od zwyczaju fotografowania sie przy otwartych trumnach. Mam takie zdjęcia w swoim prywatnym archiwum. Wyniszczony choroba ojciec-dziadek i gromadka dzieci-wnuków koło nieboszczyka? Na pewno dzisiejsza celebra pogrzebowa jest bardzo "skromna". Nie ma karawanów zaprzęgniętych w kare konie, konduktów które idą przez miasto. Ostatni pogrzeb z przejściem głównymi ulicami miasta trumny przeżyłem latem 1990 r. w Chełmży. Czyli nie tak dawno.
"Bo żywiący wiedzą, iż umrzeć mają: lecz umarli nic więcéj nie wiedzą,
ani daléj mają zapłaty:
gdyż pamiątka ich przyszła w zapamiętanie".
One miały swój styl i wdzięk, te porcelanowe medaliony.
OdpowiedzUsuńLepsze niż dzisiejsze takie dziwne duże portrety wtopione w kamień, ja się ich boje po prostu, brrr!
A i tak portret trumienny jest najwspanialszym przejawem pamięci o zmarłym.
OdpowiedzUsuń